2015-09-06
2451
Усе становяцца ў кола, пасярэдзіне знаходзіцца Маша з завязанымі вачамі.
Дзеці прыгаворваюць:
Маша, ты пацеха наша!
Ручкі з золата, ножкі з долата,
Валасы кудлатыя, а вочы зыркатыя.
(Маша хапае каго-небудзь з кола і спрабуе адгадаць, хто гэта. Калі яна адгадае імя дзіцяці, той становіцца Машай, калі не - працягвае лавіць дзяцей і адгадваць).
Настаўнік. Паслухайце яшчэ адну гісторыю. (Слайд №22).
Ці то полем, ці то лесам ішлі тры падарожнікі. Ішлі яны тры дні і тры ночы ды яшчэ паўдня. Раптам чуюць – спявае нехта. Першы кажа:
- Відаць, жаўранак спявае.
- Не, - кажа другі, - гэта лес шуміць.
А трэці прыпаў вухам да зямлі і прашаптаў:
- Ды гэта ж зямля спявае.
Вось якая яна, наша беларуская зямля!
(Вучні чытаюць вершы пра родны край).
Я - беларус, я нарадзіўся
На гэтай казачнай зямлі.
Дзе між лясоў і пушчаў дзікіх
Адвеку прашчуры жылі.(Слайд №23)
Я - беларус, я ганаруся,
Што маю гэтае імя.
Аб добрай славе Беларусі
У свеце знаюць нездарма. (Слайды №24, 25).
Я - беларус, і я шчаслівы,
Што маці мову мне дала,
Што родных песень пералівы
І зблізку чую і здалля. (Слайд №26).
Я - беларус, і хоць сягоння
Яшчэ малы, але скажу:
“Я родам з племя непакорных
І прад бядой не задрыжу.” (Слайд №27).
Высока ў небе вырай кружыць,
Ляціць за сіні небакрай.
Не забывай ніколі, дружа,
Сваю зямлю, свой родны край! Слайд №28).
