Польский язык с Генриком Сенкевичем 26 страница

— Wolę cię niźli królestwo (желаю тебя /больше/, чем королевство), niźli sceptr (чем скипетр), niźli zdrowie (чем здоровье), niźli długi wiek i życie (чем долгий век и жизнь)!

— On tu gospodarz, Basiu — mówiła — my pod jego dachem mieszkamy... i to widziałam, że cię polubił od razu.

— Skąd wiesz? — pytała Basia.

— Bo kto by cię nie polubił? Ciebie wszyscy kochają... i ja... bardzo.

Tak mówiąc zbliżyła swą cudną twarz do twarzy Basi i tuliła się do niej, i całowała jej oczy.

Poszły na koniec do łóżek, ale Krzysia długi czas zasnąć nie mogła. Ogarnął ją niepokój. Chwilami serce biło jej tak mocno, że obie ręce przykładała do swej atłasowej piersi, aby jego bicie potłumić. Chwilami również, zwłaszcza gdy próbowała przymknąć oczy, zdawało się jej, że jakaś piękna jak sen głowa pochyla się nad nią, a cichy głos szepcze jej do ucha:

— Wolę cię niźli królestwo, niźli sceptr, niźli zdrowie, niźli długi wiek i życie!

Rozdział XII (Глава XII)

W kilka dni później pan Zagłoba pisał do Skrzetuskiego list z następującym zakończeniem (несколькими днями позднее пан Заглоба писал Скшетускому письмо с таким окончанием):

“A jeśli przed elekcją do domu nie ściągnę (а если до выборов домой не прибуду), to się nie dziwujcie (то не удивляйтесь). Nie stanie się to z małej dla was życzliwości (не случится это не из-за малой к вам привязанности), ale że diabeł nie śpi (но /потому/, что дьявол не спит), ja zasię nie chcę (я очень не хочу), aby mi zamiast ptaka coś nierzetelnego w garści zostało (чтобы у меня вместо птички что-то неведомое в горсти осталось). “le wypadnie, jeśli Michałowi, gdy wróci (не годится, если Михалу, когда вернется), nie będę mógł od razu powiedzieć (не буду мочь = не смогу сразу сказать): “Wszystko w mocy bożej (все в силе Божьей), ale tak myślę (но так думаю), że wonczas nie trzeba będzie Michała popychać (что тогда не нужно будет Михала /ни/ подталкивать) ni długich praeparationes czynić (ни долгих [praeparationes — лат. приготовлений] творить) i że już na gotową deklarację przyjedziecie (и что /он/ уж на готовое признание /в любви/ приедет).

Tymczasem na Ulissesa wspomniawszy (тем временем, вспомнив Улисса), fortelów zażyć wypadnie i nieraz koloryzować (уловки употреблять придется и не раз приукрашать /события/ = интриговать), co mi i niełatwo (что мне и нелегко), bom przez całe życie (потому что всю жизнь) prawdę nad wszelkie specjały przekładał (правду выше всяких деликатесов почитал) i rad się nią pasłem (и рад /бы/ ею кормиться). Wszelako dla Michała i dla hajduczka (все же ради Михала и ради гайдучка) i to na sobie przeniosę (и этот /грех/ на себя приму), bo oboje czyste złoto (поскольку оба /они/ чистое золото). Przy czym obejmuję was oboje (за сим обнимаю вас обоих) i wraz z basałykami do serca przyciskam (и вместе с сорванцами к сердцу прижимаю), Bogu najwyższemu was polecając (Богу всевышнему вас препоручая).”

W kilka dni później pan Zagłoba pisał do Skrzetuskiego list z następującym zakończeniem:

“A jeśli przed elekcją do domu nie ściągnę, to się nie dziwujcie. Nie stanie się to z małej dla was życzliwości, ale że diabeł nie śpi, ja zasię nie chcę, aby mi zamiast ptaka coś nierzetelnego w garści zostało. “le wypadnie, jeśli Michałowi, gdy wróci, nie będę mógł od razu powiedzieć: Wszystko w mocy bożej, ale tak myślę, że wonczas nie trzeba będzie Michała popychać ni długich praeparationes czynić i że już na gotową deklarację przyjedziecie.

Tymczasem na Ulissesa wspomniawszy, fortelów zażyć wypadnie i nieraz koloryzować, co mi i niełatwo, bom przez całe życie prawdę nad wszelkie specjały przekładał i rad się nią pasłem. Wszelako dla Michała i dla hajduczka i to na sobie przeniosę, bo oboje czyste złoto. Przy czym obejmuję was oboje i wraz z basałykami do serca przyciskam, Bogu najwyższemu was polecając.”

Skończywszy pisanie zasypał pan Zagłoba list piaskiem (закончив писанину, посыпал пан Заглоба письмо песком), następnie uderzył weń dłonią (потом ударил по нему ладонью), odczytał raz jeszcze (перечел еще раз), z dala od oczu trzymając (далеко от глаз держа), po czym złożył (после чего сложил), zdjął sygnet z palca (снял перстень с пальца), poślinił i do pieczętowania się zabierał (послюнявил /его/ и запечатать собрался), przy której czynności zastał go Ketling (при этом действии застал его Кетлинг).

— Dzień dobry waszmości (день добрый вашей милости)!

— Dzień dobry, dzień dobry (добрый день, добрый день)! — odrzekł pan Zagłoba (ответил пан Заглоба). — Pogoda, dzięki Bogu, przednia (погода, слава Богу, отменная), a właśnie posłańca wysłać do Skrzetuskich zamierzam (а я как раз гонца послать к Скшетуским собираюсь).

— Pokłoń się waszmość ode mnie (поклон их милостям от меня /передайте/).

— Jużem to uczynił (уже это сделал). Zaraz sobie powiedziałem (сейчас себе сказал): trzeba się i od Ketlinga pokłonić (надо и от Кетлинга поклониться). Oboje się tam ucieszą (оба там потешатся = обрадуются), wieści dobre otrzymawszy (вести добрые получив). Oczywiście, żem się im od ciebie pokłonił (очевидно, что им от тебя поклонился), ile że o tobie i o pannach całą epistołę napisałem (поскольку о тебе и о барышнях целую эпистолу написал = сочинил).

— Jakże to (как это)? — spytał Ketling (спросил Кетлинг).

Skończywszy pisanie zasypał pan Zagłoba list piaskiem, następnie uderzył weń dłonią, odczytał raz jeszcze, z dala od oczu trzymając, po czym złożył, zdjął sygnet z palca, poślinił i do pieczętowania się zabierał, przy której czynności zastał go Ketling.

— Dzień dobry waszmości!

— Dzień dobry, dzień dobry! — odrzekł pan Zagłoba. — Pogoda, dzięki Bogu, przednia, a właśnie posłańca wysłać do Skrzetuskich zamierzam.

— Pokłoń się waszmość ode mnie.

— Jużem to uczynił. Zaraz sobie powiedziałem: trzeba się i od Ketlinga pokłonić. Oboje się tam ucieszą, wieści dobre otrzymawszy. Oczywiście, żem się im od ciebie pokłonił, ile że o tobie i o pannach całą epistołę napisałem.

— Jakże to? — spytał Ketling.

Zagłoba położył dłonie na kolanach (Заглоба положил руки на колени) i począł palcami przebierać (и принялся пальцами перебирать), sam zaś pochylił głowę (сам же склонил голову) i patrząc spod brwi na Ketlinga rzekł (и, наблюдая из-под бровей за Кетлингом, сказал):

— Mój Ketling (мой = любезный Кетлинг)! jużci na to nie potrzeba być prorokiem (уж нет необходимости быть пророком = не надо быть пророком), żeby przewidzieć (чтобы предвидеть), że gdzie jest krzemień a krzesiwo (что /там/, где есть кремень и огниво), tam się prędzej, później iskry posypią (там раньше или позже искры посыплются). Tyś gładysz nad gładysze (ты ж красавец из красавцев), a dziewkom chyba i sam nie przyganisz (а девок и сам не осудишь = не будешь хулить).

Ketling zmieszał się mocno (Кетлинг смутился сильно).

— Bielmo na oczach nosić bym musiał (бельмо на глазах носить = слепцом /я/ бы должен был быть) albo zgoła być barbarzyńcą dzikim (или совсем варваром диким) — odrzekł (ответил) — gdybym piękności ich nie dojrzał i nie uwielbił (если бы красоты их не заметил и не преклонялся /перед/ ней)!

— A widzisz (вот видишь)! — rzekł na to Zagłoba (сказал на это Заглоба) patrząc z uśmiechem na zapłonione Ketlingowe oblicze (глядя с улыбкой на пламенеющее Кетлингово лицо). — Tylko jeśliś nie barbarus (только если /ты/ не варвар), tedy nie godzi ci się w obiedwie mierzyć (тогда не годится в обеих целиться), bo tak tylko Turcy czynią (поскольку так только турки поступают).

Zagłoba położył dłonie na kolanach i począł palcami przebierać, sam zaś pochylił głowę i patrząc spod brwi na Ketlinga rzekł:

— Mój Ketling! jużci na to nie potrzeba być prorokiem, żeby przewidzieć, że gdzie jest krzemień a krzesiwo, tam się prędzej, później iskry posypią. Tyś gładysz nad gładysze, a dziewkom chyba i sam nie przyganisz.

Ketling zmieszał się mocno.

— Bielmo na oczach nosić bym musiał albo zgoła być barbarzyńcą dzikim — odrzekł — gdybym piękności ich nie dojrzał i nie uwielbił!

— A widzisz! — rzekł na to Zagłoba patrząc z uśmiechem na zapłonione Ketlingowe oblicze. — Tylko jeśliś nie barbarus, tedy nie godzi ci się w obiedwie mierzyć, bo tak tylko Turcy czynią.

— Jak waćpan możesz suponować (как ваша милость можешь /такое/ предполагать)?

— Ja też nie suponuję (я уж вот не предполагаю), jeno tak sobie powiadam (только так тебе скажу)... Ha (ха)! zdrajco (изменник)! takżeś to im o amorach kwilił (вот /ты/ так им об амурах щебетал), że Krzysia trzeci dzień blada na gębie chodzi (что Кшися третий день с бледной рожей ходит) jakoby po lekarstwie (словно после лекарства = зелья). Ha (ха)! nie dziwota (не диво)! Sam młodym będąc (/я/ сам, молодым будучи) z lutnią na mrozie pod oknem pewnej czarnuszki stawałem (с лютней на морозе под окном одной смуглянки простаивал) (do Drohojowskiej była podobna (на Дрогоёвскую была похожа)) i pamiętam, jakom śpiewał (и помню, как пел):

Tam waćpanna śpisz po trudzie (там, милостивая панна, спишь, после трудов = утомленная),

A ja tu brząkam na dudzie (а я тут играю на свирели).

Hoc (хоп)! Hoc (хоп)!

Chcesz, to ci tej pieśni pożyczę albo zgoła nową skomponuję (хочешь, /я/ тебе эту песню одолжу или совсем новую сочиню), gdyż jeniuszu mi nie brak (поскольку /мне/ гения не нехватка = не занимать). Uważałeśli, że Drohojowska cośkolwiek dawną Billewiczównę przypomina (заметил ли /ты/, что Дрогоёвская немного давнюю Биллевичевну напоминает), tylko że tamta ma włosy jak konopie (только что та имеет = у той волосы, как конопля) i nie ma onego puchu nad gębą (и не имеет = нет такого пушка над губой); ale są, którzy w tym większą urodę widzą (но впрочем, некоторые в этом бόльшую красоту видят) i za rarytas to poczytują (и лакомством: «редкостью» это считают). Bardzo ona wdzięcznie na ciebie patrzy (очень она кокетливо на тебя поглядывает). Napisałem to właśnie do Skrzetuskich (/я/ написал именно об этом Скшетуским). Czy nieprawda, że ona do Billewiczówny podobna (или неправда, что она на Биллевичевну похожа)?

— Jak waćpan możesz suponować?

— Ja też nie suponuję, jeno tak sobie powiadam... Ha! zdrajco! takżeś to im o amorach kwilił, że Krzysia trzeci dzień blada na gębie chodzi jakoby po lekarstwie. Ha! nie dziwota! Sam młodym będąc z lutnią na mrozie pod oknem pewnej czarnuszki stawałem (do Drohojowskiej była podobna) i pamiętam, jakom śpiewał:

Tam waćpanna śpisz po trudzie,

A ja tu brząkam na dudzie.

Hoc! Hoc!

Chcesz, to ci tej pieśni pożyczę albo zgoła nową skomponuję, gdyż jeniuszu mi nie brak. Uważałeśli, że Drohojowska cośkolwiek dawną Billewiczównę przypomina, tylko że tamta ma włosy jak konopie i nie ma onego puchu nad gębą; ale są, którzy w tym większą urodę widzą i za rarytas to poczytują. Bardzo ona wdzięcznie na ciebie patrzy. Napisałem to właśnie do Skrzetuskich. Czy nieprawda, że ona do Billewiczówny podobna?

— W pierwszym momencie owego podobieństwa nie dostrzegłem (в первые минуты /я/ такого сходства не заметил), ale być może (но может быть /это и так/). Wzrostem ją i postawą przypomina (ростом ее и осанкой напоминает).

— A teraz słuchaj, coć powiem (а теперь слушай, что /я тебе/ скажу): arcana familijne po prostu wyjawię ([arcana — лат. секреты] фамильные попросту раскрою), ale żeś i ty przyjaciel (но ты же друг), więc powinieneś wiedzieć (потому должен знать): pilnuj się oto (следи вот), abyś Wołodyjowskiego niewdzięcznością nie nakarmił (чтобы Володыёвского неблагодарностью не накормил = не отплатил), bo my oboje z panią Makowiecką (поскольку мы с пани Маковецкой) jedną z tych dziewek dla niego przeznaczamy (одну из этих девок для него предназначаем).

Tu pan Zagłoba począł patrzeć bystrze i natarczywie (тут пан Заглоба глянул быстро и настойчиво) w oczy Ketlinga (в глаза Кетлинга), a ów przybladł i spytał (а тот побледнел и спросил):

— Którą (которую)?

— Dro-ho-jow-ską (Дро-го-ёв-скую) — odrzekł powolnie Zagłoba (ответил медленно = по слогам Заглоба).

I wysunąwszy naprzód dolną wargę (и, высунув вперед = оттопырив нижнюю губу) począł mrugać spod namarszczonej brwi zdrowym okiem (принялся подмигивать из-под насупленной брови здоровым глазом).

Ketling milczał i milczał tak długo (Кетлинг молчал и молчал так долго), że aż w końcu Zagłoba spytał (что даже Заглоба, наконец, /не выдержал и/ спросил):

— Cóż ty na to (что ты на это /скажешь/)? Hę (а)?

— W pierwszym momencie owego podobieństwa nie dostrzegłem, ale być może. Wzrostem ją i postawą przypomina.

— A teraz słuchaj, coć powiem: arcana familijne po prostu wyjawię, ale żeś i ty przyjaciel, więc powinieneś wiedzieć: pilnuj się oto, abyś Wołodyjowskiego niewdzięcznością nie nakarmił, bo my oboje z panią Makowiecką jedną z tych dziewek dla niego przeznaczamy.

Tu pan Zagłoba począł patrzeć bystrze i natarczywie w oczy Ketlinga, a ów przybladł i spytał:

— Którą?

— Dro-ho-jow-ską — odrzekł powolnie Zagłoba.

I wysunąwszy naprzód dolną wargę począł mrugać spod namarszczonej brwi zdrowym okiem.

Ketling milczał i milczał tak długo, że aż w końcu Zagłoba spytał:

— Cóż ty na to? hę?

A ów odrzekł zmienionym głosem, ale z mocą (а тот ответил изменившимся голосом, но с силой):

— Możesz waćpan być pewien (можешь, ваша милость, быть уверенным), że nie pofolguję sercu na Michałową szkodę (что не дам волю сердцу Михалу во вред).

— Pewien jesteś (уверен)?

— Siłam w życiu przecierpiał (/я/ много в жизни испытал) — odparł rycerz (ответил рыцарь) — kawalerski parol (слово чести кавалера /даю/): nie pofolguję (не дам воли /сердцу/)!

Dopieroż pan Zagłoba otworzył mu ramiona (тут пан Заглоба открыл ему объятия).

— Ketling! pofolguj sobie (дай волю себе), folguj (давай волю), niebożę, ile chcesz (бедняга, сколько хочешь), bom cię chciał jeno doświadczyć (ибо /я/ хотел только убедиться). Nie Drohojowską (не Дрогоёвскую), ale hajduczka Michałowi przeznaczamy (но гайдучка Михалу /мы/ предназначаем).

Ketlinga twarz rozjaśniła się szczerą i głęboką radością (лицо Кетлинга осветилось искренней и глубокой радостью), więc chwyciwszy Zagłobę w objęcia trzymał go długo (/он/, схватив Заглобу в объятия, держал его долго), następnie spytał (потом спросил):

— Zali to już pewne, że oni się kochają (неужели и впрямь они любят /друг друга/)?

— A kto by mojego hajduczka nie kochał, kto (а кто моего гайдучка не любил, кто)? — odpowiedział Zagłoba (спросил Заглоба).

— To i zrękowiny już były (так и помолвка была)?

A ów odrzekł zmienionym głosem, ale z mocą:

— Możesz waćpan być pewien, że nie pofolguję sercu na Michałową szkodę.

— Pewien jesteś?

— Siłam w życiu przecierpiał — odparł rycerz — kawalerski parol: nie pofolguję!

Dopieroż pan Zagłoba otworzył mu ramiona.

— Ketling! pofolguj sobie, folguj, niebożę, ile chcesz, bom cię chciał jeno doświadczyć. Nie Drohojowską, ale hajduczka Michałowi przeznaczamy.

Ketlinga twarz rozjaśniła się szczerą i głęboką radością, więc chwyciwszy Zagłobę w objęcia trzymał go długo, następnie spytał:

— Zali to już pewne, że oni się kochają?

— A kto by mojego hajduczka nie kochał, kto? — odpowiedział Zagłoba.

— To i zrękowiny już były?

— Zrękowin nie było (помолвки не было), bo Michał ledwie się z żalu otrząsnął (поскольку Михал едва от скорби отряхнулся); wszelako będą (но все равно будет /помолвка/)... zdaj to na moją głowę (оставь это на мою голову)! Dziewczyna — chociaż to się wykręca jak łasica (девушка — хотя увертывается, как ласочка) — wielce mu życzliwa (очень к нему приветлива), bo u niej szabla grunt (поскольку у нее сабля основа)...

— Uważałem to, jak mi Bóg miły (я это сразу заметил, ей-Богу)! — przerwał rozpromieniony Ketling (прервал /его/ повеселевший Кетлинг).

— Ha (ха)! uważałeś (заметил)! Michał po tamtej jeszcze płacze (Михал по той еще плачет), atoli jeśli mu która do duszy przypadnie (однако если ему какая-нибудь придется по душе), to pewnie hajduczek (то наверняка /это будет/ гайдучок), bo ona do tamtej podobniejsza (поскольку она на ту похожа); jeno mniej oczyma strzyże (только меньше глазами стреляет), jako młodsza (поскольку моложе). Dobrze się wszystko składa, co (хорошо все складывается, правда)? Ja w tym, że tu dwa wesela na elekcję będą (я о том, что тут две свадьбы на выборы будут)!

Ketling nie mówiąc nic objął znów pana Zagłobę (Кетлинг, ничего не говоря, снова обнял пана Заглобу) i począł przykładać swą piękną twarz do jego czerwonych policzków (и прижался своим прекрасным лицом к его красным щекам), aż stary szlachcic odsapnął i spytał (так что старый шляхтич засопел и спросил):

— Także ci to już Drohojowska za skórę się zaszyła (так тебе уже Дрогоёвская за шкуру залезла = до душе пришлась)?

— Zrękowin nie było, bo Michał ledwie się z żalu otrząsnął; wszelako będą... zdaj to na moją głowę! Dziewczyna — chociaż to się wykręca jak łasica — wielce mu życzliwa, bo u niej szabla grunt...

— Uważałem to, jak mi Bóg miły! — przerwał rozpromieniony Ketling.

— Ha! uważałeś! Michał po tamtej jeszcze płacze, atoli jeśli mu która do duszy przypadnie, to pewnie hajduczek, bo ona do tamtej podobniejsza; jeno mniej oczyma strzyże, jako młodsza. Dobrze się wszystko składa, co? Ja w tym, że tu dwa wesela na elekcję będą!

Ketling nie mówiąc nic objął znów pana Zagłobę i począł przykładać swą piękną twarz do jego czerwonych policzków, aż stary szlachcic odsapnął i spytał:

— Także ci to już Drohojowska za skórę się zaszyła?

— Nie wiem, nie wiem (не знаю, не знаю) — odrzekł Ketling (ответил Кетлинг) — wiem jedno to (знаю только то), że ledwie jej niebiański widok ucieszył moje oczy (что едва ее небесный вид порадовал мои глаза), wnet rzekłem sobie (тотчас сказал себе), i że ją jedną strapione serce moje mogłoby jeszcze pokochać (и что она /та/ единственная, /которую/ исстрадавшееся сердце мое могло бы полюбить), i tej samej nocy wzdychaniami sen płosząc (и в ту же ночь вздохи сон прогнали), lubej zaraz oddałem się tęsknocie (/а я/ милой отдался грусти). Odtąd ona z pamięci mi nie schodzi ni z myśli (с тех пор /ни/ из памяти моей она не уходит, ни из мыслей), gdyż tak właśnie zawładnęła moim jestestwem (если так именно завладела моим естеством), jako monarchini włada krajem poddanym i wiernym (как монархиня владеет краем подданным и верным). Jestli to miłość czy też co innego, nie wiem (есть ли это любовь или что-то иное, не знаю)!

— Ale wiesz (но знаешь), że to nie czapka ani trzy łokcie sukna na pludry (что это не шапка или три локтя сукна на штаны), ani popręg, ani podogonie, ani kiełbasa z jajecznicą, ani manierka z gorzałką (не подпруга, не шлея, не яичница с колбасой, не манерка с водкой). Jeśliś tego pewien, to o resztę spytaj Krzysi (если ты уверен в этом, то обо /всем/ остальном спроси Кшисю), a chcesz, to ja spytam (а хочешь, так и я спрошу)?

— Nie czyń tego waćpan (не делай этого, ваша милость) — odrzekł uśmiechając się Ketling.(ответил, улыбаясь, Кетлинг) — Jeśli mam utonąć (если должен утонуть), niech choć przez parę dni zdaje mi się jeszcze (пусть хоть пару дней еще кажется мне), że płynę (что плыву).

— Widzę, że Szkoci do bitwy dobre pachołki (вижу, шотландцы к битве хорошо приспособлены), ale w amorach nic po nich (но в амурах ничего по ним = никакие). Na niewiastę jako na nieprzyjaciela impet potrzebny (на женщину, как на неприятеля, натиск нужен). Veni, vidi, vici ([veni, vidi, vici — лат. пришел, увидел, победил]!— to była moja maksyma (таков был мой девиз)...

— Nie wiem, nie wiem — odrzekł Ketling — wiem jedno to, że ledwie jej niebiański widok ucieszył moje oczy, wnet rzekłem sobie, i że ją jedną strapione serce moje mogłoby jeszcze pokochać, i tej samej nocy wzdychaniami sen płosząc, lubej zaraz oddałem się tęsknocie. Odtąd ona z pamięci mi nie schodzi ni z myśli, gdyż tak właśnie zawładnęła moim jestestwem, jako monarchini włada krajem poddanym i wiernym. Jestli to miłość czy też co innego, nie wiem!

— Ale wiesz, że to nie czapka ani trzy łokcie sukna na pludry, ani popręg, ani podogonie, ani kiełbasa z jajecznicą, ani manierka z gorzałką. Jeśliś tego pewien, to o resztę spytaj Krzysi, a chcesz, to ja spytam?

— Nie czyń tego waćpan — odrzekł uśmiechając się Ketling. — Jeśli mam utonąć, niech choć przez parę dni zdaje mi się jeszcze, że płynę.

— Widzę, że Szkoci do bitwy dobre pachołki, ale w amorach nic po nich. Na niewiastę jako na nieprzyjaciela impet potrzebny. Veni, vidi, vici! — to była moja maksyma...

— Z czasem, gdyby się moje najgorętsze pragnienia spełnić miały (со временем, если бы мои самые горячие стремления исполниться должны были) — rzekł Ketling (сказал Кетлинг) — może waćpana o przyjacielskie auxilium poproszę (может, вашу милость о дружеской [auxilium — лат. помощи] попросил бы). Chociażem indygenat otrzymał (хотя /дворянский/ титул получил) i krew szlachetna płynie w moich żyłach (и кровь благородная течет в моих жилах), jednak nazwisko moje tu nie znane (однако фамилия моя неизвестная) i nie wiem, czyby pani stolnikowa (и не знаю, пани стольникова ли)...

— Pani stolnikowa (пани стольникова)? — przerwał Zagłoba (перебил Заглоба). — Już też się o to nie bój (уж этого не бойся). Pani stolnikowa istna tabakierka grająca (пани стольникова табакерка играющая = музыкальная). Jak nakręcę, tak i zagra (как накрутишь, так и сыграет). Zaraz do niej idę (сейчас к ней пойду). Trzeba ją nawet uprzedzić (нужно ее предупредить), aby na twój proceder z panną krzywo nie patrzyła (чтобы на твой маневр с барышней косо не смотрела), ile że wasz szkocki proceder inny (поскольку ваш шотландский маневр иной), a nasz inny (а наш иной). Jużci nie będę zaraz deklarował w twoim imieniu (еще не буду сейчас говорить от твоего имени), jeno tak sobie wspomnę (только так намекну), że ci dziewka w oko wpadła (что тебе девка в глаз влетела = тебе девка приглянулась) i że dobrze by było, żeby z tej mąki chleba rozczynić (и что хорошо было бы, чтобы из этой муки хлеба испечь). Jak mi Bóg miły, że zaraz idę (ей-Богу, сейчас пойду), a ty się nie strachaj (а ты не бойся), bo przecie wolno mi powiedzieć (ибо свободно /могу/ сказать), co mi się spodoba (что мне нравится).

— Z czasem, gdyby się moje najgorętsze pragnienia spełnić miały — rzekł Ketling — może waćpana o przyjacielskie auxilium poproszę. Chociażem indygenat otrzymał i krew szlachetna płynie w moich żyłach, jednak nazwisko moje tu nie znane i nie wiem, czyby pani stolnikowa...

— Pani stolnikowa? — przerwał Zagłoba. — Już też się o to nie bój. Pani stolnikowa istna tabakierka grająca. Jak nakręcę, tak i zagra. Zaraz do niej idę. Trzeba ją nawet uprzedzić, aby na twój proceder z panną krzywo nie patrzyła, ile że wasz szkocki proceder inny, a nasz inny. Jużci nie będę zaraz deklarował w twoim imieniu, jeno tak sobie wspomnę, że ci dziewka w oko wpadła i że dobrze by było, żeby z tej mąki chleba rozczynić. Jak mi Bóg miły, że zaraz idę, a ty się nie strachaj, bo przecie wolno mi powiedzieć, co mi się spodoba.

I mimo iż Ketling wstrzymywał jeszcze (и, несмотря на то, что Кетлинг удерживал /его/), pan Zagłoba wstał i poszedł (пан Заглоба встал и вышел). Po drodze spotkał rozpędzoną, jak zwykle, Basię, której rzekł (по дороге встретил разбежавшуюся, как обычно, Басю, которой сказал):

— Wiesz, Krzysia ze szczętem pogrążyła Ketlinga (знаешь, Кшися окончательно погубила Кетлинга)!

— Nie jego pierwszego (не его первого)! — odrzekła Basia (ответила Бася).

— A tyś o to nie krzywa (а тебя это не обижает)?