Тезис – Антитезис – Синтез

2. Синтез – Антитезис – Тезис.

3. Тезис – Антитезис – Тәжірибе.

4. Антитезис – Синтез – Тезис.

5. Тезис – Тәжірибе – Антитезис.

222. Гегель өзінің даму ілімін диалектикалық процесс ретінде осы түсінік арқылы ашады:

1. Интеллектуалды интуиция.

2. Абсолюттік рух немесе Абсолюттік идея.

3. Құбылыстар мен "зат өзінде".

4. Материя мен табиғат.

5. Абсолютты «Мен» және индивидуалды «Мен».

223. Гегель бойынша «Абсолюттік рух» сатылары:

1. Өнер, дін, философия.

2. Миф, дін, философия.

3. Ғылым, өнер, дін.

4. Ғылым, өнер, философия.

5. Ғылым, мораль, өнер.

224. Гегель бойынша әлемдік тарихтың мәні:

1. Техника мен технологияның қалыптасуы.

2. Материалдық байлық өндірісінің ауысыу әдістері.

3. «Әлемдік рухтың» қалыптасу процесі.

4. Ғылыми білімнің қалыптасуы.

5. Әлемдік өркениеттердің қалыптасуы.

225..Диалектика заңдарын ашқан:

1. Гегель.

2. Гадамер.

3. Гераклит.

4. Гиденс.

5. Гердер.

226. Гегель өзінің философиялық жүйесін атаған:

1. Субъективтік идеализм.

2. Спиритуализм.

3. Абсолюттік объективтік идеализм.

4. Тарихи материализм.

5. Мистицизм.

227. Л.Фейербахтың философиялық ілімі:

1. Антропологиялық материализм.

2. Критикалық философия.

3. Трансцендентальдық идеализм.

4. Барлығы бірлігі жайындағы философия.

5. Диалектикалық материализм.

228. Фейербах өзінің философиялық идеяларын осы түсініктер арқылы ашады:

1. Абсолюттік рух және абсолюттік идея.

2. Интеллектуалдық интуиция.

3. Құбылыс пен «зат өзінде».

4. Материя мен табиғат.

5. Абсолюттік «Мен» және индивидуалды «Мен».

 

Тақырып 9. Марксизм философиясы

 

229. Диалектикалық-материалисттік философиясының негізін салушылар:

1. Бэкон, Декарт.

2. Гольбах, Гельвеций.

3. Плеханов, Ленин.

4. Левкипп, Демокрит.

Маркс, Энгельс.

230. Марксизм философиясының пайда болуының объективті шарттары:

1. Ой еңбегі мен дене еңбегінің бөліну мен қарсы қойылуы.

2. Буржуазиялық қоғамның өндірістік қатынастар мен өндірістік күштер арасындағы сәйкессіздігі.

3.Дамыған өнер түрлері.

4. Білімді адамдардың жоғары деңгейі.

5. Діннің жоқтығы.

231. Адамның қоршаған объективті әлемге қатынасына марксистер берген анықтамасы:

1. Затты өзгертетін, практикалық қызмет.

2. Әлемге деген рухани және ішкі белсенділік.

3. Әлемге теоретикалық қатынасы.

4. Қоршаған дүниені маңырайып қарау ерекшелігі.

5. Биологиялық адаптивті қызмет.

232. Тарихты материалисттік тұрғыдан түсінуін алғаш рет ойлап шығарған:

1. Плеханов.

Маркс.

3. Гольбах.

4. Фейербах.

5. Вольтером.

233. К. Маркста қоғамдық болмыстың логика мен заңдары осы түсінік арқылы көрсетілген:

1. Әлеуметтік бостандық.

2. Коммунизм.

3. Абсолюттік идея.

4. Пролетариат.

5. Материалдық байлықтың өндіру тәсілі.

234. Маркс бойынша қоғам дамуының қозғаушы күші:,

1. Тап күресі.

2. Абсолюттік идеяның өзіндік дамуы.

3. Географиялық ортаның әсері.

4. Әйгілі адамның белсенділігі.

5. Технологиялық даму.

235. К.Маркс әлеуметтік философияда құрастырған және енгізген:

1. Сынды.

2. Индетерменизм принципін.

3. Экономикалық ұлттың принципі.

4. Іс-әрекет принципі.

5. Құрылымдық анализ.

236. К.Маркстағы қоғамды талдауға әдістемесі:

1. Өркениеттік.

2. Мәдениеттанулық.

3. Натуралисттік.

4. Формациялық.

5. Географиялық.

237. Осы болжам бойынша ғылым қоғамның тікелей өндірістік күші болады:

1. Кьеркегордің.

2. Фрейдтің.

3. Витгенштейннің.

4. Маркстың.

5. Расселдің.

238. Қоғамның өндіргіш күштердің басты элементі:

1. Мәдениет.

2. Ғылым.

Адам.

4. Табиғи ресурс.

5. Еңбек құралдары.

239. «Табиғат диалектикасы» еңбегінің авторы:

1. Фейербах,

2. Гегель.

3. Дюринг.

4. Маркс.

5. Энгельс.

240. Қозғалыстың негізгі формаларын жіктеген:

1. Декарт.

2. Лейбниц.

Энгельс.

4. Бэкон.

5. Фейербах.

241. Осы айтылғаны бойынша араб ойшылдары еуропаға қуанышты еркін ойлауды әкелді деп айтқан:

1. Фейербах.

2. Монтескье.

3. Энгельс.

4. Дидро.

5. Шеллинг.

242. Материалисттік диалектиканы ойлап шығарған:

1. Плеханов.

2. Аристотель.

3. Ленин.

Маркс.

5. Гегель.

243. Марксизмдегі бөлінген қоғамдық сананың деңгейлері:

1. Қоғамдық психология.

2. Коллективтік бейсаналық.

3. Маңыраюы.

4.Психологиялық ұстанымдар.

5.Өзіндік сана.

244. К.Маркстағы материализмнің тарихи формасы.

1. Догматикалық.

2. Аңқаулық.

3. Диалектикалық.

4. Метафизикалық.

5. Вульгарлық.

245. Марксизмнің айтылғаны:

1. «Сана-материядан тәуелсіз өмір сүреді».

2. «Сана- жоғарғы ұйымдасқан материяның ерекшелігі».

3. «Сана-материяның бір түрі».

4. «Сана-материяның өмір сүру тәсілі».

5. «Сана-ақыл-ойдың бөлігі».

246. Материализм позициясы:

1. Әлем жоғары ақылмен жаратылған.

2. Табиғат қоғамының дамуында адамның санасы, оның еркі, мақсаттары мәнсіз болады.

3. Қоршаған орта және оның заңдары объективті, ғылыми теориялар мен адамдардың ойына деген қатынасын анықтайтын бастама.

4. Дүниенің танымдылығын терістейді.

5. Жер әлемнің орталығы.

247. Марксизмде қоғамдық сана көрсетіледі:

1. Ойлаумен.

2. Психологиялық қондырғы.

3. Жеке психикамен.

4. Сезіммен.

5. Әлеуметтік жүйемен.

248. Материя қозғалысының әлеуметтік формасы:

1. Денелердің механисттік жылжуы.

2. Қоғамдық даму.

3. Жылу, жарық, электроэнергия.

4. Химиялық реакция.

5. Тірі организмдердің өсуі мен көбеюі.

249. Материализм негізінде жатыр:

1. Мата саласынан.

2. Субстанцияны материяның болмысы ретінде санау.

3. Экономиканы қондырманың негізі ретінде санау.

4. Әлемнің жаратушысы ретінде жоғарғы ақылды қабылдау.

5. Барлығының бастамасы ретінде идеяны қабылдау.

250. Энгельс бойынша сана:

1 Танылған болмыс.

2. Жоғарғы ұйымдасқан материяның ерекшелігі.

3. Мидың қызметі.

4. Әлемдік ерігінің көрінісі.

5. Әлемдік рухтың көрінісі.

251. Марксизм теориясында қозғалыс білдіреді:

1. Объективтік нақтылықтың болмысының әдісі.

2. Денелердің қызметі.

3. Галактикалардың пайда болуы.

4. Жылжу.

5. Энергетикалық өзара әрекет жасау.

252. Діни көзқарасқа марксисттермен берілген анықтамасы.

1. Дін-ол иллюзия, дүниенің фантастикалық мәні.

2. Діни сана тек қана сауатсыз адамдарға тән.

3. Дін мәңгі өмірдің тануының ерекше әдісі.

4. Дін көзқарастың тарихи формасы.

5. Діни көзқарас адамдардың бірлігінің жалғыз әдісі.

253. Көзқарастың негізі мен мәні:

1. Дүниенің тану әдісі, күнделікті, кәсіптік және ғылыми білімдердің жүйесі.

2. Рухани-практикалық бағыттау әдісі, дүниенің түсінуі мен күйзелісі, сезімдер жүйесі.

3. Адамның қоршаған ортаға бейімделу әдісі.

4. Сенім мен үміт, ерік пен эмоциялар, сезімдер жүйесі.

5. Қоғамда регламенттің әдісі, құқықтық, мәдениеттік, имандылық мінез-қылықтарының ережелері.

254. Энгельс бойынша философияның негізгі сұрағы:

1. Адамның адамға деген қатынасы

2. Адамның қоғамға деген қатынасы

3. Сананың материяға деген қатынасы

4. Адамның табиғатқа деген қатынасы

5. Сананың физикалық шынайылыққа деген қатынасы

255. «Материализм мен эмпириосыншылдық» еңбегінің авторы:

1. Плеханов.

2. Кропоткин.

3. Герцен.

4. Чернышевский.

Ленин.

256. Марксисттердің мифологиялық көзқарасқа берген анықтамасы:

1. Аңыздар, фантастикалық мақұлықтар туралы және батырлардың істері туралы әңгімелер.

2. Дін дамуының ерекше формасы.

3. Өнердің өмір сүруінің анықталған әдісі.

4. Көзқарастың алғашқы тарихи формасы.

5. Мифологиялық көзқарасқ еш кашанда керексіз, тәжірибелік мағынасы жоқ, пайдасыз.

 

257. Маркстік-лениндік философиясында ақиқаттың критериі:

Практика.

2. Білімнің түсініктілігі мен нақтылығы.

3. Білімнің дұрыстығына сенім.

4. Әсемділік пен гармония.

5. Білімнің жалпылық мәні.

 

 

Тақырып 10. Классикалық емес философия. Иррационализм

 

258. Классикалық емес идеалисттік философиясының пайда болуының себептері:

1. Гегельдің көзқарастың ұлғайтуға ұмтылыс.

2. Кант идеяларының терендігі.

3. Неміс классикалық философиясының өкілдерінің Қайта өрлеу кезеңінің философтарының көзқарастарының қосылуы.

4. Классикалық неміс философиясының дүниеге берген идеалисттік түсінігімен келіспеушілігі.

5. Фейебахтың Гегельдің абсолюттік рух теориясының сынға алынуымен келісуі. 259. Класикалық емес философиясының негізгі бағыттары:

1. Эмпиризм, рационализм.

2. Неоплатонизм, аверроизм.

3. Деизм, антропоцентризм.

4. Иррационализм, «өмір философиясы».

5. Аксиология, гносеология.

260. Табиғат байланысын, әлемнің тұтас және заңды жүйе ретінде қабылдауын терістеген:

1. Материализм.

Иррационализм.

3. Эмпиризм.

4. Рационализм.

5. Сенсуализм.

261. Рационализм принципінің, ақылды сынға алған XIX ғ философы:

1. Маркс.

Шопенгауэр.

3. Энгельс.

4. Ницше.

5. Кант.

262. Волюнтаризмнің өкілі:

1. Дильтей.

2. Шопенгауэр.

3. Кьеркегор.

4. Фрейд.

5. Бергсон.

263. «Әлем ерік пен елестету» еңбегінің авторы:

1. Бергсон.

2. Гегель.

3. Хайдеггер.

4. Ницше.

Шопенгауэр.

264. Шопенгауэр бойынша дүниетанымның негізгі бастамасы:

1. Абсолюттік идея.

2. Әлемдік ерік.

3. Билікке деген ерік.

4. Эйдостың эйдосы (форма форм).

5. Адамнан тыс(Сверхчеловек).

265. Ерікті дүниетанымның негізі, жоғары ғарыштық принцип деп санаған:

1. Бюхнер.

2. Гегель.

3. Кант.

Шопенгауэр.

5. Фихте.

266. Осы неміс философына нирвананың буддисттік елестетулері әсерін тигізген:

Ницше.

2. Шопенгауэр.

3. Фихте.

4. Шеллинг.

5. Гегель.

267. «Билікке деген ерік» терминің енгізген:

Ницше.

2. Шапенгауэр.

3. Кьеркегор.

4. Маркс.

5. Бергсон.

268. «Адамнан тыс (сверхчеловек)» идеясы осы ойшылға тиісті:

1. Канта.

Ницше.

3. Маркса.

4. Гегеля.

5. Фихте.

269. Бұл пікір бойынша «Барлығы-билік пен құдіреттілікке ерігі»:

1. Сократтікі.

2. Конттікі.

3. Платондікі.

Ницшенікі.

5. Лениндікі.

270. «Жоғарғы кастаның» бөлуі мен әлеуметтік иерархияның жақтаушысы:

1. Шопенгауэр.

2. Гегель.

3. Шеллинг.

Ницше.

5. Фрейд.

271. «Антихрист» еңбегінің авторы:

1. Шелер.

Ницше.

3. Фейербах.

4. Ясперс.

5. Шопенгауэр.

272. Ницше осылай Құдай мәселесін шешеді:

1. Құдай өлді.

2. Құдай- адамнан тыс(сверхчеловек.)

3. Құдайда бәрі бір.

4. Құдай мен адам бірдей.

5. Құдай-құндылықтардың жаратушысы.

273. «Заратустра былай айтты» еңбегінің авторы:

1. Шелер.

2. Шопенгауэр.

3. Ясперс.

Ницше.

5. Шеллинг.

274. «Шығармашылық екпін» терминің философияға енгізген:

1. Фромм.

2. Ницше.

3. Рассел.

4. Кун.

Бергсон.

275. «Өмір философиясының» негізін салушы:

Кьеркегор.

2. Шопенгауэр.

3. Демокрит.

4. Гегель.

5. Камю.

276. К.Юнг бойынша архетип:

1.Рационалдықтың синонимі.

2. Гипотезалардың терімі.

3. Ойлаудың түрі мен формальды логиканың заңдары.

4. Бейсаналық элементі мен тәжірибеге дейін идеялар.

5. Бейсаналықтың синонимі.

277. «Идеялар тек қана жан жағдайы мен түйсіктердің мазмұнының көрінісі» деп айтқан тезистің авторы:

1. Гольбах.

Беркли.

3. Декарт.

4. Бэкон.

5. Гоббс.

278. Жекеден жалпылық жоғары деп санаған және өзінің бейітінде «Мен жалғызбын» жазсын деп өсиет айтқан

1. Маркс.

2. Шопенгауэр.

Кьеркегор.

4. Гегель.

5. Ницше.

279. Солипсизм өкілдері:

1. Фалес, Анаксимен, Анаксимандр.

2. Платон, Парменид, Фалес.

3. Декарт, Августин, Бэкон.

Беркли, Фихте, Мах.

5. Маркс, Энгельс, Ленин.

280. «Иелену немесе болу» еңбегінің авторы:

1. Ясперс.

2.Фромм.

3. Марсель.

4. Хайдеггер.

5. Сартр.

281. Бұл феномен З.Фрейдтың психоанализдің пайда болуының әдісі болып саналады:

1. Эстетикалық әдеміліктің ерекшелігі.

2. Діни сананың ерекшелігі.

3. Бейсаналықтың өзгешелігі.

4. Рационалдық ойлаудың ерекшелігі.

5. Имандылық сананың өзіндік сипаты.

282. Еуропалық этикада утилитаризмнің негізін салушы:

1. Роулс.

2. Белл.

3. Бентам.

4. Мандевилль.

5. Хайек.

283. Психоанализм теориясы:

1. Сенсуализм.

Фрейдизм.

3. Рационализм.

4. Неоплатонизм.

5. Фрейдтік-марксистік.

284. Психоанализдің негізін салушы:

1. Тойнби.

2. Фромм.

3. Тейяр де Шарден.

4. Ясперс.

Фрейд.

285. Бұл ойшыл философияның негізі ретінде ойлаудың (идея) орнына «өмірді» қою керек деп санаған:

1. Ницше.

2. Шопенгауэр.

3. Дильтей.

4. Гегель.

5. Фейербах.

 

Тақырып 11. Орыс философиясы

 

286. Орыс философиясының феноменальдылығы:

1. Тек қана автономдық даму.

2. Неміс классикалық философиясының көп идеяларын ұғып алды.

3. Неоплатониктердің идеяларына тіреуші болды.

4. Натурфилософтардың идеяларын жалғастырды.

5. Платон мен Аристотельдің идеяларын өзінде қосты.

287.Орыс философиясының негізгі пәні ретінде осы мәселелер болды:

1. Мораль.

2. Мораль, адам.

3. Мораль, адам, билік.

4. Мораль, адам, билік, мемлекет.

5. Мораль, адам, билік, мемлекет, идеалды қоғам.

288. «Мәскеуден Петербургқа саяхат» атты енбегінің авторы:

1. Ломоносов.

Радищев.

3. Сковорода.

4. Соловьёв.

5. Чаадаев.

289. «Философиялық хаттар» еңбегінің авторы:

Чаадаев.

2. Сковорода.

3. Радищев.

4. Ломоносов.

5. Соловьёв.

290. Славянофильдіктің негізін салушы, «соборлық» түсінігінің авторы:

1. Бердяев.

2. Чаадаев.

3. Герцен.

4. Хомяков.

5. Булгаков.

291. XIX ғ Ресейде славянофильдіктің өкілдері:

1. Кант, Гегель.

Хомяков, Киреевский.

3. Аристотель, Платон.

4. Конфуций, Мо-цзы.

5. Белинский, Чернышевский.

 

292. Славянофильдықтар мен батысшылдар арасындағы талқылаудың пәні:

1. Табиғаттың жалпы түсініктері.

2. Дүниенің танымдылығы.

3. Әлемдегі орыс халқының және Ресейдің тарихи өмірі.

4. Қоғамдық болмыс пен қоғамдық сананың арақатынасы.

5. Богословие мен философияның бөлу қажеттілігі.

293. Ресей қоғамының қауымдық дамуы туралы айтқан:

1. Славянофильдар.

2. Батысшылдар.

3. Діни философтар.

4. Эстетикалық бағыт.

5. Этикалық бағыт.

294. Чернышевский бойынша, интеллигенцияның маңызды сұрағы:

1. Біз қайда бара жатырмыз?

2. Қайда оқуға баруға?

Не істеу керек?

4. «Халықтың достары» деген не?

5.Менің көзілдірігім қайда?

295. Мәдени-тарихи түрлерінің теориясының негізін салушы:

1. Флоренский.

2. Гумилев.

Данилевский.

4. Бердяев.

5. Соловьев.

296. Локальды өркениеттер дамуының териясының негізін салушы:

1. Ясперс.

2. Данилевский.

3. Вико.

4. Леви-Строс.

5. Бродель

297. «Орыс жаны» мен ұлттық өзіндік санамен айналысқан:

1. Данилевский.

2. Соловьёв.

3. Хомяков.

4. Циолковский.

Бердяев.

298. Н.А.Бердяев бойынша орыс коммунизмнің себебі:

1. Позитивизмде

2. Петр I батыстық саясатының жалғасуында.

3. Орыстың ұлттық мінезінде.

4. Миссианизм.

5. Бостандыққа ұмтылыс.

299. Бердяев философиясында негізгі түсінік:

1. Сана.

2. Бостандық.

3. Ерік.

4. Сезім.

5. Материя.

300 Философ – идеалист, барлығы бірлігі жайындағы принципінің авторы:

1. Бердяев.

2. Шестов.

Соловьёв.

4. Булгаков.

5. Флоренский.

301. Бұл ойшылдың шығармашылығы экзистенциализм философиясының дамуына қозғаушы күш болды:

1. Чехов.

2. Бунин.

3. Тургенев.

4. Достоевский.

5. Толстой.

302. Біртұтас білім концепциясының ойлап шығарған:

1. Толстой.

2. Шестов.

3. Бердяев.

Соловьев.

5. Федоров.

303. "Ресейдің тағдыры", ''Теңсіздік философиясы ", " Шығармашылық мәні " еңбектерінің авторы:

1. Толстой.

2. Шестов.

3. Бердяев.

4. Соловьев.

5. Федоров

304. Біртұтас білім және барлығы бірлігі жайында философиясының негізін салушы:

1. Лосев.

2. Розанов.

3. Хомяков.

4. Соловьёв.

5. Бердяев.

305. В.Вернадскийдің көзқарасы:

1. Материализм мен нигилизм.

2.Батысшылдық.

3. Орыс космизмі.

4. Славянофильдік.

5. Орыс интуитивизмі.

306. Моральдық басымдылық пен Құдайға деген махаббат негізінде адамдардың бірлестігі:

1. Космизм.

2. Соборлық.

3. Евразийлік.

4. Сопылық(Праведность).

5. Ақиқаттылық.

307. В.С.Соловьев философиясында барлығы бірлігі жайындағы басты категориясы ретінде болады:

1. Тарихи.

2. Диалектикалық.

3. Табиғи.

4. Теріс.

5. Оң.

308. «Әлемде жетілудің таралуы» деген орыс философиясының ілімі болады:

1. Историософия.

2. Құдайлық адамзаттық(Богочеловечество).

3. Космизм.

4. Халықшылдық.

5. Барлығы бірлігі жайлы.

309. Л.Толстойдың көзқарасындағы «зорлық-зомбылық жасамау» деген терминінің түсінігі:

1. Жақсылық жасау.

2. Жақсылықпен жамандық ортасы.

3.Әрекетсіздік.

4. Біреуге жамандық жасамау.

5. Фатализм.

310. Әлем мен қоғамдағы жамандықтың болуының Құдайды ақтау:

1. Теодицея.

2. Теология.

3. Теогония.

4. Теософия.

5. Телеология.

311. Планетадағы өмірдің пайда болуы мен дамуын күннің ролін көрсеткен:

1. Чижевский.

Булгаков.

3. Рерих.

4. Лосский.

5. Бердяев.

312. Орыс космизмнің негізін салушы:

1. Бердяев.

2. Данилевский.

Циолковский.

4. Хомяков.

5. Булгаков.

313. Ноосфера ілімінің авторы:

1. Сорокин

Вернадский.

3. Шестов.

4. Лосев.

5. Бердяев.

314. Гумилёвтің этногенез теориясының басты термині:

1. Харизма.

2. Химера.

Пассионарность.

4. Пассивность.

5. Евразия.

 

Тақырып 12. Отандық философия

 

315.Қазақ халқының көшпелі өмір сүруінің жалпы сипаттамасы:

1. Жүйелі есмес қанғыру.

2. Табиғат пен гармониясы, шаруашылықтың пысықтығы, өмірдің жоғары иманды принциптері. Жүйелі есмес қанғыру.

3. Абсурдты құбылыс.

4. Егіншілік пен кәсіпшіліктің болуы.

5. Еркіндіктің болмауы.

316. Исламға дейін Қазақстанда болған діни жүйе:

1. Буддизм.

2. Шаманизм.

3. Конфуциандық.

4.Тәңірлік.

5. Даосизм.

317. Қазақтардың дүнитанымына әсер еткен Аспан, Умай, Жер, Су,идеялары, осы ортағасырлық діни-философиялық ілімге жатады:

1. Манихейлік.

2. Буддизм.

3. Тенгрианство.

4. Зороастризм.

5. Шаманизм.

318. Қазақтардың дүниетанымының дәстүрлі формалары:

1. Мақал-мәтелдер.

2. Аңыз бен ертегілер.

3. Батырлық эпос.

4. Жыр мен терме.

5. Халық ауыз әдебиеті.

319. Қазақтардың дәстүрлі философиясының басты ерекшелігі:

1. Материализм.

2. Идеализм.

3. Сопылық.

4. Геоцентризм.

5.Космоцентризм.

320. Көшпенділерде білім мен тәжірибе қалдыруының негізгі әдісі:

1. Кітаптар.

2. Мектептер.

3. Халық ауыз әдебиеті.

4. Жазба деректер.

5. Визуалды.

321. Ходжа Ахмет Ясауидің көзқарасы:

1. Қалам.

2. Шығыс перипатетизм.

3. Сопылық.

4. Ортодоксальды ислам.

5. Аверроизм.

322. Қазақстанда мәдениет дамуы мен ағарту кезенінің пайда болуы:

1. XVII ғ екінші жартысы.

2. XV ғ бірінші жартысы.

3. XX ғ бірінші жартысы

4. XIII ғ екінші жартысы

5. XIX ғ екінші жартысы

323. Ш. Уалихановтың пікірінше, алғашқы қазақ философы:

1. Шалкииз.

2. Казтуған жырау.

3. Бұқар жырау.

4. Шал ақын.

5. Асан Қайгы.

324. Мәнгі өмірді іздеп әлемнің төрт бұрышын аралаған шаман, дана адам, ежелгі қазақтардың ақылгөйі:

1. Будда.

2. Қыдыр –ата.

3. Қорқыт-ата.

4. Диоген.

5. Асан-қайгы.

325. Қоркыт- ата мәңгі өмірді тапты:

1. Өмірдің пайдасыз екенің түсінген.

2. Жерұйықта

3. Гулистанда.

4. Руханилық пен қобыздың дыбысында.

5. Әлемнің материалдылығында.

326. «Қудатлу білік» («Благородное знание») еңбегінің авторы:

1.Кашғари.

2. Баласағұн.

3. Аль-Фараби.

4. Ибн-Сина.

5. Яссауи.

327. Қазақ ойшылдары ағартушылар:

1. А. Құнанбаев, Ш. Уалиханов, Ы.Алтынсарин.

2. Кашғари, Яссауи.

3. Авиценна, Аверроэс.

4. Баласағұн, Низами.

5. Саади, Аль-Фараби.

328. Валиханов – жақтаушы:

1. Пантюркизмнің.

2. Славянофильдіктің.

3. Евразийліктің.

4. Географиялық детерминизмнің.

5. Батысшылықтың.

329. Алтынсарин бойынша қазақ халқының әлемдік өркениетке қатынасу жолы:

1. Ағарту мен тәрбие.

2. Діни құндылықтарға қатынасу.

3. Саяси жүйенің өзгеруі.

4. Теңдік үшін күрес. Батысқа бағдар.

5. Техниканың, өндірістің, сауданың дамуы.

330. Қазақ жазба әдебиетінің негізін салушы, ағартушы:

1 Абай Құнанбаев.

2. Мағжан Жұмабаев.

3. Ыбрай Алтынсарин.

4. Шәкәрім Құдайбердиев.

5. Мухтар Ауэзов.

331. Абай философиясында дүние мен Құдайдың тендестіруі туралы:

1. Деизм.

2. Сциентизм.

3. Теоцентризм.

Пантеизм.

5. Антропоцентризм.

332. Абай философиясының басты мәселесі:

1. Табиғат.

Адам.

3.Таным.

4.Әсемділік.

5.Қоғам.

333. Абай философиясының орталық идеясы, ілімі:

1. Намыс.

2. Жан.

3. Жүрек.

4. Ерік.

5. Ақыл.

334. Абай философиясының басты субстанция ретінде табиғат болады, бірақ оның ішінде Құдай да бар:

1. Космоцентризм.

2. Сциентизм.

3. Теоцентризм.

Пантеизм.

5. Антропоцентризм.

335. «Ғылымдардың анықталуы мен классификациясы кітабінің» авторы:

Аль-Фараби.

2. Қашғари.

3. Баласағұн.

4.Яссауи.

5. Иүгінеки.

336. XX ғ 30-шы жылдарының Стамбул мен Берлиндегі "Жаңа Туркістан", "Жас Туркістан", журналдарының негізін салушы:

1. Букейхан

2. Байтұрсынов.

3. Дулатов.

4. Шоқай.

5. Жұмабаев.

337. "Оян, қазақ" өлендер жинағының авторы:

1. Букейхан.

2. Байтұрсынов.

Дулатов.

4. Шоқай.

5. Жұмабаев.

338. «Диуани хикмет» философиялық-теологиялық поэмасының авторы::

1. Баласағұн.

2. Асан Қайгы.

3. Қашғари.

Яссауи.

5. Аль-Фараби.

339. «Қудатлу білік» («Благодатное знание») еңбегінің авторы:

1. Абай.

2. Ибн-Сина.

3. Кашгари.

Баласагуни.

5. Аль-Фараби.

340. Қазақ мәдениетінде юртаның қойылуы басталады:

1. Уықтан.

2. Шанырақтан.

3. Ошақтан.

4. Босағадан.

Есіктен.

341. «Адамның имандылық бастамасы ретінде махаббат пен әділеттілік болу керек» деп санаған:

1. Алтынсарин.

2. Уалиханов.

3. Құнанбаев.

4. Құдайбердиев.

5. Торайғыров.

342. Абай философиясының бір бөлімі:

1. Методология.

2. Дін.

3. Таным.

Адам.

5. Онтология.

343. А. Құнанбаевта имандылық жетілдірудің каноны көрсетеді:

1. «Жазғы қардағы бүркіт пен атты шауып келе жатыр».

2. «Енді мен болыс болдым».

3. «Жаз».

4. «Қаламқас»

5. «Қара сөздер»

 

Тақырып 13. XX ғ мен XXI ғ басында мәдениет контекстінде батыс философия

 

344. Ғылымның ролін абсолют деп санаған философиялық-көзқарастық бағдар:

1. Сенсуализм.

2. Фатализм.

3. Технократизм.

4. Сциентизм.

5. Реализм.

345. Сциентизммен көрсетілген философиялық бағыт:

1. Персонализм.

2. Экзистенциализм.

3. Феноменализм.

4. Структурализм.

5. Логикалық позитивизм.

346. Позитивизм бойынша «позитивтік» ғылымдардың тірегі болады:

1. Интуиция.

2. Априорлы білім.

3. Дедуктивтік әдіс.

4. Ой қорытындысы..

5. Бақылау мен эксперименттің фактілері.

347. Эволюцияның екі жақтылы заңының негізін салушы:

1. Маркс.

2. Дюркгейм.

3. Вебер.

4. Энгельс.

Конт.

348. Тәжірибе позициясынан теория мен сын:

1. Дуализм.

2. Рационализм.

3. Реализм.

4. Монизм.

5. Эмпириосыншылдық.

349. Жаратылыстану және математика ғылымдарына қойылатын ғылыми талаптарды философияға да қою керек деп санаған:

1. Персоналисттер.

2. Экзистенциалисттер.

Неопозитивисттер.

4. Марксисттер.

5. Модернисттер.

350. Позитивизмнің екінші түрі:

Махизм.

2. Иррационализм.

3. Концептуализм.

4. Креационизм.

5. Сенсуализм.

351. Неопозитивизмнің негізгі принципі – ғылымның барлықжағдайларының тәжірибенің фактілерімен салыстыру:

Верификация.

2. Диалектика.

3. Герменевтика.

4. Софистика.

5. Эмпиризм.

352. Аналитикалық философияталдады:

1. Ой.

2. Сенім.

3. Интуиция.

Тіл.

5. Сезім.

353. «Парадигма» түсінігін ғылыми айналымға енгізген:

1. Шлик.

2. Поппер.

3. Карнап.

Кун.

5. Рассел.

354. К.Р.Поппердің «Сыни рационализм» жатады:

1. Неопрагматизмге.

2. Постмодернизмге.

3. Постпозитивизмге.

4. Неопрагматизмге.

5. Постструктурализмге.

355. Христиандықтың сынаушысы, диалектикалық теолгияның өкілі:

1. Шеллинг.

2. Кант.

3. Шопенгауэр.

4. Кьеркегор.

5. Фихте.

356. Философтар прагматизмнің өкілдері:

1. Виндельбанд, Риккерт, Леви-Стросс.

Пирс, Джеймс, Дьюи.

3. Сартр, Камю, Ясперс.

4. Деррида, Делез, Бодрийар.

5. Гадамер, Гуссерль, Хайдеггер.

357. «Деконструкция» түсінігінің авторы:

1. Бодрияр.

Деррида.

3. Кун.

4. Делёз.

5. Мютар.

358. «Симулякрлар мен симуляциялар» еңбегінің авторы:

1. Делез.

2. Гадамер.

3. Бордийяр.

Деррида.

5. Фуко.

359. Философтар структурализмнің өкілдері:

1. Гадамер, Гуссерль, Хайдеггер.

2. Деррида, Делез, Бодрийар.

3. Рассел, Шлик, Витгенштейн.