2015-03-22
209
Inni, grzeczni kawalerowie, chcąc ją zabawić i coś miłego jej rzec, rozmawiali z nią o Ketlingu chwaląc go niezmiernie, wynosząc jego męstwo, uczynność i dworskie obyczaje, i ród starożytny. A Krzysia, rada nierada, musiała słuchać i oczy jej mimo woli szukały tego, o którym była mowa, a czasem spotykały się z jego oczyma. Wówczas czar ogarniał ją z nową siłą i sama o tym nie wiedząc, upajała się jego widokiem. Bo jakże różnił się Ketling od tych wszystkich szorstkich postaci żołnierskich! “Królewicz między swymi dworzany” — myślała Krzysia patrząc na tę szlachetną, arystokratyczną głowę i na te anielskie oczy, pełne jakowejś przyrodzonej melancholii, i nato czoło ocienione płowym, bujnym włosem. Serce poczynało w niej mdleć i zamierać, jakby to była dla niej najdroższa w świecie głowa. On to widział i nie chcąc powiększać jej zmieszania, nie zbliżał się, chyba że kto inny siedział obok. Gdyby też była królową, nie mógłby otaczać ją większą czcią i większymi atencjami, niż to czynił. Mówiąc do niej schylał głowę i zasuwał za siebie jedną nogę, jakby na znak, że przyklęknąć w każdej chwili gotów; mówił zaś z powagą, nigdy żartobliwie, chociaż na przykład z Baśką rad żartował. W obchodzeniu się jego z nią obok czci największej był raczej pewien odcień pełnego słodyczy smutku. Dzięki tej powadze nikt inny nie pozwolił sobie również ni na słowa zbyt wyraźne, ni na żart zbyt śmiały, jak gdyby wszystkim udzieliło się przekonanie, że to jest panna godnością i urodzeniem od wszystkich wyższa, z którą nigdy nie dość polityki.
Krzysia była mu za to serdecznie wdzięczna (Кшися была за это ему сердечно благодарна). W ogóle wieczór ten upłynął dla niej kłopotliwie (вообще вечер этот был для нее хлопотливый), ale słodko (но сладкий). Gdy się zbliżyła północ (когда приблизилась полночь), kapela ustała grać (капелла устала играть), panie pożegnały towarzystwo (дамы оставили общество), a między rycerstwem poczęły krążyć gęsto kielichy (а между рыцарством пошли кружить часто чаши) i rozpoczęła się szumniejsza zabawa (и началась шумная забава), w której godność hetmańską objął pan Zagłoba (в которой должность гетманскую занял пан Заглоба).
Baśka poszła na górę wesoła jak ptak (Баська пошла наверх веселая, как птичка), bo wybawiła się okrutnie (ибо повеселилась сильно = от души), więc zanim klęknęła do pacierza (поэтому перед тем как встать на колени к вечерней молитве), poczęła szaleć (принялась болтать), terkotać (стрекотать), naśladować różnych gości (передразнивать разных гостей), wreszcie rzekła do Krzysi klaszcząc w ręce (наконец сказала Кшисе, хлопая в ладоши):
— Doskonale, że ten twój Ketling przyjechał (отлично, что этот твой Кетлинг приехал)! Przynajmniej na żołnierzach nie zbraknie (по крайней мере, /теперь/ вояк будет много /в доме/)! Oho (ого)! niech się jeno post skończy (пусть только пост кончится), zatańcuję się na umor (будем танцевать до упаду). To będziem używały (это будем использовать)! A na twoich zrękowinach z Ketlingiem (а на твоей помолвке с Кетлингом), a na twoim weselu (а на твоей свадьбе)! No, jeśli domu nie przewrócę (но если дом не опрокинем /вверх дном/), to niech mnie Tatarzy w jasyr wezmą (то пусть меня татары в ясырь возьмут)! Co by to było, żeby nas tak wzięli (что бы было, если бы нас действительно взяли)? To by dopiero było (что бы только было)! Ha (ха)! Dobry Ketling (милый Кетлинг)! Dla ciebie to on muzykusów sprowadza (для тебя он музыкантов пригласит), ale przy tobie i ja używam (но и я с тобой повеселюсь). Będzie on dla ciebie coraz nowe dziwy wyprawiał (будет для тебя все новые чудеса придумывать), póki nie zrobi tak (пока не сделает так)!..
Krzysia była mu za to serdecznie wdzięczna. W ogóle wieczór ten upłynął dla niej kłopotliwie, ale słodko. Gdy się zbliżyła północ, kapela ustała grać, panie pożegnały towarzystwo, a między rycerstwem poczęły krążyć gęsto kielichy i rozpoczęła się szumniejsza zabawa, w której godność hetmańską objął pan Zagłoba.
Baśka poszła na górę wesoła jak ptak, bo wybawiła się okrutnie, więc zanim klęknęła do pacierza, poczęła szaleć, terkotać, naśladować różnych gości, wreszcie rzekła do Krzysi klaszcząc w ręce:
— Doskonale, że ten twój Ketling przyjechał! Przynajmniej na żołnierzach nie zbraknie! Oho! niech się jeno post skończy, zatańcuję się na umor. To będziem używały! A na twoich zrękowinach z Ketlingiem, a na twoim weselu! No, jeśli domu nie przewrócę, to niech mnie Tatarzy w jasyr wezmą! Co by to było, żeby nas tak wzięli? To by dopiero było! ha! Dobry etling! Dla ciebie to on muzykusów sprowadza, ale przy tobie i ja używam. Będzie on dla ciebie coraz nowe dziwy wyprawiał, póki nie zrobi tak!..
To rzekłszy Baśka rzuciła się nagle na kolana przed Krzysią (это сказав, Баська упала на колени перед Кшисей) i objąwszy ją wpół rękoma (и, обвив ее талию руками), poczęła mówić udając niski głos Ketlinga (заговорила, подражая низкому голосу Кетлинга):
— Waćpanno (милостивая панна)! Tak waćpannę miłuję, że dychać nie mogę (так милостивую панну люблю, что дышать не могу)... Miłuję waćpannę i piechotą, i na koniu (люблю милостивую панну и пешком, и на коне), i na czczo (и натощак), i po jedzeniu (и после еды), i na wieki (и навеки), i po szkocku (и по-шотландски)... Chcesz-li być moją (хочешь быть моей)?...
— Baśka (Баська)! będę się gniewać (/я/ буду гневаться)! — wołała Krzysia (воскликнула Кшися):
Ale zamiast się gniewać (но вместо /того, чтобы/ рассердиться) chwyciła ją w ramiona (схватила /ее/ в объятия) i niby usiłując ją podnieść poczęła całować jej oczy (и, как бы пытаясь ее поднять, принялась целовать ее в очи).
To rzekłszy Baśka rzuciła się nagle na kolana przed Krzysią i objąwszy ją wpół rękoma, poczęła mówić udając niski głos Ketlinga:
— Waćpanno! Tak waćpannę miłuję, że dychać nie mogę... Miłuję waćpannę i piechotą, i na koniu, i na czczo, i po jedzeniu, i na wieki, i po szkocku... Chcesz-li być moją?...
— Baśka! będę się gniewać! — wołała Krzysia:
Ale zamiast się gniewać chwyciła ją w ramiona i niby usiłując ją podnieść poczęła całować jej oczy.
Rozdział XIII (Глава XIII)
Pan Zagłoba wiedział doskonale (пан Заглоба знал точно), że mały rycerz miał się więcej ku Krzysi niż ku Baśce (что маленький рыцарь больше /склонялся/ к Кшисе, чем к Баське), ale właśnie dlatego postanowił Krzysię usunąć (но именно потому решил Кшисю отодвинуть /в сторону/). Znając na wskroś Wołodyjowskiego był przekonany (зная Володыёвского насквозь, /он/ был убежден), że ten, byle nie miał wyboru (что когда /Володыёвский/ не будет иметь выбора), zwróci się niechybnie ku Basi (/он/ обратится обязательно к Басе), w której sam stary szlachcic tak się zaślepił (которую старый шляхтич так любил), iż w głowie nie chciało mu się pomieścić (что в голове у него не укладывалось), jak ktokolwiek mógł inną nad nią przekładać (как кто-нибудь мог иную ей предпочесть). Rozumował też sobie (размышлял сам с собой), że nie może oddać Wołodyjowskiemu (что не может оказать Володыёвскому) większej przysługi (большей услуги) nad zaswatanie mu swego hajduczka (чем посватать за него своего гайдучка), i rozpływał się na myśl o tym stadle (и расплывался /в улыбке/ при мысли об этой супружеской чете). Na Wołodyjowskiego był zły (на Володыёвского был зол), na Krzysię także (на Кшисю тоже); wolałby wprawdzie (хотя предпочел бы), żeby pan Michał ożenił się z Krzysią (чтобы пан Михал женился на Кшисе) niż z nikim (чем ни на ком = остался холостяком), ale postanowił uczynić wszystko (но решил сделать все), żeby się ożenił z hajduczkiem (чтобы /он/ женился на гайдучке).
Pan Zagłoba wiedział doskonale, że mały rycerz miał się więcej ku Krzysi niż ku Baśce, ale właśnie dlatego postanowił Krzysię usunąć. Znając na wskroś Wołodyjowskiego był przekonany, że ten, byle nie miał wyboru, zwróci się niechybnie ku Basi, w której sam stary szlachcic tak się zaślepił, iż w głowie nie chciało mu się pomieścić, jak ktokolwiek mógł inną nad nią przekładać. Rozumował też sobie, że nie może oddać Wołodyjowskiemu większej przysługi nad zaswatanie mu swego hajduczka, i rozpływał się na myśl o tym stadle. Na Wołodyjowskiego był zły, na Krzysię także; wolałby wprawdzie, żeby pan Michał ożenił się z Krzysią niż z nikim, ale postanowił uczynić wszystko, żeby się ożenił z hajduczkiem.
I właśnie dlatego, że wiadomy mu był pociąg małego rycerza do Drohojowskiej (и именно потому, что известно ему было влечение маленького рыцаря к Дрогоёвской), postanowił co prędzej Ketlingową z niej uczynić (/Заглоба/ решил скорее /пани/ Кетлинг из нее сделать).
Jednakże odpowiedź (однако, ответ), jaką w kilkanaście dni później odebrał od Skrzetuskiego (который несколькими днями позднее /он/ получил от Скшетуского), zachwiała go nieco w postanowieniu (поколебал его немного в решении).
Skrzetuski radził mu w nic się nie wdawać (Скшетуски советовал ему ни во что не вмешиваться), obawiał się bowiem (беспокоился ибо), że w przeciwnym razie snadnie wielkie niesnaski między przyjaciółmi wyniknąć mogą (что в противном случае большие раздоры между друзьями возникнуть могут). Tego i pan Zagłoba sobie nie życzył (этого и пан Заглоба себе не желал), więc oto ozwały się w nim pewne wyrzuty (таким образом, это вызвало в нем определенные угрызения /совести/), które uspokajał następującym rozumowaniem (которые успокаивал следующими рассуждениями):
— Gdyby to już sobie Michał z Krzysią obiecali (если бы уж себе Михал с Кшисей пообещали) i gdybym wówczas Ketlinga między nich jako klin wbijał (и если бы тогда Кетлинга между ними, как клин, вбил), to nie mówię (то не о чем говорить = ничего не поделаешь)! Salomon powiada (Соломон говорил): “Nie wścibiaj nosa do cudzego trzosa (не суй носа в чужое просо)” — i ma rację (и был прав). Ale życzyć każdemu wolno (но желать = мечтать каждый волен). Zresztą właściwie biorąc (впрочем, по совести говоря), cóż to ja takiego uczyniłem (что я такого сделал)? Niech mi kto powie, co (пусть мне кто-нибудь скажет, что)?
I właśnie dlatego, że wiadomy mu był pociąg małego rycerza do Drohojowskiej, postanowił co prędzej Ketlingową z niej uczynić.
Jednakże odpowiedź, jaką w kilkanaście dni później odebrał od Skrzetuskiego, zachwiała go nieco w postanowieniu.
Skrzetuski radził mu w nic się nie wdawać, obawiał się bowiem, że w przeciwnym razie snadnie wielkie niesnaski między przyjaciółmi wyniknąć mogą. Tego i pan Zagłoba sobie nie życzył, więc oto ozwały się w nim pewne wyrzuty, które uspokajał następującym rozumowaniem:
— Gdyby to już sobie Michał z Krzysią obiecali i gdybym wówczas Ketlinga między nich jako klin wbijał, to nie mówię! Salomon powiada: “Nie wścibiaj nosa do cudzego trzosa” — i ma rację. Ale życzyć każdemu wolno. Zresztą właściwie biorąc, cóż to ja takiego uczyniłem? Niech mi kto powie, co?
To rzekłszy pan Zagłoba wziął się w boki (это сказав, пан Заглоба взялся за бока = подбоченился) i wysunąwszy wargę (и, оттопырив губы) począł spoglądać wyzywająco na ściany swojej izby (принялся разглядывать стены своей комнаты), jakby od nich spodziewał się zarzutów (словно от них ожидал упреков), ale że ściany nie odrzekły nic (но стены не ответили ничего), więc sam mówił dalej (стало быть, сам /он/ говорил дальше):
— Powiedziałem Ketlingowi (/я/ сказал Кетлингу), że hajduczka przeznaczam dla Michała (что гайдучка предназначил для Михала). Albo to mi nie wolno (или мне это нельзя)? Może nieprawda (может, /это/ неправда)? Jeśli Michałowi kogo innego życzę (если Михалу какую-нибудь иную /невесту/ желаю), to niech mnie pedogra ukąsi (то пусть меня подагра укусит)!...
Ściany przyznały zupełnym milczeniem słuszność panu Zagłobie (стены признали полным молчанием правоту пана Заглобы).
On zaś ciągnął (он же продолжил):
To rzekłszy pan Zagłoba wziął się w boki i wysunąwszy wargę począł spoglądać wyzywająco na ściany swojej izby, jakby od nich spodziewał się zarzutów, ale że ściany nie odrzekły nic, więc sam mówił dalej:
— Powiedziałem Ketlingowi, że hajduczka przeznaczam dla Michała. Albo to mi nie wolno? Może nieprawda? Jeśli Michałowi kogo innego życzę, to niech mnie pedogra ukąsi!...
Ściany przyznały zupełnym milczeniem słuszność panu Zagłobie.
On zaś ciągnął:
— Powiedziałem hajduczkowi (/я/ сказал гайдучку), że Ketling przez Drohojowską ustrzelon (что Кетлинг Дрогоёвской взят в плен), może nieprawda (может, /это/ неправда)? Zali sam się nie przyznał (разве /он/ сам не признался /в этом/), zali nie wzdychał siedząc przy piecu (разве не вздыхал, сидя возле печки, /так/), aż popiół wylatywał na izbę (/что/ даже пепел разлетался по комнате)? A com widział (а что /я/ видел), tom i innym powiedział (о том и другим поведал). Skrzetuski jest realista (Скшетуский реалист), ale też i moim dowcipem za psami nikt nie ciskał (да ведь и мой ум за псами никто не бросал = я ведь тоже не лыком шит). Sam wiem, co można powiedzieć (сам знаю, что можно сказать), a o czym lepiej zamilczeć (а о чем лучше промолчать).:. Hm (гм)! pisze, żeby się w nic nie wdawać (пишет, чтобы ни во что не вмешивался)! Może i to być (может, оно и так). Tak dalece nie będę się w nic wdawał (так дальше не буду ни во что вмешиваться), że jak kiedy zostaniem samotrzeć z Krzysią i Ketlingiem w izbie (что как когда-нибудь останемся сам-третий с Кшисей и Кетлингом в комнате), to sobie pójdę, a ich samych ostawię (то /я/ себе пойду, а их одних оставлю). Niech sobie radzą beze mnie (пусть себе решают без меня). Ba, myślę, że i poradzą (да, думаю, что и нарешают). Nie trzeba im żadnej pomocy (не нужно им никакой помощи), bo już i tak prze ich jedno ku drugiemu (ибо уж и так их друг к другу тянет), że im oczy bieleją (что у них глаза белеют = слепнут). A w dodatku idzie wiosna (а в придачу идет весна), w której to porze nie tylko słońce (когда не только солнце), ale i żądze zaczynają mocniej przypiekać (но и похоть начинает сильней припекать)... Dobrze (ладно)! zaniecham (прекращаю), jeno obaczym (только поглядим), co z tego wyniknie (что из этого получится)...
— Powiedziałem hajduczkowi, że Ketling przez Drohojowską ustrzelon, może nieprawda? Zali sam się nie przyznał, zali nie wzdychał siedząc przy piecu, aż popiół wylatywał na izbę? A com widział, tom i innym powiedział. Skrzetuski jest realista, ale też i moim dowcipem za psami nikt nie ciskał. Sam wiem, co można powiedzieć, a o czym lepiej zamilczeć.:. Hm! pisze, żeby się w nic nie wdawać! Może i to być. Tak dalece nie będę się w nic wdawał, że jak kiedy zostaniem samotrzeć z Krzysią i Ketlingiem w izbie, to sobie pójdę, a ich samych ostawię. Niech sobie radzą beze mnie. Ba, myślę, że i poradzą. Nie trzeba im żadnej pomocy, bo już i tak prze ich jedno ku drugiemu, że im oczy bieleją. A w dodatku idzie wiosna,w której to porze nie tylko słońce, ale i żądze zaczynają mocniej przypiekać... Dobrze! zaniecham, jeno obaczym, co z tego wyniknie...
Jakoż wynik miał wkrótce nastąpić (и последствия должны были вскоре наступить). Na czas Wielkiego Tygodnia całe towarzystwo (на время Страстной недели все общество) z Ketlingowego dworu przeniosło się do Warszawy (из Кетлингова дома переселилось в Варшаву) i stanęło w gospodzie przy ulicy Długiej (и остановилось на постоялом дворе на улице Длугой), aby być w pobliżu kościołów (чтобы быть поближе к костелам) i nabożeństwa zażyć do woli (и богослужений вкусить вволю), a zarazem nasycić oczy świątecznym gwarem miejskim (а заодно насытить глаза праздничным шумом городским = праздничной городской толпой).
Ketling i tu czynił honory gospodarskie (Кетлинг и тут принимал гостей как хозяин), bo choć cudzoziemiec z pochodzenia (потому что хоть /и был/ чужеземцем по происхождению), najlepiej znał stolicę (лучше всех знал столицу) i wszędy miał pełno znajomych (и всюду имел полно знакомых), przez których wszystko mógł ułatwić (благодаря которым все мог уладить). Przesadzał się w uprzejmościach (/он/ рассыпался в любезностях) i prawie myśli towarzyszek zgadywał (и, казалось, мысли подруг угадывал), a zwłaszcza Krzysine (а особенно Кшисины). Wszystkie też pokochały go szczerze (все тоже полюбили его искренне); pani Makowiecka zaś (пани Маковецкая же), uprzedzona już poprzednio przez pana Zagłobę (предупрежденная уже предварительно паном Заглобой), spoglądała na niego i na Krzysię (посматривала на него и на Кшисю) coraz przychylniejszym okiem (все более благосклонным глазом) i jeśli nic dotąd nie mówiła z dziewczyną (и если ни о чем до сих пор не говорила с девушкой), to tylko dlatego, że i on dotąd milczał (то только потому, что и он до сих пор молчал). Ale zdawało się zacnej “ciotuli” rzeczą i naturalną (но казалось благородной «тетушке» вещью и естественной), i przystojną (и пристойной), że kawaler wysługuje się panience (что кавалер прислуживает барышне), zwłaszcza że to był kawaler prawdziwie świetny (особенно потому, что это был кавалер действительно светский), którego na każdym kroku spotykały oznaki szacunku (которого на каждом шагу встречали знаки внимания) i przyjaźni nie tylko od niższych (и приязни не только от низших), ale od wyższych (но и от высших /лиц/), tak wszystkich umiał sobie zjednać swoją istotnie cudną urodą (так /он/ всех умел привлечь своей действительно чудесной красотой), obyczajami, powagą, hojnością, słodyczą w czasie pokoju (манерами, почтением, щедростью, обходительностью во времена мира), męstwem w czasie wojny (мужеством во время войны).
Jakoż wynik miał wkrótce nastąpić. Na czas Wielkiego Tygodnia całe towarzystwo z Ketlingowego dworu przeniosło się do Warszawy i stanęło w gospodzie przy ulicy Długiej, aby być w pobliżu kościołów i nabożeństwa zażyć do woli, a zarazem nasycić oczy świątecznym gwarem miejskim.
Ketling i tu czynił honory gospodarskie, bo choć cudzoziemiec z pochodzenia, najlepiej znał stolicę i wszędy miał pełno znajomych, przez których wszystko mógł ułatwić. Przesadzał się w uprzejmościach i prawie myśli towarzyszek zgadywał, a zwłaszcza Krzysine. Wszystkie też pokochały go szczerze; pani Makowiecka zaś, uprzedzona już poprzednio przez pana Zagłobę, spoglądała na niego i na Krzysię coraz przychylniejszym okiem i jeśli nic dotąd nie mówiła z dziewczyną, to tylko dlatego, że i on dotąd milczał. Ale zdawało się zacnej “ciotuli” rzeczą i naturalną, i przystojną, że kawaler wysługuje się panience, zwłaszcza że to był kawaler prawdziwie świetny, którego na każdym kroku spotykały oznaki szacunku i przyjaźni nie tylko od niższych, ale od wyższych, tak wszystkich umiał sobie zjednać swoją istotnie cudną urodą, obyczajami, powagą, hojnością, słodyczą w czasie pokoju, męstwem w czasie wojny.
“Będzie, co Bóg da i mój mąż postanowi (будет, что Бог даст и мой муж решит) — myślała sobie pani stolnikowa (думала пани стольникова) — ale nie będę im przeszkadzała (но не буду им препятствовать).”
Dzięki temu postanowieniu (благодаря этому решению) Ketling częściej teraz przestawał z Krzysią (Кетлинг чаще теперь виделся с Кшисей) i dłużej z nią przebywał (и дольше с ней оставался) niż we własnym domu (чем в собственном доме). Zresztą całe towarzystwo chodziło ciągle razem (впрочем, все общество ходило постоянно вместе). Zagłoba podawał zwykle ramię samej stolnikowej (Заглоба подавал обычно руку самой стольниковой), Ketling Krzysi (Кетлинг Кшисе), a Basia, jako najmłodsza, biegła luzem (а Бася, как самая молодая, бежала отдельно), to zapędzając się nadto naprzód (то забегая далеко вперед), to zatrzymując się przed bazarami dla pogapienia się na towary (то задерживаясь перед базарами = в торговых рядах, чтобы поглазеть на товары) i różne zamorskie dziwa (и разные заморские чудеса), których nigdy dotąd nie widziała (каких никогда до сих пор не видела). Krzysia oswoiła się z wolna z Ketlingiem (Кшися освоилась = привыкла постепенно к Кетлингу) i gdy teraz wspierała się na jego ramieniu (и когда теперь опиралась на его руку), gdy słuchała jego rozmowy (когда слушала его разговоры) lub patrzyła w jego szlachetną twarz (либо смотрела на его благородное лицо), serce nie tłukło się już z dawnym niepokojem w jej piersi (сердце не билось уж с прежней тревогой в ее груди), nie odchodziła od niej przytomność (не покидало ее сознание), nie ogarniała jej konfuzja (не охватывало ее смущение), ale niezmierna i upajająca słodycz (но неизмеримая и упоительная радость). Byli ciągle ze sobą (/они/ были постоянно вместе): klękali obok siebie w kościołach (прклоняли колени рядом друг с другом в костелах), głosy ich mieszały się w modlitwie (голоса их соединялись в молитвах) i śpiewach pobożnych (и песнопениях божественных).
Ketling znał dobrze stan swego serca (Кетлинг знал хорошо состояние своего сердца); Krzysia bądź z braku odwagi (Кшися то ли от недостатка отваги), bądź dlatego (то ли потому), że sama siebie chciała oszukać (что сама себя хотела обмануть), nie powiedziała sobie (не говорила себе): “kocham go (/я/ люблю его)” — ale pokochali się bardzo mocno (но полюбили /друг друга/ очень сильно). Że zaś obok tego zawiązała się między nimi wielka przyjaźń (наряду с этим завязалась между ними большая дружба), że poza miłością jeszcze się lubili niezmiernie (потому что, вне любви еще, любили безмерно), a o samej miłości nic dotąd sobie nie rzekli (а о самой любви ничего до этих пор друг другу не говорили), przeto czas im schodził jak sen i pogoda była nad nimi (поэтому время для них проходило, как сон, и душевное спокойствие царило между ними).
“Będzie, co Bóg da i mój mąż postanowi — myślała sobie pani stolnikowa — ale nie będę im przeszkadzała.”
Dzięki temu postanowieniu Ketling częściej teraz przestawał z Krzysią i dłużej z nią przebywał niż we własnym domu. Zresztą całe towarzystwo chodziło ciągle razem. Zagłoba podawał zwykle ramię samej stolnikowej, Ketling Krzysi, a Basia, jako najmłodsza, biegła luzem, to zapędzając się nadto naprzód, to zatrzymując się przed bazarami dla pogapienia się na towary i różne zamorskie dziwa, których nigdy dotąd nie widziała. Krzysia oswoiła się z wolna z Ketlingiem i gdy teraz wspierała się na jego ramieniu, gdy słuchała jego rozmowy lub patrzyła w jego szlachetną twarz, serce nie tłukło się już z dawnym niepokojem w jej piersi, nie odchodziła od niej przytomność, nie ogarniała jej konfuzja, ale niezmierna i upajająca słodycz. Byli ciągle ze sobą: klękali obok siebie w kościołach, głosy ich mieszały się w modlitwie i śpiewach pobożnych.
Ketling znał dobrze stan swego serca; Krzysia bądź z braku odwagi, bądź dlatego, że sama siebie chciała oszukać, nie powiedziała sobie: “kocham go” — ale pokochali się bardzo mocno. Że zaś obok tego zawiązała się między nimi wielka przyjaźń, że poza miłością jeszcze się lubili niezmiernie, a o samej miłości nic dotąd sobie nie rzekli, przeto czas im schodził jak sen i pogoda była nad nimi.
Wkrótce miały ją dla Krzysi przesłonić chmury wyrzutów (вскоре должны были его для Кшиси заслонить тучи угрызений /совести/), ale obecnie była pora spoczynku (но пока была пора покоя). Właśnie przez zbliżenie się do Ketlinga (именно из-за сближения с Кетлингом), przez oswojenie się z nim (из-за привыкания к нему), przez ową przyjaźń (из-за этой дружбы), jaka razem z miłością między nimi zakwitła (которая вместе с любовью между ними зацвела), skończyły się Krzysine niepokoje (кончились Кшисины тревоги), wrażenia nie były tak gwałtowne (впечатления не были такими бурными), uciszyły się rozterki krwi i wyobraźni (утихли волнения в крови и воображении). Oto byli siebie blisko (так были близки друг другу), było im przy sobie dobrze (было им друг с другом /так/ хорошо) i Krzysia, oddawszy się całą duszą tej wdzięcznej obecności (и Кшися, отдавшись всей душой этой милой минуте: «приятному сегодняшнему дню»), nie chciała myśleć o tym (не хотела думать о том), że ona skończy się kiedykolwiek (что она закончится когда-нибудь) i że do rozproszenia ułudy potrzeba tylko jednego słowa Ketlinga (и что для того, чтобы рассеялось очарование, нужно было только одно слово Кетлинга): “Kocham (люблю)!”
