2020-05-12
192
2- Лимфогранулематоз (ЛГМ, болезнь Ходжкина, лимфома Ходжкина) – заболевание лимфатической системы, особый тип лимфомы, то есть злокачественного заболевания, где опухолевая ткань возникает из лимфоцитов. Для ЛГМ характерно прежде всего опухолевое поражение лимфатических узлов с постепенным распространением заболевания от одной группы лимфоузлов к другой. Могут поражаться также другие органы, прежде всего селезенка, а также печень, легкие, кишечник, костный мозг и т.п.
Отличительной чертой ЛГМ по сравнению с другими лимфомами является присутствие в пораженных болезнью лимфоузлах особого типа клеток, называемых клетками Березовского-Штернберга-Рид. Это гигантские клетки, возникшие из B-лимфоцитов.
Различают несколько гистологических вариантов ЛГМ: с нодулярным склерозом (40-50% всех случаев ЛГМ), смешанноклеточный (около 30% всех случаев ЛГМ), с лимфоидным преобладанием и с истощением лимфоидной ткани (редкие варианты)
Чтобы отличить ЛГМ от других онкологических и неонкологических заболеваний, необходимо провести исследование опухоли – увеличенного лимфатического узла или очага в других тканях тела. Для этого производят его хирургическое удаление или биопсию с микроскопическим и иммуногистохимическим исследованием образца. Обнаружение клеток Березовского-Штернберга-Рид (крупных клеток особого вида, специфичных для ЛГМ) и их предшественников (клеток Ходжкина) является важным признаком ЛГМ; эти опухолевые клетки окружены другими клетками – лимфоцитами, эозинофилами и др.
Для обнаружения конкретных пораженных опухолью участков – лимфатических узлов и/или внутренних органов – используют различные методы визуализации: рентгенографию, ультразвуковое исследование (УЗИ), компьютерную томографию (КТ) и позитронно-эмиссионную томографию (ПЭТ). Именно ПЭТ считается самым эффективным тестом для определения стадии ЛГМ и оценки ответа на лечение. Возможны и другие исследования.
Производится костномозговая пункция и/или трепанобиопсия с последующим исследованием образца костного мозга, чтобы понять, поражен ли болезнью этот орган.
3- Тері меланомасын емдеу принциптері:
Медикаментозное лечение
-Полихимиотерапия
Схемы лекарственной терапии генерализованных форм меланом:
1. CVD:
- цисплатин 20 мг/м2 в/в 2-5 дни
- винбластин 1,6 мг/м2 инфузия 1-5 день
- дакарабазин 800 мг/м2 в/в 2-х часовая инфузия 1 день (при диссеминированном процессе паллиативная химиотерапия может быть рекомендована)
2. Дакарбазин 1000 мг/м², интервал 3-4 нед
3. Темозоломид 150-200мг/м² 1-5 дни каждые 28 дней
4. Паклитаксел 225мг/м2 в/в 1й день каждые 3 недели после 4 курсов дозу уменьшить до 175мг/м2. КарбоплатинAUC 6 в/в 1й день каждые 3 недели, после 4х курсов дозу уменьшить до AUC 4.
-Иммунотерапия (адъювантная)
-Таргетная терапия- или молекулярно-таргетная («молекулярно-прицельная») терапия (англ. target «цель, мишень») является одним из значительных направлений медикаментозного лечения (фармакотерапии) рака; другими являются гормональная терапия и химиотерапия. Как вид молекулярной медицины, таргетная терапия блокирует рост раковых клеток с помощью вмешательства в механизм действия конкретных целевых (таргетных) молекул, необходимых для канцерогенеза и роста опухоли,[1] а не просто препятствуя размножению всех быстро делящихся клеток (как, например, делает традиционная химиотерапия)
-Иммунотерапия метастатической или неоперабельной меланомы
Электрохимиотерапия
Хирургическое вмешательство
Билет
1)Біріншілік алдын алу. Канцероген түсінігі
Сау тұрғындар арасында ауруды болдырмауға бағытталған социалды-гигиеналық іс шаралардың комплексі. Өз кезегінде қоршаған ортаның канцерогендік әсерін төмендетуге, адамдардың иммундық статусын бейспецификалық шаралармен (салауатты өмір салтын насихаттау, дұрыс тамақтану, зиянды әдеттерден арылу т.б.) көтеруге және т.б. қамтылады.
Ағза немесе тіндерде ісік үдерісінің пайда болуы үшін факторлардың триадасы болуы қажет:
а) Организмнің иммунологиялық реактивтілігінің төмендеуі
б) Ағза немесе тін қызметінің бұзылысы
в) Экзогенді немесе эндогенді канцерогенді агенттің әсер етуі. (Балицкий К.П.)
Канцероген түрлері:
- Ультракүлгін сәуле
- Темекі түтініндегі заттар(органикалық және органикалық емес (радий, мышьяк, полоний, радиоактивті қорғасын және т.б.) заттар)
- Радиоактивті сәуле
- Вирустардың кейбір түрлері (адам папилломавирусы, EBV(герпесвирус), HBV)
- Химиялық қосылыстар(полициклдік ароматты көмірсутектер, химиялық бояғыштар бензидин, 2 нафтиламин) және т.б.
2) Өңеш рагының клиникалық белгілері:
• Жалпы клиникалық белгілері:
• Салмақ жоғалту, кахексия. Жалпыәлсіздік, Анемия.
• Негізгі клиникалық белгілері:
• Дисфагия – тағамның өңештен қиналып жүруі. Дисфагияның бес сатысын ажыратамыз:
• I кезең – барлық тағам өтеді, бірақ қатты тағамды жұту жағымсыз сезімдер байқалады(қыжылдау, жырылулар, кейде ауырсыну).
• II кезең – қатты тағамдар өңештен өтпей тұрып қалатындықтан сумен бірге ішеді.
• III кезең –қатты тағам өтпейді.Науқас суйық және жартылай суйық тағаммен қоректенеді.
• IV кезең – өңештен тек сұйықтық ғана өтеді.
• V кезең –толық өңеш өтімсіздігі. Науқас жұтыну барысында сілекей өтпейді. Тағамды қабылдау кезінде регургитация байқалады, ауыздан жағымсыз иістің шығуы. Гиперсаливация, сілекейдің көп бөлінуі.
• Одинофагия- тамақтың өңештен өту кезіндегі ауру сезімі
• Жергілікті ауру сезімі,ауыздан сасық иістің шығуы,сілекейдің көбеюі,тағамның кері шығуы,күйдіру,тәбеттің төмендеуі
• Екіншілік клиникалық белгілер: Дауыстың өзгеріп,қарлығуы. Горнер триадасы (миоз, псевдоптоз, эндофтальм). Жергілікті лимфа түйіндерінің ұлғаюы. Брадикардия. Жөтел ұстамалары, ентігу. Құсу.
Диагностикалау
• Анамнез, физикалды зерттеу
• ЖҚА БХА. ЖЗА.
• Инструментальды зертеу әдісі.
• Эзофагогастродуоденоскопия.
• Эндосонография (Эндо-УЗИ).
• Өңешті Рентгенологиялық зерттеу.
• Өңеш биопсиясы.
• Қосымша зерттеу әдісі.
• Компьютерлік томография.
• Лапароскопия
• Фибробронхоскопия.
• Іш қуысы УДЗ - сы
3) Қуық рагы емдеу
Емдеу әдістері Қуықтың қатерлі ісігімен зардап шегетін науқастарға бірнеше емдеу әдістері ұсынылады. Оларға хирургиялық ем, сәулелік терапия, химиотерапия немесе биологиялық терапия тағайындалуы мүмкін. ал кейбір пациенттер қосарланған ем алады. Бұл ем әдістері пациентке ұсынылып, күтілетін нәтижелерімен танысып, дәрігер екеуінің ортақ шешімімен тағайындалады.
Хирургиялық операция – бұл қуықтың қатерлі ісігінің ең жиі таралған емі болып табылады. Операциялық көмектің түрі аурудың кезеңі мен дәрежесіне байланысты болып келеді. Дәрігер пациентке операциялардың түрлерімен таныстырып, науқасқа ең сай келетін операцияның түрін таңдайды:
Трансуретральды резекция: Дәрігер трансуретральды резекцияны (ТУР) қуықтың қатерлі ісігінің ерте кезеңі (беткейлік) анықталған жағдайда тағайындай алады. ТУР кезінде дәрігер цистоскопты уретра арқылы қуыққа енгізеді. Содан кейін дәрігер қатерлі ісікті алып, оның жасушаларын электр тоғымен күйдіріп тастау үшін, басында сымды ілмегі бар құрылғыны пайдаланады. (Это называется бликованием). Пациентті ауруханаға жатқызу немесе анестезияны қолдану қажет болуы мүмкін.ТУР-дан кейін науқастарға химиотерапия немесе биологиялық терапия тағайындалады.
Радикальдыцистэктомия:Инвазивті өскен қуықтың қатерлі ісігінде, жиі радикальды цистэктомия әдісіне жүгінеді. Бұл әдісті дәрігерлер қуықтың ішкі бетінің басым аймағы зақымдалған кезінде де қолданады. Радикальды цистэктомия – бұл қуықтың, жақын жатқан лимфа түйіндерінің, уретраның бір бөлігінің, және қатерлі ісік жасушалары бар көрші мүшелердің түгелімен алынып тастауы. Ерлерде қуықтың жанында жатқан қуық асты безін, ұрық көпіршіктерін және ұрық шығаратын түтіктің бір бөлігін алып тастайды. Әйелдерде жатырды, аналық бездерді, жатыр түтікшелерін, және қынаптың бір бөлігін алып тастайды.
Сегментарлы цистэктомия: Белгілі жағдайларға байланысты дәрігер қуықтың бір бөлігі ғана алынып тасталатын, сегментарлы цистэктомия әдісін қолданады. Бұл операция қатерлі ісік төмен дәрежелі және қуықтың бір жерінде ғана дамыған кезінде қолданылады. ісіктің қуықтан тыс басқа мүшелерде дамып, оны хирургиялық жолмен толығымен алып тастай алмайтын кездері де кездеседі, бірақ дәрігер бастапқы дамыған жер қуықты бәрібір алып тастайды. Немесе хирург қуықты алып тастамай, зәрді басқа жолмен шығатындай етіп жасайды. Хирургиялық емнің мақсаты организмнен зәрдің еш қиындықсыз шығуына жағдай жасау немесе қатерлі ісіктен туындаған симптомдарды жою болып табылады. Қуықтың түгелімен алып тастаған жағдайда, хирург зәрдің жиналуы үшін басқа механизм жасайды. Пациенттің денесінен тыс пакетті орнатып немесе ішектерден дененің ішіне зәр жиналатын қап жасайды.
Сәулелік терапия (сонымен қатар радиотерапия деп те аталады) кезінде қатерлі ісік жасушаларын жою үшін жоғары энергетикалық сәуле көздерін пайдаланады. Хирургиялық операция сияқты бұл әдісте жергілікті ем қатарына жатады. Ол ем қолданған жердегі қатерлі ісік жасушаларына ғана әсер етеді. Пациенттердің аз бөлігі ісіктің мөлшерін азайту мақсатында, хирургиялық емнің алдында сәулелік терапияға жүгінеді. Ал басқалары болса, операциялық емнен кейін қалып қалған қатерлі ісік жасушаларын жою мақсатында сәулелік терапияны қолданады. Ал операцияға жіберілмейтін пациенттер үшін сәулелік терапия таптырмайтын ем болып табылады. Дәрігерлер қуықтың қатерлі ісігі кезінде сәулелік терапияның екі түрін қолданады: Сыртқы сәулелену: Дененің сыртынан үлкен құрылғы арқылы ісік орналасқан аймаққа радиациялық сәуле жібереді. Осы ем әдісі тағайындалған пациенттер аптасына 5 рет, 5-7 апта бойы емханалық жағдайда емделеді. Жалпы радиациялық дозаның шашыранды әсер етуіне байланысты, көптеген сау жасушалар аман қалады. Емнің курсы радиациялық импланттардың қолданылуына байланысты қысқа болуы мүмкін. Ішкі сәулелену: Дәрігер уретра немесе іштегі тілік арқылы радиациялық заты бар қорапшаны қуыққа енгізеді. Пациент ем барысында бірнеше күнге ауруханаға жатқызылады. Басқа адамдарды пациенттің денесінде орналасқан радиациялық заты бар қорапшадан сақтау үшін, пациентпен көрісу уақытын азайтады немесе мүлдем кездестірмейді. Денедегі имплантты алып тастағаннан кейін ол радиоактивтілігін жоғалтады. Сәулеленудің екі түрін бірдей қабылдайтын пациенттер кездеседі.
Химиотерапияда қатерлі ісік жасушаларын жою үшін дәрі-дәрмектерді қолданады. Дәрігер бір немесе бірнеше дәрілерді тағайындай алады. беткейлік қатерлі ісігі бар пациенттер үшін, ісікті жою мақсатында ТУР-ды қолданып, кейін қуық ішілік химиотерапияны жүргізеді. Бұл жергілікті терапия. Дәрігер уретра арқылы түтікшені (катетер) енгізіп, қуыққа дәрілік заттарды сұйық түрінде құяды. Дәрілер қуықтың жасушаларына бірнеше сағат бойы әсер етіп тұрады. Пациент осындай емді аптасына бір рет, бірнеше апта бойы қабылдау тиіс. кейде емді бір ай ішінде немесе бір жылда бірнеше рет қайталау керек болады. Егер қатерлі ісік қуықтың терең қабаттарына еніп және жақын жатқан лимфа түйіндеріне таралып кетсе, онда дәрігер дәрілік заттарды тамыр ішілік тағайындайды. Емнің осы түрі тамыр ішілік химиотерапия деп аталады. Дәрілік заттар қан арқылы дененің барлық мүшелеріне таралатындықтан, бұл жүйелік терапия болып саналады. Негізі ем циклдік түрде жүргізіледі, яғни әр емдік курстан кейін қалпына келтіру кезеңі басталады. жалғыз химиотерапия немесе оның хирургиялық операциямен, сәулелік терапиямен және басқа да емдік әдістермен бірлескен түрі тағайындалуы мүмкін. Химиотерапия ауруханада, клиникада немесе дәрігердің бөлмесінде жүргізілетін амбулаторлық ем болып табылады. Бірақ дәрілік заттардың түріне және науқастың жағдайына байланысты оған қысқа мерзімді госпитализация қажет болуы мүмкін.
Биологиялық терапия (иммунотерапия деп те аталады) деп – ағзаның өзіндік қорғаныс қызметін (иммундық жүйе) қатерлі ісікке қарсы қолдануды айтады. Биологиялық терапияны жиі қуықтың беткейлік қатерлі ісігі кезінде ТУР-дан кейін қолданады. ОЛ қатерлік ісіктің қайталануының алдын алады. Дәрігер биологиялық терапияны БЦЖ ерітіндісі түрінде қуық ішілік қолдануы мүмкін. БЦЖ-ның құрамы әлсіреген тірі бактериялардан тұрады. Бактериялар иммундық жүйені қоздырып, оның қатерлі ісіктерге қарсы күшін арттырады. Ерітіндіні қуыққа енгізу үшін дәрігер катетерді қолданады. Ерітінді пациенттің ішінде 2 сағаттай болуы тиіс. БЦЖ-мен емделу аптасына бір рет, 6 апта бойы жалғасады.
Билет
1)Екіншілік алдын алу – ісік алды аурулармен ауыратын науқастарды анықтау, емдеп жазу(асқындырмау, ісік ауруына жеткізбеу), және оларды бақылаумен жүргізілетін медициналық іс шаралардың жиынтығын айтады. Ісік ауруын ерте сатысында диагностикалауды ұйымдастыру мен жүргізу де екіншілік профилактиканың компоненті ретінде қарастырылады.
2) Ортаңғы өкпе рагының клиникасы
Науқастарды, егер оларда мынадай белгілері, 3 аптадан артық уақыт қандай да бір объективті себептерсіз болса - рентгенографияға жіберу керек:
- Жөтел;
- Кеудеде немесе кеуде қуысынан тыс ауыру сезімі;
- Ентігу;
- Салмақ тастау;
- Дауысының қарылуы (көмейдің қайтармалы нервінің медиастиналдық ісікпен қысылуына байланысты);
- Соңғы фалангтардың қалыңдауы;
- Өкпе рагының метастаздарына күдік тудыратын симптомдар (ОЖЖ зақымдалу белгілері, бауыр көлемінің ұлғаюы, оң жақ қабырға астындағы ауыру сезімдері, сүйектегі ауыру сезімдер);
- Лимфа түйіндерінің ұлғаюы (мойын, бұғана үсті, қолтық асты).
Диагностикадағы негізгі аспаптық зерттеу әдістері:
• Рентгенологиялық диагностика – өкпе рагын анықтауда негізгі әдістерінің бірі. Ауруды 80% анықтайды. Профилактикалық мақсатта флюорография жүргізеді. Егер флюорограммада өзгерістер байқалса, екі проекцияда ренгтгенография және компьютерлік томография жүргізеді. Компьютерлік томография өкпедегі метастаздарды анықтауды тиімді әдіс болып табылады.
• Қақырықты цитологиялық зерттеу – өкпе рагының диагностикасында басты әдістердің бірі. 90 % жасушадағы өзгерістерді анықтауға және морфологиялық диагноз қоюға мүмкіндік береді, тек 1-6 % жағдайда ғана жалған оң нәтиже береді.
• Бронхоскопия - трахеяны, негізгі, үлестік, сегменттік, субсегменттік бронхтарды, тіпті 6-шы, 7-шіден жоғары қатарларды визуальды зерттейтін әдіс. Бронхоскопия ісікті көруге және биопсияны жасауға мүмкіндік береді.
• Ультрадыбысты диагностика – өкпе қабырғасындағы қатерлі ісіктердің өсуін және өкпе тінінің қараюын анықтауда аса тиімді әдіс.Өкпенің ауасыз тіні арқылы ісікті еш кедергісіз көруге болады.Бұл әдіс кауіпсіз, қарапайым және үнемді. УДЗ ісіктің көкірекаралықтың қай ағзасында орналасқанын және сол ісік қаншалықты сол ағзаны бүліндіргенін нақты анықтап бере алады.
3) Өңеш рагы Емі(ісіктің сатысына түріне байланысты):
Хирургиялық ем –эзофагэктомия (Льюис әдісі)
• Резекция – өңештің ісікпен зақымдалған жері алынады.
• Экстирпация – зақымдалған мүшені (өңешті) толығымен алып тастау.
• Өңеш қуысының реканализациясы – лазер арқылы іскті алып тастап өңеш қуысын қалпына келтіру.
• Өңешті стендтеу – дисфагияның дамуын тоқтатады.
• Трансхитиальды алып тастау – мойынның сол жағынан және эпигастриден тесу арқылы өңешті алып тастау
Льюис әдісі: Ішті жарады,іш қуысындағы мүшелердің жағдайын тексереді. Асқазанды жоғары кеуде қуысына көтереді,олүшін диафрагмадағы өңеш тесігін кеңейтіп,сол жерден өткіузге даярлайды.
Гарлок әдісі: солжақтың VІІ қабырға аралығынан кеуде қуысы жарылады,өңештің ортаңғы бөлігіжарақаттанған жержен сылынады да, қалған өңеш қалдығы және диафрагма тесігі арқылы жоғары көтерілген асқазан бір-бірімен тігіледі.
Савиных әдісі: іш қуысы жарылады,диафрагма кесіледі.Өңештің ортаңғы бөлігі іш қуысыарқылы жолмен сылынады да жоғарғы бөлігі мойын арқылы ортаңғы кеуде қуысында жіңішке ішекпен жалғасады.
Гаврилиу әдісі: асқазанның үлкен иінінен түтікше жасалынады. (ұзындығы кардий аймағынан басталып асқазан түбіне дейін, яғни пилорусқа сәл жетпей қалады) сөйтіп асқазанның қашық жері диафрагма тесігі арқылы өткізіп, өңеш қалдығымен бір-бірімен қосылады.
Өңеш экстрипациясы: (сылынуы) екі кезеңге созылуы мүмкін; бірінші кезеңде іш қуысы жарылып, ондағы мүшелердің барлығы тексеріліп, асқазанды өңешпен қосуға даярлайды, сөйтіп 7-10 күннен соң екінші кезеңде оң жақтан кеуде қуысы жарылып, өңеш сылынады, содан кейін асқазан-өңеш немесе өңеш-ішек пластикасы орындалады.
Сәулелі терапия
• Дистационды – тері арқылы
• Жанаспалы – брахитерапия – сәуле көзі өңеш қуысымен байланысады және ісікке тікелей әсер етеді
• Аралас
Химиотерапия
Билет № 23
1. Онкологиядағы реабилитация түрлері
После проведения лечения онкологических заболеваний пациенты нуждаются в снятии или уменьшении проявлений осложнений и побочных явлений.
Сущность медицинской реабилитации заключается в восстановлении утраченных или ослабленных функциональных и психологических особенностей больного, развитии компенсаторных механизмов посредством хирургического, медикаментозного, физического методов лечения, психотерапевтического воздействия.
Виды реабилитации для онкологических больных
Для онкологических больных различают три вида реабилитации:
⦁ Восстановительная - когда предполагается выздоровление без значительной потери трудоспособности, как правило, для больных благоприятным прогнозом.
⦁ Поддерживающая - болезнь заканчивается потерей трудоспособности, инвалидизацией, но ее можно уменьшить адекватным лечением и правильной тренировкой. Поддерживающая реабилитация направлена на адаптацию пациента к новому психо-физическому состоянию в семье и обществе. Касается группы больных с II - III стадией.
⦁ Паллиативная - при прогрессировании заболевания можно предупредить развитие некоторых осложнений (пролежни, контрактуры, психические расстройства). Паллиативная реабилитация направлена на создание комфортных условий существования в условиях прогрессирования и генерализации злокачественной опухоли.
2. Тері рагының өсу түрлері. Тері рагының диагностикасы
Тері рагының өсу түрлері
| Сатысына байланысты жіктелу: | Қай жасушадан дамығанына байланысты жіктелуі: |
| Өсу дәрежелері төрт сатыға бөлінеді: ➢ I-сатысы,ісік не ойық жара,көлемі 2см,терінің эпидермисі мен тері негізіменен шектелген,терісімен бірге толық қозғалатын,айналасындағытіндерге жайылмаған,бөгелме ісігі жоқ; ➢ II- сатысы,ісік не ойық жара,2см-ден асық,терінің барлық қабатына еніп,бірақ астындағы тіндерге жайылмаған,жақын арадағы лимфа безінде бір қозғалмалы бөгелме ісігі бар ➢ IIIа-сатысы,көлемді ісік не ойық жара,терінің барлық қабатына және астыңғы тіндерге еніп,бірақ сүйек пен шеміршекке жетпеген,бөгелме ісігі білінбейді. ➢ IIIб-сатысы,көлемді ісік не ойық жара 5см ден артық,терінің барлық қабатына және астыңғы тіндерге еніп,бірақ сүйек пен шеміршекке жетпеген,бірнеше қозғалмалы немесе бір шамалықозғалатын бөгелме ісік бар. ➢ IVа –сатысы,ісік не ойық жара,теріге тұтас жайылып,астындағытіндерге шеміршек пен сүйекке енген. ➢ IVб-сатысы,шағын көлемдегі ісік не ойық жара,қозғалмайтын аймақтық немесе алысқы мүшелерде бөгелме ісігі бар. | Классификация по системе [20](УД –А) (приведены наиболее часто встречающиеся гистологические типы, исключая меланому) 1. Плоскоклеточные опухоли ● Внутриэпидермальный плоскоклеточный рак (canser in situ): -Болезнь Боуэна -Эритроплазия Кейра ● Инфильтрирующий плоскоклеточный рак: Акантолитический тип Веретеноклеточный тип Веррукозный тип (полости рта, аногенитальной области, подошвы, других участков) псевдососудистая аденоплоскоклеточная 2. Базально-клеточные опухоли Поверхностная (Мультицентрическая) базально-клеточная карцинома. Солидная (узловая или нодулярная) Микроузловая (микронодулярная) Инфильтративная (инфильтрирующая): склеродермоподобная, несклерозирующийся тип. Фиброэпителиальная (фиброэпителиома Пинкуса) Базальноклеточная карцинома с дифференцировкой в сторону придатков кожи Пигментная Базальноклеточная карцинома со смешанным типом роста Метатипическая карцинома. 3. Опухоли придатков кожи Аденокарцинома апокринная. Рак сальных желез. Рак потовых желез трихолеммокарцинома 4. Другие опухоли Недифференцированная карцинома, БДУ. Болезнь Педжета, экстрамаммарная. |
Тері рагының диагностикасы
| Қазақша бар материал | Орысша (протоколдан алынған) |
| Анамнез жинау Анамнез жинағанда мына нәрселерге ерекше көңіл бөлу керек: Ісік көзі қай кездерде және немен байланысты өзгеруіне, Жаралану бірден, не ол ісік алды пайда болуына, Зақымданған жерге,ракты қоздырғыш факторлармен химиялық зиянды заттардың алдын-ала әсеріне. Көру және сипау. Қатты ісік түйіні Оның ортасы ішіне қарай кіріп кетуі Жағаларының домбығып ісінуі,сарғыштануы,жылтырауы, Жараның тез арада жазылмауы Түйін немесе жара айналасында кішкене қантамырларының шоғырлануы. Цитологиялық тексеру кезінде, материялды инемен ісікті тесіп,шығындысын сорып алады(пункция)немесе ісік бетіне шишаны тигізіп,не пышақ пен ісікті қыру(скарификациялау)арқылы да жақпа алуға болады. Цитологиялық зерттеуге керекті материалды алу үшін,өте сақтықпен жараның қабығын көтеріп,ашылған жара бетін пышақпен қырып,қырындыны шиша бетіне жағып,немесе ашық жара бетіне шишаны тигізіп,жақпа алуға болады.Егер жақпа қалындау жағылса,онда екінші бір шишаны пайдаланып,бір-біріне беттерін тигізіп,ары-бері жүгіртіп,жақпаны жұқартуға болады. Гистологиялық тексеру-ең негізгі тәсіл.Ол үшін материал алатын жерді жансыздандырады да,ісіктің шетінен сау ұлпасымен қоса кесіп алады,содан соң қан ағуын тоқтатады. | Жалобы и анамнез Физикальное обследование включает тщательный осмотр кожи от волосистой части головы до пяток и периферических лимфатических узлов, оценка состояния внутренних органов. Лабораторные исследования (напр.: повышение уровня лейкоцитов в крови с указанием цифровых показателей нормы и/или показателей патологического состояния): • ОАМ; • ОАК; • Биохимический анализ крови (билирубин, общий белок, АЛТ, АСТ, мочевина, креатинин, глюкоза, ЛДГ); • Коагулограмма (протромбин, протромбиновый индекс, протромбиновое время, нормализованное отношение (МНО), фибриноген, антитромбин III, активированное парциальное (частичное) тромбопластиновое время (АПТВ/АЧТВ) • Реакция микропреципитации • Определение антигена p24 ВИЧ в сыворотке крови ИФА-методом • Определение HBsAg, гепатит С в сыворотке крови ИФА-методом • ЭКГ • Пациенты старше 50 лет – консультация кардиолога. Инструментальные исследования (рентгенологические признаки, ЭГДС – картина): • Взятие соскоба с поверхности эрозий, изъязвлений кожи, пунктатов уплотнений кожи без признаков изъязвлений и увеличенных л/у для цитологического исследования. При неясности цитологического исследования необходима биопсия для гистологического подтверждения диагноза. • рентгенография органов грудной клетки. • УЗИ периферических лимфоузлов • УЗИ органов брюшной полости и забрюшинного пространства • КТ костей в случае подозрения распространения опухоли в кость • ТАБ под контролем УЗИ при подозрении на метастазы в регионарные л/у • при подготовке к хирургическому лечению с целью оценки функционального статуса по показаниям проводить дополнительное обследование: эхокардиографию, исследование функции внешнего дыхания, УЗДГ сосудов шеи и нижних конечностей |
Диагностический алгоритм: (схема)
Пациент → первичный клинический осмотр кожных покровов → терапевт, профильный специалист → обследование, верификация диагноза:
- выявление и формирование групп повышенного риска – активное наблюдение у профильного специалиста/ терапевта
- ЗНО, подозрение на ЗНО – лечение в ООД по месту жительства, КазНИИОиР- наблюдение онколога по месту жительства
3. Асқазан рагының стадиясы, орналасқан орны және өсу түрлеріне байланысты хирургиялық емі
Виды хирургических вмешательств:
● Комбинированная расширенная гастрэктомия с лимфодиссекцией D-2;
● Внутриплевральная проксимальная субтотальная гастрэктомия с резекцией нижней трети пищевода при кардиоэзофагеальном раке, из комбинированного левостороннего торакофренолапаротомного доступа (Osawa- Garlok).
● Внутриплевральная гастрэктомия с резекция нижней трети пищевода при раке проксимального отдела желудка с распространением на абдоминальный отдел пищевода, из комбинированного левостороннего торакофренолапаротомного доступа (Osawa- Garlok).
● Проксимальная субтотальная гастрэктомия;
● Дистальная субтотальная гастрэктомия;
● Лапароскопическая дистальная субтотальная гастрэктомия (при наличии соответственного оборудования).
Лечение в зависимости от стадии;
Стадии 0, I А, I В, IIА, IIВ:
● Дистальная субтотальная гастрэктомия.
● Проксимальная субтотальная гастрэктомия.
● Лапароскопическая дистальная гастрэктомия (при наличия соответствующего оборудования)
● Гастрэктомия (тотальная).
● Эндоскопическая мукозэктомия (Tis или T1а) при условии овладения техники проведения операций).
● Обязательным компонентом стандартных операций является лимфодиссекция в объеме D2. Стадии заболевания Т3, N1-2 предполагают курсы адъювантной полихимиотерапии.
Стадии IIIА, IIIВ, IIIС
● Гастрэктомия.
● Обязательным компонентом стандартных операций является лимфодиссекция в объеме D2. Установление до операции местнораспространенной формы (Т3-Т4), наличие метастазов в регионарных (N1-N2), а также низкодифференцированные гистологические формы опухолевого процесса предполагает проведение курсов (2- 3) неоадъювантной лекарственной терапии при условии согласия пациентов на проведение лекарственной терапии в предоперационном режиме, а также отсутствием противопоказаний к ней (опухолевые стенозы, кровотечения и др.).
● Адъювантные курсы полихимиотерапии с учетом ответа опухоли на проводимую предоперационную лекарственную терапию.
Стадия IV
● Оперативное лечение с паллиативной целью, например при опухолевой обструкции, перфорации или сильного кровотечения. Может быть выполнена циторедуктивная гастрэктомия, гастро-энтероанастомоз. Лимфодиссекция не выполняется. Могут рассматриваться варианты гастростомии и/или еюностомии, а также стентирование при желудочной обструкции.
● Адъювантные курсы полихимиотерапии;
● Самостоятельные курсы паллиативной полихимиотерапии.
Показания к хирургическому лечению:
● гистологически верифицированные операбельные ЗНО желудка;
● при отсутствии противопоказании к хирургическому лечению.
Противопоказания к хирургическому лечению при ЗНО желудка:
● наличие у больного признаков неоперабельности и тяжелой сопутствующей патологии;
● при отделенных метастазах (в печень, легкие, головной мозг и т.д.);
● при отделенных метастазах в лимфатические узлы шеи;
● при наличии опухолевых клеток в асцитической жидкости;
● обширные гематогенные метастазирования, диссеминированного опухолевого процесса;
● хронические декомпенсированные и/или острые функциональные нарушения дыхательной, сердечно-сосудистой, мочевыделительной системы;
● аллергия на препараты, используемые при общей анестезии.
Билет № 24
1. Онкологиядағы документация, толтыру ережесі
1. форма 090/у – “Извещение о впервые в жизни установленным диагнозом рака или другого злокачественного новообразования” – заполняется на каждого вновь выявленного больного злокачественной опухолью; служит для анализа данных по системе «канцеррегистр». Отправляется в онкодиспансер в течение 3-х дней.
Срок хранения извещения не менее З-х лет
2. форма 027/у - “Выписка из медицинской карты стационарного больного злокачественным новообразованием” – заполняется лечащим врачом после лечения больных злокачественными опухолями в стационаре, отправляется в онкодиспансер.
3. форма 027-2/у - “Протокол на случай выявления у больного запущенной формы злокачественного новообразования” – заполняется на первичных больных любыми злокачественными опухолями в IV стадии и на больных с III стадией рака наружных форм злокачественных новообразований
4. форма 25/у – «Медицинская карта амбулаторного больного» - учетная форма, заполняемая на амбулаторного больного. Срок хранения – 5 лет.
5. форма 030-6/у – «Контрольная карта диспансерного наблюдения (онко)» - заполняется на больных злокачественными новообразованиями; ведется всю жизнь.
Диспансерное наблюдение осуществляется после проведенного лечения:
· в первый год: один раз в 3 месяца
· во втором году: один раз в 6 месяцев
· далее: 1 раз в год
2. Қуық рагы клиникасы, диагностика тұрлері
| Қазақша (толық емес) | Орысша (протокол бойынша) |
| Симптомдары қуықтың қатерлі ісігінің ең көп таралған симптомдары мыналар: ● Зәрдегі қан (зәрдің түсі қызылдау немесе ет жуындысы тәрізді болады), ● Зәр шығарудағы ауру сезімі ● Жиі зәр шығару немесе зәрдің жалған шақырулары Бұл симптомдар қуықтың қатерлі ісігінің абсолютті көрсеткіштері болып табылмайды. Инфекциялар, қатерсіз ісіктер, қуықтағы тастар немесе басқа аурулар да осы симптомдарды шақыруы мүмкін. Осы симптомдар байқалған жағдайда адам дереу дәрігерге көрінуі тиіс, дәрігер оған дер кезінде диагноз қойып, ем тағайындайды. Негізі осы симптомдармен отбасылық дәрігерге немесе зәр шығару жүйесімен айналысатын дәрігер, урологқа қаралған жөн. Диагностикасы Егер пациентте қуықтың қатерлі ісігіне күдіктенетін симптомдар байқалса, дәрігер оны тексеріп, керекті зертханалық тексерістерге жібереді. Пациент келесі тексерулердің бір немесе бірнешеуінен өтуі мүмкін: · Физикалық тексеріс – дәрігер пальпаторлы түрде ішті және кіші жамбасты ісікке тексереді. Физикалық тексеріске тік ішектік және қынаптық тексерулерді де жатқызуға болады. · ● Зәр анализі – Зәрді қанға, қатерлі ісік жасушаларына және басқа ауруларға зертханалық тексеру. · ● Венаішілік пиелограмма – Дәрігер тамыр ішіне контрастты затты енгізеді. Бұл зат қуықта жиналып, оның рентгенограммада көрінуіне жағдай жасайды. · ● Цистоскопия – Дәрігер қуықтың ішін көру үшін, басында жарығы бар жіңішке түтікті (цистоскоп) қолданады. Дәрігер цистоскопты уретра (зәр шығаратын канал) арқылы кіргізіп, қуықтың ішкі жағын зерттейді. Бұл процедура үшін пациентке анестезия (жансыздандыру) қажет болуы мүмкін. көмегімен дәрігер тіннің кесіндісін ала алады. Кейін патологоанатом оны микроскоппен зерттейді. Тіннің осындай зерттеуі үшін алынуы биопсия деп аталады. Негізі биопсия қатерлі ісікті анықтау үшін ең сенімді әдіс болып табылады. Кейбір пациенттерде биопсия барысында қатерлі ісікпен зақымдалған аймақты түгелімен алып тасталынады. | Клиника: Жалобы и анамнез: ● гематурия, макро или микрогематурия; ● дизурические явления; ● императивные позывы; ● боли в надлобковой области; ● слабость; ● потливость по ночам; ● субфебрильная температура; ● похудание. Физикальное обследование(при осмотре могут наблюдаться): ● локальная болезненность над лоном; ● при бимануальном осмотре возможно прорастание в прямую кишку, предстательную железу у мужчин, инфильтрация данных структур; ● у женщин при вагинальном осмотре инфильтрация передней стенки влагалища, шейки матки. Лабораторные исследования*: ● Общий анализ крови – наиболее характерно наличие анемии, разной степени выраженности; повышение СОЭ, лейкоцитоз; ● Общий анализ мочи – микро-, макрогематурия, возможно: лейкоцитурия, бактериурия, протеинурия; ● Биохимический анализ крови – гипопротеинемия, повышение креатинина, мочевины; ● Коагулограмма – склонность к гиперкоагуляции. *анализы могут быть без отклонений. Инструментальные исследования: ● Цистоскопия – определяется опухолевое образование на любой стенке мочевого пузыря в виде «цветной капусты» на ножке или на широком основании, одиночное или множественное, либо изменения могут быть в виде инфильтративного процесса, гиперемия стенки, буллезного отека слизитой. При технической возможности необходимо взять биопсию с образования и/или с подозрительных мест (при подозрении на карциному insitu материал необходимо брать из различных отделов мочевого пузыря (мультифокальная биопсия) и простатического отдела уретры. Предпочтительно проведение гистологического исследования - ТУР мочевого пузыря); ● Цитологическое и/или гистологическоеисследование биоптата из опухоли мочевого пузыря – определяются морфологические признаки рака, подтверждение диагноза злокачественного новообразования; ● УЗИ органов малого таза – определяется экзофитная тень тканевой плотности в полости мочевого пузыря, неравномерное утолщение стенки, наличие или отсутствие метастазов в регионарные лимфатические узлы; ● ТРУЗИ мочевого пузыря – определяется степень инвазии опухолью стенки мочевого пузыря; ● Обзорно – экскреторная урография – выявляется дефект накопления по стенке мочевого пузыря, а так же уротерегидронефроз на стороне поражения; ● Цистография – отмечается дефект наполнения по стенке мочевого пузыря в области поражения; ● КТ или МРТ органов малого таза – определяется опухоль мочевого пузыря, а так же увеличенные лимфатические узлы малого таза при распространенности процесса. Диагностика: Основные (обязательные) диагностические обследования (при экстренной госпитализации проводятся диагностические обследования непроведенные на амбулаторном уровне): ● анамнез; ● физикальное обследование; ● бимануальный осмотр, пальцевое исследование прямой кишки, вагинальный осмотр; ● общий анализ мочи ● общий анализ крови; ● биохимический анализ крови (белок, мочевина, креатинин, билирубин, глюкоза); ● Определение группа крови; ● Определение Rh-фактра; ● Коагулограмма(ПТИ, протромбиновое время, МНО, фибриноген, АЧТВ, тромбиновое время, этаноловый тест, тромботест)(ПТИ, протромбиновое время, МНО, фибриноген, АЧТВ, тромбиновое время, этаноловый тест, тромботест); ● ЭКГ исследование; ● Рентгенграфия органов грудной клетки; ● цистоскопия с биопсией опухоли и из подозрительных участков слизистой мочевого пузыря; ● цитологическое или гистологическое подтверждение диагноза злокачественного новообразования; ● УЗИ органов малого таза (у мужчин – мочевой пузырь, предстательная железа, семенные пузырьки, тазовые лимфоузлы; у женщин – мочевой пузырь, матка с придатками, тазовые лимфоузлы); ● УЗИ органов брюшной полости и органов забрюшинного пространства; |
3. Стадиясына байланысты өңештің абдоминалды бөлігінің хирургиялық емі.
Лечение рака пищевода в зависимости от локализации и стадии опухолевого процесса:
| TNM | Стандарт |
| Шейный отдел пищевода | |
| T0-4b N0-3 МО | Химиолучевое лечение, лучевая терапия, полихимиотерапия |
| Т0-3 N0 МО | При локализации опухоли ниже 5 см от устья пищевода возможно выполнение экстирпации пищевода с заднемедиастинальной эзофагогастропластикой или эзофагоколопластикой цервикоабдоминотрансхиатальным доступом с анастомозом на шее |
| Верхнегрудной отдел пищевода | |
| ТО-3 N0-3 МО | Экстирпация пищевода с заднемедиастинальной эзофагогастропластикой или эзофагоколопластикой торакоабдоминоцервикальным доступом с анастомозом на шее, обязательное выполнение двухзональной лимфодиссекции; адъювантная полихимиотерапия при наличии регионарных метастазов pNl-3 |
| Среднегрудной и нижнегрудной (абдоминальный?) отделы пищевода | |
| ТО-3 N0-3 МО | Субтотальная резекция пищевода с заднемедиастинальной эзофагогастропластикой абдоминоторакальным доступом с внутриплевральным анастомозом, обязательное выполнение двухзональной лимфодиссекции; адъювантная полихимиотерапия при наличии регионарных метастазов pNl-3 |
| Для всех отделов пищевода | |
| T0-4b N0-3 Ml | Химиолучевое лечение, лучевая терапия, полихимиотерапия, брахитерапия с целью купирования дисфагии, наложение гастростомы или еюностомы, стентирование |
| T4a-b N0-3 МО | Химиолучевое лечение, неоадъювантная химиолучевая терапия + хирургическое лечение |
| Отказ от хирургического лечения и при противопоказаниях к оперативному лечению для всех отделов пищевода | |
| T0-4b N0-3 МО | Химиолучевое лечение, лучевая терапия, полихимиотерапия |
Билет № 25
1. Раққа әкелетің канцерогендердің түрлерімен орны
Канцерогендердің түрлері:
1. Химия / заттар - үй немесе жұмыс орнында қолданылатын кейбір химиялық заттар канцерогенді болуы мүмкін. Мысалы, оқшаулау кезінде асбест өкпе рагы мен мезотелиомаға әкелуі мүмкін. Көптеген адамдар, егер химиялық зат қатерлі ісікке әкелуі мүмкін болса, біздің үйімізде рұқсат етілмейді. Бұлай емес.
2. Экологиялық сәулелену - Күннен ультракүлгін сәулелену - тері қатерлі ісігінің танымал себебі. Топырақта қалыпты уранның ыдырауы нәтижесінде шығарылған радон, содан кейін үйде тұйықталған, өкпенің қатерлі ісігінің басты себебі болып табылады.
3. Медициналық сәулелену - диагностикалық сынақтар үшін пайдаланылатын және рак ауруға шалдығу үшін пайдаланылатын екі радиация да канцерогендер деп саналады. Мысалы, сүт безі қатерлі ісігіне арналған мастэктомиядан кейін радиациялық терапияны алатын әйелдер радиацияның канцерогенділігіне байланысты өкпе рагын дамыту қаупін арттырады.
4. Вирустар - Ауыз қуысы мен жатыр мойны обырын тудыратын адам папилломавирусы және бауыр обырын тудыруы мүмкін С гепатиті канцерогендер деп саналады. Қатерлі ісікке себеп болатын басқа вирустарды тексеріңіз.
5. Кейбір дәрі-дәрмектер - Кейбір химиотерапия және гормондық терапия қатерлі ісік ауруларын көтеруі мүмкін. Мысалы, ерте сатыдағы сүт безі қатерлі ісігі бар әйелдерді емдеу үшін пайдаланылатын химиотерапия кейде лейкемияға әкелуі мүмкін. Ауызша контрацепцияны пайдалану жас әйелдерде сүт безі қатерлі ісігінің даму қаупін арттыруы мүмкін.
6. Өмір салты факторлары - Шылым және семіздік - бұл қатерлі ісікке әкелетін мутацияларға жауапты болуы үшін канцерогендер.
Классификация
Канцерогендерді әр түрлі жолдармен айқындайтын бірнеше жүйе бар:
Халықаралық онкологиялық зерттеулер агенттігі: Ұлттық токсикология бағдарламасы:
● А тобы: адамдарға канцерогенді
● В тобы: Адамдар үшін канцерогенді болуы мүмкін
● C тобы: канцерогенді потенциалдың болжамды дәлелі
● D тобы: канцерогенді потенциалды бағалау үшін жеткіліксіз ақпарат
● E тобы: адамдарға канцерогендік болмауы мүмкін
Ұлттық токсикология бағдарламасы
● Адамдар үшін канцерогенді болуы белгілі
● Адамдар үшін канцерогенді болуы әбден мүмкі
7. Тері меланомасының клиникасы
Жиі меланоманың бірінші белгісі адамдағы қалдың өлшемінің, пішінінің, түсінің және сезімталдығының өзгерісі болып табылады. Меланомалардың басым көпшілігінде қара немесе қара-көк түсті аймақтары болады. Сонымен қатар меланома жаңа қал ретінде де түзіле алады. Ол қара түсті, өзгеше немесе “көріксіз” болуы мүмкін.
Меланоманың бастапқы сатылары, адамдағы бар қалдың аумағында жаңадан қара түсті аймақ пайда болуы сияқты, аздаған өзгерістері ретінде көріне алады. Қалдың үстінде қайтадан түзілген қабыршақ және қышу сезімі де, меланоманың бастапқы сатыларындағы симптомдардың бірі болып табылады. Меланоманың ары қарай дамуында, қалдың құрылымының өзгеруі мүмкін. Мысалы, ол қатты немесе бүдірлі болуы мүмкін. Меланоманың сезімталдылығы кәдімгі қалдың сезімталдығынан ерекшеленеді.
Аурудың кеш саталарында ісіктің қышуы, қанауы немесе сол жерден сұйықтықтардың бөлінуі мүмкін.
Әдетте меланомалар ауру сезімін тудырмайды.
8. Стадия және гистологияға байланысты қалқанша без рагының ем түрлері.
Общие принципы лечения.
Хирургическое удаление опухоли является основным компонентом радикального лечения рака щитовидной железы.
При I–IV стадии при дифференцированных и недифференцированных опухолях радикальное хирургическое вмешательство является самостоятельным методом лечения.
Шейная лимфодиссекция показана лишь при наличии метастазов в лимфатических узлах.
Супрессивная терапия тироксином (СТТ) - применяется как компонент комплексного лечения больных раком щитовидной железы после тиреоидэктомии с целью подавления секреции ТТГ.
Радиойодтерапия - применяется после хирургического лечения с целью уничтожения остатков тиреоидной ткани (абляция), йодпозитивных метастазов, рецидивов и резидуальных карцином.
Заместительная гормональная терапия (ЗГТ) - применяется у больных раком щитовидной железы в послеоперационном периоде независимо от гистологической формы опухоли и объема произведенной операции с целью устранения гипотиреоза тироксином в физиологических дозах.
Лучевая терапия применяется в самостоятельном виде:
· у больных с распространенным первичным или рецидивным опухолевым процессом;
· у лиц, которым планировалось повторные вмешательства в связи с нерадикальным характером первой операции;
· у больных с менее дифференцированными формами рака щитовидной железы.
· Комбинированное лечение показано:
· при распространенности первичного или рецидивного рака щитовидной железы;
· недифференцированных формах рака, неподвергавшихся облучению.
В настоящее время нет доказательств эффективности системной химиотерапии при папиллярном и фолликулярном раке щитовидной железы. Лекарственное противоопухолевое лечение показано при анапластическом (недифференцированном) раке щитовидной железы.
Медикаментозное лечение:
Супрессивная терапия тироксином (СТТ) [1,3,4, 10,11] (УД-А)
Применяется как компонент комплексного лечения больных раком щитовидной железы после тиреоидэктомии с целью подавления секреции ТТГ супрафизиологическими дозами тироксина.
Обоснование: ТТГ – фактор роста клеток папиллярного и фолликулярного рака щитовидной железы. Подавление секреции ТТГ уменьшает риск рецидива в тиреоидной ткани и снижает вероятность отдаленных метастазов.
Показания: при папиллярном и фоликуллярном раке независимо от объема произведенной операции.
Для достижения супрессивного эффекта тироксин назначается в следующих дозах:
2,5–3 мкг на 1 кг массы у детей и подростков;
2,5 мкг на 1 кг массы у взрослых..
Контроль за ТТГ и коррекция дозы тироксина:
Норма ТТГ в крови - 0,5 – 5,0 mU/l.
Уровень ТТГ при супрессивной терапии тироксином:
ТТГ – в пределах 0,1–0,3 mU/l;
Контроль ТТГ: должен осуществляться каждые 3 месяца в течение первого года после операции. В последующие сроки – не реже 2 раз в год.
Коррекцию дозы тироксина (повышение, понижение) – следует проводить постепенно по 25 мкг в сутки.
Билет
1.Онкологиядағы адъюванттық және неоадъюванттық терапия түсінігі:
Адъювантная терапия - вспомогательное, дополняющее хирургические и лучевые методы, лекарственное лечение. Целью адъювантной терапии является длительное подавление микрометастазов рака после хирургического лечения. Невидимые микрометастазы приводят к диссеминации болезни и, в конечном счете, являются причиной гибели этой категории больных. С этих позиций цель адъювантной терапии - увеличить выживаемость больных и продлить безрецидивный период.
В 80-е годы появилось понятие "неоадъювантной" химиотерапии. При таком варианте лечения химиопрепараты назначают не после, а до операции. Основной целью такого лечения является уменьшение размеров опухоли, что создает более благоприятные условия для выполнения хирургических вмешательств и позволяет выполнять органосохраняющие операции. При последующем патологоанатомическом исследовании удаленной опухоли можно оценить ее реакцию на лечение, т.е. степень лекарственного патоморфоза.
2.Сүйек рагының диагностикасы:
Диагноз сарком костей устанавливаются на основании данных морфологического исследования фрагмента опухоли, полученного путем биопсии и рентгенологического исследования.
Биопсия опухоли может быть выполнена путем трепанобиопсии (взятие материала опухоли с использованием толстой иглы, в том числе под рентгенологическим контролем) или открытой биопсии.
Обязательным является выполнение рентгенографии всей пораженной кости, а также КТ или МРТ. Эти исследования могут повторяться в процессе химиотерапии для оценки ее эффективности.
Для уточнения распространенности опухоли и выработки оптимальной тактики лечения проводится инструментальное обследование:
· КТ органов грудной клетки;
· ультразвуковое исследование органов брюшной полости;
· остеосцинтиграфия;
· биопсия костного мозга (при саркоме Юинга).
3. 1 стадия люминальды А фенотип сүт без рагының ем ерекшеліктері:
Комплексное лечение пациентов с операбельной формой локального рецидива начинаем с хирургического удаления рецидивной опухоли. Объем хирургического вмешательства зависит от размеров рецидивной опухоли, предшествующей операции и представлен несколькими вариантами. После радикальных мастэктомий проводится иссечение рецидива в области послеоперационного рубца или на передней грудной стенке. После предшествующей органосохранной операции проводится ампутация остатка молочной железы (простая мастэктомия), если размер рецидивной опухоли превышает 2 см в наибольшем измерении. В случае, когда размер рецидивной опухоли не превышает 2 см, проводится повторная органосохранная операция (в сочетании с пластической коррекцией и без), отступая от краев опухоли не менее 2 см, и гистологическое исследование резекционных линий на степень их «чистоты». Все удаленные опухоли подвергаются гистологическому и иммуногистохимическому исследованию. В зависимости от результатов назначается лекарственная терапия. Если опухоль оказывается гормонозависимой с высокой экспрессией рецепторов стероидных гормонов (7-8 баллов), то целесообразнее всего проведение гормонотерапии II-III линии. В случае низкой экспрессии рецепторов стероидных гормонов в рецидивной опухоли или ее отсутствия проводится полихимиотерапия с последующей эндокринотерапией.
Хирургическое лечение локальных рецидивов осложненной формы в большинстве случаев затруднительно ввиду врастания в переднюю грудную стенку или близлежащие крупные сосудисто-нервные пучки, либо ввиду больших размеров рецидивной опухоли, отсутствия ее четких границ и отсутствия возможности закрытия кожного дефекта операционной раны. Поэтому комплексное лечение неоперабельных локальных рецидивов целесообразно начинать с системного лечения, основной целью которого является уменьшение размеров рецидивной опухоли для возможности дальнейшего ее удаления. В первую очередь должна проводиться системная терапия осложненной (неоперабельной) формы локальных рецидивов рака молочной железы, которая включает в себя химиотерапию и эндокринотерапию. Пациентам, ранее получавшим ПХТ I линии с антрациклин-содержащими схемами (FAC, CAF, AC), целесообразнее проводить более «агрессивные» таксан- и платино-содержащие схемы химиотерапии.
В случае, если неоперабельная форма локального рецидива сопровождается отдаленным метастазированием, рецидивная опухоль на фоне системного лечения будет являться своеобразным маркером прогрессирования заболевания и показателем ее эффективности. Данным пациентам дальнейшее оперативное лечение целесообразнее всего проводить только в случае стабилизации заболевания и его длительной ремиссии.
Выводы
К лечению локальных рецидивов рака молочной железы необходимо подходить комплексно. В тактике лечения должны учитываться молекулярно-биологические свойства локального рецидива.
Билет № 27
- Рак еміңдегі гормонотерапияның орны мен маңызы
Гормонотерапия в онкологии – это метод фармакологического лечения опухолей, так называемых гормонозависимых, цель которого – торможение процесса новообразования. Однако метод гораздо менее токсичен и даёт меньше побочных явлений, большинство из которых проходит после окончания лечения. В настоящее время используется, как паллиативное лечение или поддерживающее, так и противоопухолевая терапия на ранних стадиях болезни. Гормонозависимость – это понятие, определяющее опухоли, в образовании которых ключевую роль играют гормоны, то есть эти новообразования образуются в тканях, рост и функционирование которых контролирует один или несколько гормонов. К группе злокачественных гормонозависимых опухолей относятся: рак щитовидной железы груди, яичника, тела матки или простаты. Противоопухолевая гормональная терапия использует один из механизмов: ампутационный – заключающийся в устранении (хирургическое удаление) или ограничении действия (облучении) гормона, способствующего развитию рака; аддитивный – заключающийся в подаче определённых гормонов, которые, давая повышенную концентрацию, тормозят развитие опухолей; антагонистический или конкурентный. Стоимость гормонотерапии гораздо ниже цитостатических лекарств, а что самое главное, больные, использующие эту терапию, которым, на первый взгляд, пошло лечение на пользу, имеют шансы на успех на следующем этапе гормонотерапии в случае дальнейшего развития болезни.
- Асқазан рагының диагностикасы
u Шағымы
u Анамнез жинау
u Жалпы қарап тексеру
u Ер адамдарды – тік ішек арқылы, әйелдерді – қынапты саусақпен қарап тексеру.
Зертханалық зерттеу:
ЖҚА, ЖЗА, БХА, нәжістен жасырынды қанды зерттеу.
Аспаптық зерттеу әдісі;
u Асқазанды Рентгендік зерттеу
u Эндоскопиялык анықтау әдісі
u УЗИ (құрсақ кұысы ағзаларына)
u Кеуде клеткасына рентгенография
Компьютерлік томография (көрсеткіш бойынша
u Гистологиялық, цитологиялық зерттеу әдістері.
u Онкомаркеры РЭА, СА 72-4, СА 19-9, СА-125
u Анализ биоптата опухоли на HER2-neu, если диагностированы или заподозрены отдаленные метастазы.
u Диагностическая лапароскопия
3. Бүйрек рагы ем принциптері
Бүйрек обыры бар ауру адамға емдеудің мынадай түрлері тағайындалуы мүмкін: хирургиялық операция, артериальді эмбольизация, радиациялық терапия, химиотерапия және т.б.
Хирургиялық операция
Хирургиялық араласу бүйрек обырын емдеуде барынша кең таралған емдеу әдісі болып табылады. Бүйректі алып татауға бағытталған операция нефректомия деп аталады. Нефрэктомияның бірнеше түрі бар, оларыды бүйрек обырының сатыларына байланысты таңдалады.
• Радикальді нефрэктомия. Бүйрек обыры көбінесе радикальді нефректомия жолымен емделеді. Сондай-ақ, жақын лимфотүйіндері де алынып тасталады.
• Жай нефрэктомия: бұл кезде тек бүйрек алынып тасталады. Кейбір ауруларда І сатысында-ақ жай нефретомия жасатуға кеңес беріледі.
• Жиі нефрэктомия – бүйректің ісінген бөлігі ғана алынады. Мұндай операция, ауру жанның бір бүйрегі ғана қалған кезде ғана орындалады, немесе ісік екі бүйректе де туындай бастағанда жүргізіледі. Айта кетерлігі, мұндай операция 4 см-ден аспайтын азғантай тілу арқылы жүзеге асырылады.
Артериалдық эмболизация
Артериалдық эмболизация – бұл ісіктердің көлемін кішірейтуге бағытталған обыр терапиясының бір түрі. Кеде бұл әдісті хирургиялық операцияның бассында, ем жақсы әсер беруүшін жүргізеді. Және де хирургиялық операцияны жүргізге мүмкіндік болмай қалған кезде, аурудың симптомдарын жеңілдету үшін эмболизация жүргізіледі. Артериалдық эмболизацияны жүргізу мақсатында қысқа бүйтектік артериядағы қан айналымды бекітіп тұрған затты алып тастау шаптық артерия арқылы картетер енгізіледі. Оның көмегімен ісік жасушасына келетін оттек шектеледі. Ісіну процессі тоқтайды.
Радиациялық терапия
Радиациялық терапия (радиотерапия) бұл – жоғары энергетикалық сәулелер арқылы қатерлі ісіктің клеткаларын жоятын жергілікті қолданатын ем түрі. Радиотерапия тек сәуле түскен жердегі қатерлі ісік клеткаларын жояды. Радиотерапияны жүргізу үшін пациент аптасына 5 күн бірнеше апта бойы емдеу мекемесінде болуы тиіс.
Кейбір ауруларға радиотерапия хирургиялық әсердің басында, ісіктің көлемін кішірейту мақсатында жүргізіледі.
