Стылістыка і рыторыка

Стылістыка прыйшла на смену рыторыцы — навуцы аб прамоўніцкім майстэрстве, аднак асобныя стылістычныя праблемы распрацаваны раней.

Развиццю антычнай науцы спрыял дэмакратычны лад жыцця 5-4 ст. до н.э. афины, законы салона, суды, лагографы, дэмасфен-заснавальник, горги, исакрат, трасимах – теоретики. Рим – тацыт, квінтыліян, трасімах. Арыстоцель “поэтыка”, “рыторыка” – стыль як сродак пераканання.

Гісторыя: мова як эстэтычны феномен (Фослер, Верлі,Шпіцэр). Ш.Балі размяжоўваў паняцці “літаратурная мова” і “мова мастацкай літаратуры”, але выводзіць апоншюю за мову стылістыкі наогул. У Расіі — Ламаносаў, Пракаповіч.

Бялінскі: стылістыка павінна прыйсці на змену рыторыцы (гаварыць правільна і гаварыць добра — не адно і тое ж). Стылістыка павінна з’явіцца дадатковай часткай граматыкі. У апошні час — праблемы функцыянальнай стылістыкі. У савецкі перыяд — Шчэрба, Пяшкоўскі, Вінаградаў, Яфімаў.