Консолидация бел. народности (XIV-XV вв.)

Працэс фармиравання беларускай народнасци заняу дастаткова працяглы перыяд и адбывауся пад уплывам геаграфична-климатычных, сацыяльна-эканамичных, палитычных, царкоуна-рэлигийных фактарау, а таксама агульнаейрапейских тэндэнцый.

Беларуская мова. З моманту утварэння ВКЛ Яна меля статус дзяржаунай, хутка пашыралася и распаусюджвалася. У бел. мове есць пэуныя асабливасци, напрыклад цвердае «р», «дзеканне», «цеканне», фрыкатыуны гук «г». У гэты час бел. лит.я мова пачынае выцясняць з афицыйнага ужытку царкоунаславянскую мову. Дзяржауны статус падцверджваецца тым, што менавита на ей были написаны Статуты ВКЛ, а таксама большая частка дакументау. Развивалася бел лит.свецкага и рэлигйнага хар-ру, аднак войны 17-18 ст прывяли культуру у поуны заняпад. Адной з праяу гэтага працэса стала звужэнне ужывання бел. мовы, хутка быу зацверджаны перавод справаводства на беларускую мову. Але гэта не азначала поунага адмоулення ад бела. мовы, новы этап складвання бел. лит. мовы пачауся у 19 ст.

Рэлигия. Да сярэдзины 16 ст пераважная частка усходнеславянскага насельництва ВКЛ была праваслаунай. Усе спробы вяликих князеуутварыць у дзяржаве аутакефальную царкву скончылася няудачай, вядучая роля засталася за Маскоуским патрыярхам, таму праваслауная вера паступова стала асацыиравацца з «рускай». Аднак пасля Крэускай унии (1385) значна узрос уплыу каталицтва, якая пашыралася сярод шляхты и магнатау. У эпоху рэфармацыи з’явиуся кальвинизм. Мэтайякого было пераадоленне мижканфесиянальных размежаванасцей. Аднак у Польшчы и итве была трывалая пазицыя у каталицтва и хутка пашырылася Контррэфармацыя и пратэстанцки рух страциу падтрымку вядучых магнацких родау. Беларусы таксама рабили спробу аб”яднаць супрацьстауленыя хрысциянския канфесии. И у 1596 г была заключана Брэсцкая царкоуная уния. Нягледзячы на тое, што у 18 ст ужо палова беларусау была униятами, каталицкая царква прэтэндавала на вядучыя пазицыя, акрамя гэтага, праваслауная царква не была выцеснена з Беларуси, бо у яе была падтрымка з боку Расии. А кали яшчэ дадаць наяунасць буйных яурэйских и мусульманских абшчын, то становицца видавочнай уся стракатасць и супярэчливасць рэлигийнага жыцця таго часу.

Менталитеэт и этничная самасвядомасць. З часой старажытнасци у беларусау, як и у других народау, выпрацоувалися пэуныя адметнасци у спосабе мыслення и складу Розуму. Так, у беларусау засталося уяуленне аб рэальнасци иснавання злыхи добрых духау, вера у цудадзейную силу слоу. У делейшым тыповыми рысами нац. менталитэту стала талерантнасць (верацярпимасць), высоки узровень рэлигийнасци, патрыятызм, працавитасць.