2018-01-21
250
Наши рассуждения об изменениях в мировой политике не отрицают того, что правительства являются наиболее важными игроками в политической игре. Хотя транснациональных организаций сейчас значительно больше и они более значимы, чем до 1914 г. или до 1945 г. [с.162], после Первой мировой войны правительства стремились не просто поддержать, но усилить свой контроль над внешними силами и событиями, включая те виды деятельности, которые прежде ими игнорировались. Например, международные денежные потоки для правительств до 1914 г. имели меньшее значение, чем сейчас. Тогда правительства некоторых стран старались планировать экономический рост или способствовать полной занятости в своих странах. Как подчеркивает Купер, новыми задачами для правительств являются «максимально возможная нагрузка на доступные инструменты политики» и «ограничение влияния международной экономической интеграции на национальную экономическую политику». Правительства становятся более амбициозными и, следовательно, более восприимчивыми к переменам в любой точке земного шара. Возросшие ожидания в области контроля и возросшая взаимозависимость идут рука об руку.
Поэтому очевидно, что постановка вопросов в том виде, как мы делали изначально, т.е. в терминах мнимой «потери контроля», ведет нас по неверному пути. Правительства в целом никогда не контролировали окружающий их мир длительное время, когда в этом мире происходили быстрые изменения в результате широкомасштабного действия социальных сил или развития технологий. Малые и средние государства и даже великие державы в системе баланса сил вынуждены смириться с низким уровнем контроля над внешним миром: они должны согласиться с изменениями, а не изменять силы истории. Возможно, политики Соединенных Штатов сейчас осуществляют меньший контроль, чем в 1950-е гг., но именно тот период был исключительным.
Поскольку правительства становятся более амбициозными, воздействие транснациональных отношений создает «пропасть в области контроля», т.е. между стремлением контролировать и способностью осуществлять контроль. В то же время… транснациональные отношения могут перераспределять контроль между государствами, причем в выигрыше будут более вовлеченные в транснациональную сеть правительства в ущерб тем, кто остается на периферии этой сети.
Таким образом, целесообразно сформулировать вопрос о контроле как тему для исследования, а не искать ответ, заранее в терминах «потери контроля». Совершенно очевидно, что возрастающая амбициозность правительства заставляет их приспосабливаться к транснациональному взаимодействию и транснациональным организациям. Если правительства стремятся расширить свои полномочия, то они должны плотно заниматься межгосударственной политикой и вовлекаться в транснациональные отношения. Но они не хотят «платить» за полный контроль, поэтому вынуждены согласиться с относительной автономностью транснациональных сил. Таким образом, для аналитика все труднее [с.163] предсказать их поведение без детальных знаний транснациональных отношений. Поэтому мы задаем следующий вопрос: может быть, государственно-центричная парадигма не годится для понимания и осуществления современной мировой политики?
Еуропадағы Қауіпсіздік және Ынтымақтастық Ұйымы (ЕҚЫҰ) (ағылш. Organization for Security and Co-operation in Europe) — саясидиалогүшінарналғанхалықаралықұйым. Негізгімақсаты — жетілдірілгенбасқарумендемократиялықүрдіснегізіндегіаймақтықтыныштықпенқауіпсіздік. 3500 астамқызметкерлерініңбасымбөлігіжерлердегіістерменайналысып, алоның 10 %-ғажуығыбаспәтердеотырады.
ЕҚЫҰ, БіріккенҰлттарҰйымы астындағыадхок (Ad hoc) ұйым (VIII тарау), алдыналаескерту, шиеленістердітоқтату, тоқырау-менеджментінежәнепост-конфликттікреабилитацияістерінеасаназараударады. Ұйым Еуропа, Кавказ, ОрталықАзия, СолтүстікАмериканың 56 мемлекеттерін, яғнисолтүстікжартышардыңкөпелінқамтиды. Ұйым қырғи-қабақСоғыс кезіндеБатыс — Шығысфорумыретіндеқұрылған.
Қазақстан бұлұйымға 1992 ж. қаңтардың 30-ымүшеболып ХелсинкидегіСоңғыАктіне шілденің 8-деқолқойды. 2009жылы осы Ұйымды басқару үшін ниет еткен Қазақстан негізінен тек екі ел — АҚШ пен Құрама Патшалық қарсылығына тап болды. Осы елдердің ойынша Қазақстан адам құқығын, демократиялық құндылықтарды қорғау жөнінде әлі де көп еңбек ету керектігі айтылған. Қазақстан кандидатурысын ТМД елдерімен қатар Батыс Еуропа елдерінің көбісі (Германия, Италия, Нидерланд және Франция) қолдауда. Қарашаның 29—30 Мадридте ЕҚЫҰ мүше-елдердің сыртқы істер министрлері кеңесінің (СІМК) 15-ші отырысында компромисс ретінде Қазақстан ТМД елдерінің ішінде алғашқысы болып ЕҚЫҰ төрағалығына 2009-да емес, 2010 жылы ие болатындығы хақында шешім қабылданды.
Ислам Ынтымақтастық Ұйымы (ИЫҰ)(2011 жылдың 28 маусымына дейін - Ислам конференциясы ұйымы (ИКҰ)) 1969 жылы 25 қыркүйекте мұсылман мемлекеттерінің бастамасымен құрылған. Бүгінгі таңда 57 ел мүше, жалпы халық саны 1,2 миллиардқа жетіп отыр. Ұйымға Ресей, Босния және Герцеговина, Тайланд бақылаушы ретінде қатысады. Ұйымның штаб-пәтері Сауд Арабиясының Джидда қаласында орналасқан. ИҚҰ-ның басшысы – Бас хатшы, ал атқарушы органы – Бас хатшылық деп аталады. Бас хатшыны мүше елдер Сыртқы министрлер конференциясында бір мәрте 4 жылға сайлайды. Ұйым жанынан ашылып, дербес жұмыс істейтін төмендегідей органдар мен құрылымдар бар. Олар Ислам даму банкі, Ислам жаңалықтары агенттігі, Экономика және мәдени мәселелер жөнінде ислам комиссиясы, Иерусалим қоры, Ислам астаналары ұйымы, Ислам ғылыми-техникалық даму қоры және тағы басқалар. Қазақстан 1995 жылы Ислам Конференциясы Ұйымының мүшелігіне қабылданды. Ислам әлемімен белсенді ықпалдастық - Қазақстанның сыртқы саясатының басым бағыттарының бірі. Өз жағынан Ислам әлемі Қазақстанды мұсұлман қоғамдастығының ажырамас мүшесі ретінде қарастырады.
ИҚҰ-ның қатарына енгеннен кейін Қазақстан Бас хатшылықпен, субсидиялық мүшелермен және Ұйым институттарымен қарым-қатынасын тұрақты дамытуға тырысуда. Қазақстан делегациялары ИҚҰ-ның барлық ірі шараларына қатысты, олар: (1997 ж. желтоқсанда Тегеранда (Иран) өткен ИҚҰ-ның 8-ші Саммиті, 2000ж қарашада Доха (Катар) қаласында ИҚҰ-ның 9-ші Саммиті және 2003 ж.қазанда Путраджайяда (Малайзия) 10-ші Саммит), Сыртқы Істер министірледің мәслихаттары (24-ші СІММ-нен Джакартада (Индонезия) 1996 ж. желтоқсанда өткен 33-ші СІММ-ге Бакуда (Әзірбайжан) 2006 ж. маусымға дейін), осыған қоса әржылдық үйлестіру СІММ БҰҰ-ның Бас ассамблеяның жұмыс барасында.
Қазақстанның мұсылман елдерімен қарым катынастарын арттыру еліміздің ұзақ мерзімді мүдделерімен қатар, ҚР Президенті Н.Ә. Назарбаевтың 2006 жылғы 1 мамырдағы жолдауына сәйкес келеді.
Қазақстан полиэтникалық және көпконфессионалдық ел бола отырып, өркениеттер мен діндер арасындағы диалогті дамытуға бағытталған глобалдық процесті толығымен жақтайды. Сондықтан, Қазақстанның ИКҰ жұмысына басқа да ірі аймақтық және глобалдық ұйымдармен қатар, белсенді қатысуы, қазіргі таңда үлкен маңызға ие.
ИКҰ шеңберінде мәдениеттердің жақындасуы және өркениет диалогы дамуы мәселелерінің артуына байланысты Қазақстанның әлемдік және дәстүрлі діндердің жиналысын шақыру туралы бастамасына қолдау көрсету жөніндегі 2005 ж. маусымда ИКҰ-ның СІМ 32-кеңесінің резолюциясын қабылдау жұмыстары атқарылды.
12-Палестина Обострение внутренних противоречий между членами Совета сотрудничества арабских государств Персидского залива (ССАГПЗ) из-за разной оценки недавних перемен в арабском мире бросает тень на отношения входящих в него членов. Так, спустя некоторое время после окончания заседания министров иностранных дел Совета сотрудничества Саудовская Аравия, Объединенные Арабские Эмираты и Бахрейн отозвали своих послов из Катара.
Главы внешнеполитических ведомств стран-членов ССАГПЗ собрались на совещание 4 марта в Эр-Рияде и высказали свое мнение касательно последних событий в мире и регионе.
Это было сто тридцатым по счету заседанием министров иностранных дел Совета сотрудничества, председателем которого был глава дипломатического ведомства Кувейта шейх Сабах Халед Ас-Сабах.
По сообщению американского информагентства United Press International, ссылающегося на генерального секретаря Совета сотрудничества Абдель Латифа аз-Зайяни, министры иностранных дел должны были рассмотреть доклады, представленные секретариатом организации, и последние региональные и международные события, чтобы выработать по этим вопросам единую позицию на саммите лидеров.
Заседание лидеров стран-членов Совета сотрудничества должно состояться 15 марта нынешнего года в Кувейте.
По сообщению того же источника от 5 марта, министры иностранных дел стран-членов ССАГПЗ в своем итоговом коммюнике сделали заявления сразу по нескольким вопросам.
