Орхит. Этиологиясы, классификациясы, клиникасы, диагностикасы, емі

 

Орхит — еннің қабынуы, әдетте жұқпалы аурулардың, ең алдымен, тұмау, эпидидимикалық паротит, бруцеллез, ревматикалык полиартрит, сүзек, пневмония секілді аурулардың асқынуынан болады. Ен закымданса да орхит пайда болуы мүмкін. Жаңа туған нәрестелерде орхит көбіне инфекциясы бар кіндік тамырларынан енге инфекцияның өтуінен пайда болады. Ересек балаларда ен тканінің қабынуы көбіне эпидидимикалық паротиттің аскынуы, кейде үрпіде катетердің ұзақ тұруы, еннің зақымдануы, гематогенді жолмен инфекцияның таралуы салдарынан туады.

 

Клинкалық барысы мен белгілері. Науқастар еннің кенеттен ауыратынына, қалтырайтынына, дене қызуының 38-39°С-гe дейін көтерілгеніне, еннің үлкейгеніне шағым жасайды. Әдетте 2-4 аптадан кейін орхит құбылысы басылады, бірақ бірқатар жағдайларда енде іріндеу процесі жүреді. Мұнда интоксикация салдарынан науқастардың жағдайы нашарлайды, еннің ауруы күшейеді, дене температурасы үнемі жоғарылап, ұманың терісі ісініп» қан тамырлары қанға толады. Бұдан соң абсцесс немесе ен атрофиясы пайда болуы мүмкін.

 

Эпидидимикалық паротитте орхит ауру басталудан 3 — 12 күн өткенде немесе бала сауыға бастаған алғашқы аптада дампаы. Науқастардың 30 процентінде екі жақты процесс байқалады. Кейде паротит орхиті ен атрофиясымен аяқталады.

 

Диагноз қою. Орхитті анықтауда еннің жаракаты мен жоғарыда аталған жұқпалы аурулардың белгілерінен басқа объективті зерттеулердің айтарлықтай маңызы бар. Орхит кезінде ұманың терісі кернеп тұрады, бірақ жедел эпидидимиттегідей ісінбейді. Ен қосалқысы үлкеймеген. Ұрық өзекшесі ісінген, жуандаған, бірақ жедел эпидидимиттен өзгеше, ұрық шығатын өзегі саусақпен басканда айкын анықталады, инфильтративты өзгерістер байқалмайды. Пайда болатын периорхит пен ен шемені ауруға диагноз қоюды қиындатады. Ен абсцесіне диагноз қоюға пункция мен алған ірің және ультрадыбыстық сканирлеу көмектеседі.

 

Дифференцналдық диагностикасы. Бейарнамалы орхитті ен туберкулезі мен ісігінен айыра білу керек. Ен туберкулезі көбіне ен қосалкысының туберкулезінен басталып, сонымен ұштасады. Ен ісігі орхиттан өзгеше, біртіндеп ауырмай үлкейеді, температура көтерілмейді, ен ісігін саусақпен басқанда ауырмайды. Дифференциалдық диагностика үшін ультрадыбыспен зерттеудің және ен биопсиясының шешуші маңызы бар.

 

Емдеу. Науқасқа төсек режимі және қабынған мүшеге (суспензорий) толық тыныштық керек. Диетадан ащы тағамдарды шығарады. Жедел орхиттің негізгі процесіне антибактериялық емдеу жүргізеді. Әсер ету спектрі кең антибиотиктерді (ампициллин, оксациллин, метициллин, гентамицин сульфаты, левомицитин, цефалоспорин және т.с.с.) қолданған жөн.

 

Ен абсцесінің пайда болуы ірінді жараны ашу керек деген белгі болып табылады. Егде адамдарда іріңді орхит кезінде орхиэктомия жүргізген жөн. Балалардың паротит генезді орхитінде жалпы қабынуға қарсы терапияға глюкокортикоид терапиясын (5 — 7 күн бойы тәулігіне 2 рет 20 мг-нан преднизолон немесе 100 мг-нан гидрокортизон), тәулігіне 3 рет 0,5 г-нан ацетилсалицил қышқылын қосады.

 

Болжам. Бейарнамалы орхитте болжам қолайлы болады. Кейбір жағдайларда ен паренхимасына таралған септикалық тромбоз инфарктке немесе мүшенің гангренасына әкеп соқтырады. Балалық, жас өспірімдік кезеңдегі екі жақты орхит бедеулікке ұласуы мүмкін.

 

Көру нерві дискісінің экскавациясы.

 

Экскавация диска зрительного нерва (ЭДЗН) — это углубление разной формы и размеров в его центре, может быть нормой или результатом патологических изменений.

 

СОДЕРЖАНИЕ

Физиологическая ЭДЗН

Глаукоматозная ЭДЗН

Виды углублений зрительного нерва

 

физиологическая.

глаукоматозная.

Физиологическая ЭДЗН

 

Для более точного исследования изменений, возникающих в диске зрительного нерва, применяют офтальмоскопию с предварительным применением средств, временно расширяющих зрачок. В свете щелевой лампы регистрируют нормальную экскавацию зрительного нерва. Это небольшая ямка в его центре. Такую физиологическую картину регистрируют примерно у 75% здоровых людей. Около 25% такого углубления не имеют.

 

 

Теперь можно жить без очков

Теперь можно жить без очков, врачи в шоке...

 

Хочешь видеть как орел?

Хочешь зрение как у орла за 7 дней? Тогда нужно каждое утро...

Форма физиологической ЭДЗН в большинстве случаев правильная округлая, изредка встречаются пациенты с резко заостренными краями, при этом углубление напоминало вид «косого» диска. Также варьируется и размер выемки, различают плоскую и глубокую ее формы. Но нормальная экскавация никогда не затрагивает краев диска зрительного нерва, а располагается исключительно в центре.

Глаукоматозная ЭДЗН

 

Клиническая картина глазного дна при глаукоме характеризуется наличием глаукоматозной экскавации. Диск имеет бледный цвет, и углубление локализуется на начальном этапе в височной и центральной части, а затем захватывает весь диск, до его краев. Этот дифференциальный признак краевой экскавации специфичен только для глаукомных изменений.

 

 

Окулисты не могут поверить!

Окулисты не могут поверить! Зрение в 60 лет возвращает...

 

Каменная потенция как в 18 лет! Пишите мой рецепт - 3 капли в чай... Теперь живу с такой ЗАЙКОЙ.

 

Запах изо рта? следствие паразитов!

Все паразиты выйдут, если выпить 1 ложку этого...

Интересные статьи

 

Застойный диск зрительного нерва

Симптомы

 

Неврит зрительного нерва

Болезни глаз

 

Отек зрительного нерва

Симптомы

 

Бледный цвет диска

 

Виды глаукоматозной экскавации

 

колбовидная.

темпоральная.

углубление с перекрытием.

экскавация с ямкой у нижней или верхней верхушки.

Колбовидный вид ознаменует поздний этап глаукомы. Ямка охватывает почти всю поверхность, ее края крутые и изрытые. Темпоральная форма характеризуется увеличением нормального углубления по всем направлениям, но больше всего в темпоральном. Форма правильная, округлая, поэтому зачастую ее сложно отличить от физиологической, края выемки могут быть пологими или крутыми.

 

Экскавация с ямкой определяется распространением участка выемки к верхней или нижней части, иногда к двоим сразу. Углубление с перекрытием характерно для более глубоких изменений в диске зрительного нерва. В этом случае атрофия затрагивает его глубинные слои, а внутренняя пограничная мембрана сохраняет свою целостность. Ответвления центральных кровеносных сосудов сетчатой оболочки перекрывают область выемки.