Сямейныя песні

ВЯРБА, ВЯРБА, ДЗЕ ТЫ РАСЛА…

Запісана ў в. Варонічы Полацкага раёна

ад Я. П. Літвінавай (1939 г. н.)

– Вярба, вярба, дзе ты расла?

Тваё лісцё вада знясла?

Тваё лісцё вада знясла?

А я, малада, замуж пайшла,

Замуж пайшла за пятага,

За п’яніцу праклятага.

За п’яніцу праклятага.

Прапіў каня варанога,

А сам прыйшоў па другога:

– Жана, жана, выкуп каня,

Ня выкупіш – пагібну я.

Ня выкупіш – пагібну я.

– Ня раз, ня два выкупляла,

Шалкову шаль закладала,

Шалкову шаль закладала,

У зялёным саду начавала.

У зялёным саду начавала.

Запісалі Т. У. Буланава, Д. Д. Качаткова,

Т. М. Белая, Л. М. Варабей у 1991 г.

Сіроцкія і ўдовіны песні

БАЛІЦЬ ЖА МНЕ ГАЛОВАЧКА…

(сіроцкая песня)

Запісана ў в. Пажарцы Пастаўскага раёна

ад Н. І. Рэмбальскай (1917 г. н.)

Баліць жа мне галовачка –

Чым яе звязаці?

Чым яе звязаці?

Далёка мая мамка –

Нет каго наслаці,

Нет каго наслаці.

Завяжу я галовачку

Шоўкавым платочкам.

Шоўкавым платочкам.

Пашлю я да мамачкі

Тры сівых галубочка.

Тры сівых галубочка.

Ляці, сівы голуб,

Нідзе не садзіся.

Ніде не садзіся.

Перад маёй роднай мамкай

Нізенька скланіся.

Нізенька скланіся.

Ляцеў, ляцеў сівы голуб

Сеў вадзіцу піці.

Сеў вадзіцу піці.

А як цяжка мне, мамачка,

Мне без цябе жыці.

Мне без цябе жыці.

А ўслышаў сам Божэнька

З высокага неба.

З высокага неба.

– А што табе, дзяўчынка,

А што табе трэба?

А што табе трэба?

Даў я табе ручкі-ножкі

І чорныя вочкі.

І чорныя вочкі.

Працуй, рабі, дзіцятачка,

Аж да самай ночкі.

Аж да самай ночкі.

– А Божа мой, а міленькі,

Ці я не рабіла?

Ці я не рабіла?

Калі мая работачка

Нікаму не міла.

Нікаму не міла.

Запісала Т. А. Мацвійчук у 1989 г.

Прымацкія песні

ТЫ ВІШЭНКО-ЧЕРЭШЭНКО…

Запісана ў в. Ляплёўка Брэсцкага раёна

ад С. К. Струк

Ты вішэнко-черэшэнко, Заехав він в поле

Чаму ягод не маеш? І давай гораты.

Хто ў прымах не бувае, Горав він, горав долынаю.

Той гора не знае. Ой, з хутару зяцю відаты.

А я сэбэ, молодэнькі, Все жінкі обід нэсуць,

Усе горюшко знаю: А моей не відаты.

Кулачэнько под головенько – Схоців зяць обедаці,

Той спаць легаю. Він волы запрагае

І до дому ад’язжае.

Моя тэшча, еі маты, А заіхав зяць до дому,

Ідэ пробуджаты: Волов распрагае,

– Вставай, зэцю, А ему цішча обід налівае:

Годэ спаты, То з двух місок, то з трох місок

Ідь в поле гораты. Ему вылівае.

А зэць волы запрагае, Увайшоў зіць до хаты,

Він думку мае, А яго цішча ему кажа:

Він думку всё думае, – Несі свінкам істы.

Шчо він волі не мае.

– Ой, шчоб свінкі поздыхалі,

Шчоб луга згорылы,

Як мне тая прімакова

Жізнь й надаела!

Запісала Т. Буганова.