2015-05-27
919
Лада – бог, якi пад-трымлiвау парадак на зямлi.
Кара - бог вайны i бяз-лiтаснага знiшчэння ворагау.
Знiч – бог свяшчэннага пахавальнага агню. Пераутвараючы целы i рэчы нябожчыка у по-пел, вызваляе Яго ду-шу, гаciць зорку, калi чалавек памiрае.
Ярыла – бог урадлi-васцi i пачуццёвага кахання. Яго памага-тыя лясуны i ваукi.
Каляда – бог замож-насцi, ураджаю i даб-рабыту.
Жыжаль – бог падзем-нага агню.
Паляндра – багiня смерцi. Яна з'яуляецца у хатах памiраючых i забiрае iх душы, якiя перадае сяброуке Бабе-Язе
Ляля – багiня вясны.
Жыцень – бог восенi.
Ох – бажок, маленькi дзядок, якi дапамагае людзям.
Зюзя – бог зiмы, якi дае снег.
Шчадрэц – бог баля-вяння.
Кляскун – бог месяца. Жартаунiк.
Дзявона – багiня цнат-лiвасцi.
Любмел – бог шлюбу.
Пераплут – бог вясё-ласцi, спевау, гульняу, жартау.
Паведачы – богi i духi, якiя служылi галоу-ным Багам. Яны мо-гуць мець розны вы-гляд: антрапаморфны, зааморфны.
Гарцукi – духi, падна-чаленныя Перуну.
Дзяннiца – багiня Ра-нiшняга святла.
Вятры – памагатыя Стрыбога.
Мароз – памагаты бога зiмы.
Белая Баба – паведка заканчэння зямнога жыцця. Калi Яна з'яу-ляецца, Але хавае твар, то трэба чакаць хваро-бы, альбо смерцi блiз-кага чалавека.
Смерць – прадвеснiца нябыту.
Духi сусвету.
У ляснымгаспадарстве пануюць Баба-Яга – гаспадыня усiх духау, Кадук – саамы старэй-шы Нядобры Дух.
Лясун – уладар лясоу i птушак.
Вадзянiк – дух вады, i дапамагае i шкодзiць.
Русалкi – служкi ва-дзянiка.
Балотнiк – гаспадар ба-лотау. З братамi губiць людзей, якiя трапля-юць у Яго гаспадарства
Другiя духi.
Вялiкая колькасць ду-хау мае дачыненне да сядзiбы сялянiна – Хат-нiк, Хлеунiк, Гуменнiк i iншыя.
Пакаленнi.
Першымi людзьмi былi велiкалюды – волаты. Гэта такiя «што цяпе-рашнiя iм да калена не дастануць. Яны хацелi, нават з багамi дужацца, затое iх пакаралi i абярнулi у малых ды кволых людзей, якiя жывуць i цяпер.
Здауна, калi людзi жылi яшчэ па лясах дрымучых, прыйшлi на землю асiлкi. А сы-шлi адсюль, калi пера-вялiся у лясах звяры i паменшала рыбы у ва-дзе i iм не стала магчы-масцi жыць.Захавалася аб iх толькi памаць.
Пасля волатау i асiл-кау - пачалi жыць звы-чай ныя людзi. «Жылi сабе людзi, пажывалi, нi якага лiха не ведалi, бы кветкi, цвiлi, нiбы птушкi у небе, цi рыба у вадзе – нi шчасця, нi бяды не мелi. Але што такое жыццё? Так жы-ве i звер у лесе, так жы-ве i дрэва. Бог убачыу тое i пачау вучыць лю-дзей, як лепей дастаць iм жыунаць, як зрабiць адзенне, як схавацца у непагоду, як лавiць рыбу, звера ды пту-шак». Праз змены па-каленняу у мiфiчны час i пры падтрымцы багоу сфармiравауся соцыум.
Боги Олимпа (Грее-ция). Земля-Гея и Небо-Уран. Уран взял в жёны Гею и родилось у них трое детей, ужас-ные чудовища – вели-каны по пятьдесят го-лов и по сто рук. За-ключил их Уран в не-дра Земли, в глубину и мрак, и не позволил выходзить на свет.
