Мин гашыйк туган якка

Мин гашыйк туган якка

Мин гашыйкмын газиз туган якка,

Шуңа яшим белеп кадерен.

Бик азга да аннан аерылсам

Телгәләнер кебек бәгырем.

Мин гашыйкмын иркен болыннарга,

Күл өстендә аксыл томанга,

Чишмәләргә,тауларына гашыйк,

Таулар кочагында туганга.

Мин гашыйкмын ефәккылганнарга

Су буенда куе камышка

Нинди матур минем туган ягым

Рәхмәтлемен шуңа язмышка

Кошлар кайтыр

Күл өстендә салкын томан

Агачларга моң уралган

Кошлар да бит сагышланып

Китәргә дип юл алганнар.

Туган якның салкыннары,

Тик вакытлы гына бары.

Сагынып көткән ана кебек,

Ул каршылар сезне тагы.

Язлар җиткәч күл өстендә,

Төнбоеклар чәчәк атыр.

Оя корып яшәргә дип,

Кошлар кайтыр,кошлар кайтыр.

Оныгым бар

Бик кечкенә минем оныгым бар

Үзе бик шук,үзе матур ул.

Үсеп җиткәч менә сез күрерсез

Булыр әле берәр батыр ул.

Сөйләшә дә белми әле үзе

Шундый җитез,аңлый барысын

Бабаң кая диеп сорасалар

Кочып ала барып бабасын

Әнисен дә,әтисен дә инде

Бигрәкләр дә өзелеп ярата

Шат йөзләре белән гел елмаеп

Йортыбызга бәхет тарата

Әнкәй

Әнкәй сиңа язган хатларымда,

Сагыш белән тулы сүзләрем.

Карый-карый киткән юлларыма,

Талгандыр шул инде күзләрең.

Ара ерак, сагынуым көчле,

Чыгам инде кайтыр юлыма.

Синең белән сөйләшәсе иде,

Кулларымны куеп кулыңа.

Әнкәемне тиздән күрәм диеп,

Йөрәк тибз,күңел ярсына,

Кайттың мени балам, ни хәл диеп,

Йөгереп чыгар әнкәй каршыма.

Сине генә сөям

Сине генә сөям дигән булып

Бәхетеңә мине юрадың.

Учактагы кайнар очкын булып

Көйдердең дә киттең,югалдың.

Беркемгә дә сине бирмәм диеп,

Билләремне кочып күтәрдең.

Ә соңыннан салкын дулкын булып,

Ярларыңнан читкә этәрдең.

Сөйдердә дә безне,көйдерде дә

Сынавымы булды язмышның.

Бу бәхеткә синме түзәлмәдең

Сине сөеп минме ялгыштым.

Ак алъяпкыч

Килен булып төшкән алъяпкычлар

Әллә кайчан инде туздылар

Ак алъяпкыч итәгенә сарылып

Яшьлек еллары да уздылар

Тузса тузсын, гомерләр дә узсын

Яшь киленнәр төшсен гөрләтеп.

Килен төшкән капкаларны ачам

Бер шатланып, берчә көнләшеп

Менә кабат ак алъяпкыч тегәм

Үзем тегәм,үзем ашкынам

Миннән соңгы төшкән киленнәргә

Эстафета итеп тапшырам

Тәүге сөюемә мең рәхмәт

Мин дә инде күптән башканыкы

Син дә инде калдың бүтәнгә.

Тәрәз пәрдәләрен син күтәрмә

Турыгыздан килсә үтәргә.

Тормыш юлыңдагы башка берәү

Бәхетеңдер бәлки сизмисең.

Учларыңда пәрдәләрне уып

Ник соң һаман мине күзлисең.

Йөрәгеңне зинһар яндырмачы

Читтән генә мине күзәтеп.

Ялгышларга каршы торып кына

Үткәннәрне булмый үзгәртеп.

Яшь легемдә сине очратканга

Язмышыма чиксез рәхмәтле.

Йөрәкләрдә яра кала диләр

Юк бер яра,юк бер җәрәхәт

Тәүге сөюемә мең рәхмәт.

Ана

Бу доньда иң күркәме булган

Иң кадерле бөек Ана ул

Ана өчен һәрчак газиз булган

Куенында үскән бала бул

Саклый да ул аны,яклый да ул

Барыннан да батыр Ана ул

Йөрәк очын кайчак көйдерсә дә

Иң якыны аңа,бала ул

Җир йөзендә бәхет нуры чәчеп

Сабырлыкка өндәп тора ул

Яшәргә көч,йөрәккә җан өргән

Газизләрдән газиз Ана ул.

Балан тәлгәше

Миңа күчтәнәчкә әнкәй

Тәлгәш-тәлгәш балан салган.

“Үзем җыйган җимешләрдән,

Авыз итсен”-диеп балам.

Әнкәй салган тәлгәшләрнең

Баланнарын өзеп каптым.
Ачы булса да җимеше

Тоелдылар балдай татлы.

Сусыл-кызыл бу баланнар

Хәтерләтте балачакны.

Өстәлемдә торсын әле

Сагындырып туган якны.

Сагынып кайттым

Сагынып кайттым авылымны

Йөгереп төштем чишмә буена.

Пар тәңкәләр салдым хәер итеп

Чылтырап аккан көмеш суына.

Йөгерә атлыйкердәм урманнарга,

Каеннарын кочтым иркәләп.

Имәннәргә кычкырып сәләм бирдем

Тормасыннар диеп үпкәләп.

Биекләрдән аны күрим диеп

Тауларына мендем ашыгып

Саумы авыл! Ни хәл туган ягым!

Сагынып кайттым сиңа ашкынып.

Якты Өмет