Прыпутнiк

Дзяўчаты адыходзяць ад кастра не гаворачы, не аглядваючыся i не смеючыся. Яны накiроўваюцца да таго месца, дзе расце трава прыпутнiк. Прайшоўшы, яны лягаюць на зямлю i зубамi рвуць гэтую траву, прамаўляючы:

Прыпутнiчку, прыпутнiчку!

Сядзiш ты пры дарозе,

Вiдзiш старага i маладога,

Цi не бачыў майго мiлога?

Сарваўшы прыпутнiк, дзяўчаты, не гаворачы i не аглядваючыся, вяртаюцца дадому, кладуць прыпутнiк сабе пад галаву ў ложак, тады мiлы абавязкова прыснiцца.

(Зап.у 1898 г. А.Шыманоўскi ў Мiнскай губ. на Палессi.)