Польский язык с Генриком Сенкевичем 33 страница

— Jako mnie książę Michał!

— Niechże wam Bóg da zdrowie! Ha! pobitym, alem rad! Siła musieliście szpaków zjeść za młodu... A ten sygnecik, gdyby się na pamiątkę naszego colloquium przygodził...

Na to Zagłoba:

— A ten sygnecik niech na miejscu ostanie...

— Już to dla mnie uczyńcie...

— Żadnym sposobem nie może być (ни в коем случае этого не будет)! Chyba innym razem (разве что в другой раз)... kiedy później (если позднее)... po elekcji (после избрания)...

Zrozumiał ksiądz podkanclerzy i nie nalegał dłużej (понял ксендз подканцлер и не настаивал дальше), wyszedł jednak z promieniejącą twarzą (вышел, однако, с прояснившимся лицом).

Pan Zagłoba odprowadził go aż za bramę i wracając mruczał (пан Заглоба проводил его за самые ворота и, возвращаясь, бурчал):

— Ha (ха)! dałem mu naukę (проучил /я/ его)! Trafił frant na franta (нашла коса на камень: «плут на плута»; frant — пройдоха, плут)... Ale honor jest (но честь /мне оказана/)! Będą się tu dygnitarze na wyprzodki przed tę bramę zjeżdżali (будут теперь сановники наперегонки к воротам подъезжать)... Ciekawym, co tam białogłowy sobie myślą (интересно, что там дамы думают)?

Białogłowy pełne były istotnie podziwu (дамы полны были настоящего изумления) i pan Zagłoba urósł (и пан Заглоба вырос), zwłaszcza w oczach pani Makowieckiej (особенно в глазах пани Маковецкой), do pułapu (до потолка), toteż zaledwie się pokazał (поэтому, едва /он/ показался), zaraz zakrzyknęła z wielkim zapałem (/она/ сейчас же закричала с большим воодушевлением):

— Waćpan Salomona rozumem przeszedł (ваша милость Соломона разумом превзошел)!

A on rad był bardzo (а он рад был очень):

— Kogo, mówisz waćpani, przeszedłem (кого, говоришь, милостивая пани, превзошел)? Poczekaj waćpani (подожди, милостивая пани): obaczysz tu i hetmanów (увидишь тут и гетманов), i biskupów (и епископов), i senatorów (и сенаторов); nieledwie trzeba się będzie od nich opędzać (еще нужно будет от них отделываться); chyba się za kotarkę chować przyjdzie (разве что за портьерою прятаться придется)...

— Żadnym sposobem nie może być! Chyba innym razem... kiedy później... po elekcji...

Zrozumiał ksiądz podkanclerzy i nie nalegał dłużej, wyszedł jednak z promieniejącą twarzą.

Pan Zagłoba odprowadził go aż za bramę i wracając mruczał:

— Ha! dałem mu naukę! Trafił frant na franta... Ale honor jest! Będą się tu dygnitarze na wyprzodki przed tę bramę zjeżdżali... Ciekawym, co tam białogłowy sobie myślą?

Białogłowy pełne były istotnie podziwu i pan Zagłoba urósł, zwłaszcza w oczach pani Makowieckiej, do pułapu, toteż zaledwie się pokazał, zaraz zakrzyknęła z wielkim zapałem:

— Waćpan Salomona rozumem przeszedł!

A on rad był bardzo:

— Kogo, mówisz waćpani, przeszedłem? Poczekaj waćpani: obaczysz tu i hetmanów, i biskupów, i senatorów; nieledwie trzeba się będzie od nich opędzać; chyba się za kotarkę chować przyjdzie...

Dalszą rozmowę przerwało wejście Ketlinga (дальнейший разговор прервало появление Кетлинга).

— Ketling, chcesz promocji (Кетлинг, хочешь протекции / продвижения по службе)? — zawołał pan Zagłoba, upojony jeszcze własnym znaczeniem (вскричал пан Заглоба, упоенный еще собственной значимостью).

— Nie (нет)! — odparł ze smutkiem rycerz (ответил с грустью рыцарь) — bo mi znów na długo wyjechać przyjdzie (потому что мне снова надолго уехать придется).

Zagłoba spojrzał na niego uważniej (Заглоба посмотрел на него внимательнее).

— Coś ty taki z nóg ścięty (что ты такой с ног сбитый = словно с креста снятый)?

— Właśnie dlatego, że wyjeżdżam (именно потому, что уезжаю).

— Dokąd (куда)?

— Odebrałem listy ze Szkocji (/я/ получил письмо из Шотландии), od dawnych przyjaciół ojca i moich (от старых друзей отца и моих). Sprawy moje wymagają (дела мои требуют), abym się tam udał koniecznie (чтобы /я/ туда поехал обязательно), może na długo (может, надолго)... Żal mi się z waćpaństwem rozstawać (жаль мне с вашими милостями расставаться), ale — muszę (но должен)!

Zagłoba, wyszedłszy na środek izby (Заглоба, выйдя на середину комнаты), spojrzał na panią Makowiecką (посмотрел на пани Маковецкую), kolejno na panny i spytał (поочередно на панн и спросил):

— Słyszałyście (слышали)? W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, amen (во имя Отца и Сына и Святого Духа, аминь)!

Dalszą rozmowę przerwało wejście Ketlinga.

— Ketling, chcesz promocji? — zawołał pan Zagłoba, upojony jeszcze własnym znaczeniem.

— Nie! — odparł ze smutkiem rycerz — bo mi znów na długo wyjechać przyjdzie.

Zagłoba spojrzał na niego uważniej.

— Coś ty taki z nóg ścięty?

— Właśnie dlatego, że wyjeżdżam.

— Dokąd?

— Odebrałem listy ze Szkocji, od dawnych przyjaciół ojca i moich. Sprawy moje wymagają, abym się tam udał koniecznie, może na długo... Żal mi się z waćpaństwem rozstawać, ale — muszę!

Zagłoba, wyszedłszy na środek izby, spojrzał na panią Makowiecką, kolejno na panny i spytał:

— Słyszałyście? W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, amen!

Rozdział XVI (Глава XVI)

Jakkolwiek pan Zagłoba przyjął ze zdumieniem wieść o wyjeździe Ketlinga (сначала пан Заглоба принял с удивлением весть об отъезде Кетлинга), jednakże nie przyszły mu do głowy żadne podejrzenia (но все же не пришли ему в голову никакие подозрения), łatwo bowiem było przypuścić (ибо легко было поверить), że Karol II przypomniał sobie usługi (что Карл II припомнил услуги), jakie rodzina Ketlingów w czasach burzy tronowi oddała (которые семья Кетлингов во времена волнений трону оказала), i że zapragnął okazać wdzięczność ostatniemu tej rodziny potomkowi (и что захотел оказать благодарность последнему представителю этой семьи). Dziwniejszym nawet mogłoby się zdawać (еще более странно показалось бы), gdyby miało być inaczej (если бы случилось иначе). Ketling w dodatku pokazał panu Zagłobie jakieś “zamorskie listy” (Кетлинг к тому же показал пану Заглобе какие-то «заморские письма») i przekonał go ostatecznie (и убедил его окончательно).

Swoją drogą wyjazd ów zagroził wszystkim planom starego szlachcica (однако этот отъезд угрожал всем планам старого шляхтича), toteż z niepokojem myślał (поэтому /он/ с беспокойством думал), co będzie dalej (что будет дальше). Wołodyjowski, miarkując z jego listu (Володыёвский, судя по тому письму), mógł wrócić lada godzina (мог вернуться в любой час = в любой момент) — a wiatry mu tam w stepie resztki żalu wywiały (а ветры ему там, в степи, остатки скорби развеяли) (myślał pan Zagłoba (думал пан Заглоба)). Wróci rezolutem większym (вернется резолютом большим = более решительным), niż wyjechał (чем поехал), że zaś do Krzysi mocniej go jakoś licho ciągnęło (что же к Кшисе сильней его какое-то лихо тянуло), zaraz deklarować gotów (сразу же предложение делать готов /будет/)... a potem (а потом)?... — Potem Krzysia odpowie zgodą (потом Кшися ответит согласием), bo jakżeby takiemu kawalerowi i przy tym bratu pani Makowieckiej odpowiedzieć mogła (ибо как же такому кавалеру и притом брату пани Маковецкой ответить может), i biedny, najmilszy hajduczek ostanie na lodzie (и бедный, милый гайдучок останется на льдине = на мели).

Jakkolwiek pan Zagłoba przyjął ze zdumieniem wieść o wyjeździe Ketlinga, jednakże nie przyszły mu do głowy żadne podejrzenia, łatwo bowiem było przypuścić, że Karol II przypomniał sobie usługi, jakie rodzina Ketlingów w czasach burzy tronowi oddała, i że zapragnął okazać wdzięczność ostatniemu tej rodziny potomkowi. Dziwniejszym nawet mogłoby się zdawać, gdyby miało być inaczej. Ketling w dodatku pokazał panu Zagłobie jakieś “zamorskie listy” i przekonał go ostatecznie.

Swoją drogą wyjazd ów zagroził wszystkim planom starego szlachcica, toteż z niepokojem myślał, co będzie dalej. Wołodyjowski, miarkując z jego listu, mógł wrócić lada godzina — a wiatry mu tam w stepie resztki żalu wywiały (myślał pan Zagłoba). Wróci rezolutem większym, niż wyjechał, że zaś do Krzysi mocniej go jakoś licho ciągnęło, zaraz deklarować gotów... a potem?... — Potem Krzysia odpowie zgodą, bo jakżeby takiemu kawalerowi i przy tym bratu pani Makowieckiej odpowiedzieć mogła, i biedny, najmilszy hajduczek ostanie na lodzie.

Pan Zagłoba zaś z zawziętością właściwą (пан Заглоба же с упрямством, присущим) starym ludziom (старым людям) uparł się koniecznie połączyć Basię z małym rycerzem (решил обязательно соединить Басю с маленьким рыцарем).

Nie pomogły ostatecznie ani perswazje Skrzetuskiego (не помогли, в конце концов, ни советы: «убеждения» Скшетуского), ani te, które sam sobie od czasu do czasu czynił (ни те /советы/, которые сам себе время от времени давал). Chwilami obiecywał sobie wprawdzie nie mieszać się już więcej do niczego (иногда обещал себе действительно не вмешиваться уже более ни во что), następnie zaś wracał mimo woli do myśli skojarzenia tej pary z tym większym uporem (потом же возвращался невольно к мысли соединения этой пары с еще большим упорством). Rozważał po całych dniach (/он/ размышлял целыми днями), jak ręki do tego przyłożyć (как руки к этому приложить = как все устроить); tworzył plany (составлял планы), układał fortele (придумывал уловки). I przejmował się tym tak dalece (и заходил в этом так далеко), że gdy mu się wydało (что когда ему казалось), iż wynalazł sposób (уже нашел способ), wówczas wykrzykiwał głośno (тогда выкрикивал громко), jakby po dokonanej już sprawie (словно уже после завершенного дела):

— Niechże was Bóg błogosławi (пусть вас Бог благословит)!

Ale obecnie ujrzał przed sobą niemal ruinę swoich życzeń (но теперь увидел перед собой чуть ли не руины своих желаний). Nie pozostawało mu nic innego (не оставалось ему ничего иного), jak tylko zaniechać wszelkich usiłowań (как только забросить все усилия = махнуть на все рукой) i przyszłość zdać na wolę bożą (и положиться на волю Божью), bo ów cień nadziei (ибо даже тень надежды), że Ketling uczyni przed wyjazdem jakiś krok stanowczy względem Krzysi (что Кетлинг сделал перед отъездом какой-то решительный шаг по отношению к Кшисе), nie mógł się długo w głowie pana Zagłoby ostać (не могла уже долго в голове пана Заглобы оставаться). Więc z żalu już tylko i ciekawości postanowił wybadać bliżej młodego rycerza tak o sam termin wyjazdu (впрочем, от жалости только и любопытства решил расспросить подробней молодого рыцаря как о самом сроке отъезда), jak również o to (как равно и о том), co przed opuszczeniem Rzeczypospolitej uczynić zamierza (что перед отъездом из Речи Посполитой сделать намерен).

Pan Zagłoba zaś z zawziętością właściwą starym ludziom uparł się koniecznie połączyć Basię z małym rycerzem.

Nie pomogły ostatecznie ani perswazje Skrzetuskiego, ani te, które sam sobie od czasu do czasu czynił. Chwilami obiecywał sobie wprawdzie nie mieszać się już więcej do niczego, następnie zaś wracał mimo woli do myśli skojarzenia tej pary z tym większym uporem. Rozważał po całych dniach, jak ręki do tego przyłożyć; tworzył plany, układał fortele. I przejmował się tym tak dalece, że gdy mu się wydało, iż wynalazł sposób, wówczas wykrzykiwał głośno, jakby po dokonanej już sprawie:

— Niechże was Bóg błogosławi!

Ale obecnie ujrzał przed sobą niemal ruinę swoich życzeń. Nie pozostawało mu nic innego, jak tylko zaniechać wszelkich usiłowań i przyszłość zdać na wolę bożą, bo ów cień nadziei, że Ketling uczyni przed wyjazdem jakiś krok stanowczy względem Krzysi, nie mógł się długo w głowie pana Zagłoby ostać. Więc z żalu już tylko i ciekawości postanowił wybadać bliżej młodego rycerza tak o sam termin wyjazdu, jak również o to, co przed opuszczeniem Rzeczypospolitej uczynić zamierza.

Zawezwawszy go więc na rozmowę (стараясь вызвать его на разговор) rzekł mu ze zmartwioną wielce twarzą (/Заглоба/ сказал ему с очень озабоченным лицом):

— Trudno (трудно)! każdy sam najlepiej rozumie (каждый сам лучше понимает), co mu czynić przystoi (что ему сделать пристойнее), nie będę ja cię przeto namawiał (не буду я тебя уговаривать), abyś został (чтобы остался), ale chciałbym się przynajmniej czegoś o powrocie twoim dowiedzieć (но хотел бы, по крайней мере, кое-что о возвращении твоем узнать)...

— Zali ja mogę odgadnąć (разве я могу угадать), co mnie tam czeka, gdzie jadę (что меня там ждет, куда еду) — odrzekł Ketling (ответил Кетлинг) — jakie sprawy i jakie przygody (какие дела и какие приключения)?... Wrócę kiedyś (вернусь когда-нибудь), jeśli będę mógł (если смогу); zostanę tam na zawsze (останусь там навсегда), jeśli będę musiał (если буду должен = если придется).

— Obaczysz, że cię i serce będzie do nas ciągnęło (увидишь, что тебя сердце будет к нам тянуть).

— Bogdaj grób mój był nie gdzie indziej (дай Бог, /чтобы/ могила моя была не где где-нибудь в ином месте), ale na tej ziemi (но на той земле), która wszystko mi dała (которая все мне дала), co dać mogła (что дать могла).

— A widzisz (вот видишь)! W innych stronach cudzoziemiec do śmierci pasierzbem zostaje (в других краях чужеземец до смерти пасынком остается), a nasza matka to ci zaraz wyciągnie ramiona i jak swego przytuli (а наша /земля/-матушка к тебе тотчас протянет руки и как своего прижмет /к груди/).

— Prawda, wielka prawda (правда, истинная правда)! Ej, żebym tylko mógł (эх, если б только мог)... Bo wszystko może mi się w starej ojczyźnie przygodzić (ибо все может со мной в старой отчизне случиться), jeno szczęście się nie przygodzi (единственно счастье не случится).

— Ha (ха)! mówiłem ci (говорил тебе): ustal się (останься), ożeń (женись), nie chciałeś słuchać (не хотел слушать). A żonatym będąc (а женатым будучи), choćbyś wyjechał (если бы и поехал), to byś wrócić musiał (то вернуться должен был бы), chybabyś i żonę przez rozbujałe flukta chciał przewozić (разве что и жену через разбушевавшуюся стихию хотел перевезти), a tego nie suponuję (а этого не советую). Raiłem ci, cóż (советовал тебе, что ж)! nie chciałeś słuchać (не хотел слушать)!

Zawezwawszy go więc na rozmowę rzekł mu ze zmartwioną wielce twarzą:

— Trudno! każdy sam najlepiej rozumie, co mu czynić przystoi, nie będę ja cię przeto namawiał, abyś został, ale chciałbym się przynajmniej czegoś o powrocie twoim dowiedzieć...

— Zali ja mogę odgadnąć, co mnie tam czeka, gdzie jadę — odrzekł Ketling — jakie sprawy i jakie przygody?... Wrócę kiedyś, jeśli będę mógł; zostanę tam na zawsze, jeśli będę musiał.

— Obaczysz, że cię i serce będzie do nas ciągnęło.

— Bogdaj grób mój był nie gdzie indziej, ale na tej ziemi, która wszystko mi dała, co dać mogła.

— A widzisz! W innych stronach cudzoziemiec do śmierci pasierzbem zostaje, a nasza matka to ci zaraz wyciągnie ramiona i jak swego przytuli.

— Prawda, wielka prawda! Ej, żebym tylko mógł... Bo wszystko może mi się w starej ojczyźnie przygodzić, jeno szczęście się nie przygodzi.

— Ha! mówiłem ci: ustal się, ożeń, nie chciałeś słuchać. A żonatym będąc, choćbyś wyjechał, to byś wrócić musiał, chybabyś i żonę przez rozbujałe flukta chciał przewozić, a tego nie suponuję. Raiłem ci, cóż! nie chciałeś słuchać!

Tu pan Zagłoba począł uważnie wpatrywać się w twarz Ketlinga (тут пан Заглоба начал внимательно всматриваться в лицо Кетлинга), chcąc wyraźnie jakowychś od niego objaśnień (желая более ясного от него объяснения /получить/), ale Ketling milczał (но Кетлинг молчал), głowę tylko spuścił (голову только опустил) i oczy wbił w podłogę (и глаза вперил в пол).

— Cóż ty na to (что ты на это /скажешь/)? Hę (хе)? — rzekі po chwili Zagіoba (сказал спустя минуту Заглоба).

— Nie było do tego nijakiego podobieństwa (не было к этому никакого повода) — odparł z wolna młody rycerz (ответил медленно молодой рыцарь).

Zagłoba począł chodzić po izbie (Заглоба принялся ходить по комнате), potem stanął przed Ketlingiem (потом остановился перед Кетлингом), założył ręce w tył i rzekł (заложил руки назад и сказал):

— A ja ci powiadam, że było (а я тебе скажу, что был)! Jeśli nie było (если не было), to niech od dziś dnia nigdy tego oto brzucha tym oto pasem nie obwiążę (то пусть с сегодняшнего дня никогда своего брюха этим поясом не обвяжу). Krzysia jest ci przyjacielem (Кшися тебе друг)!

— Da Bóg, że i zostanie, chociaż nas morza przedzielą (дай Бог, чтобы и осталась /им/, хоть бы и моря нас разделили)!

— Więc co (тогда что)?

— Nic więcej (ничего более)! nic więcej (ничего более)!

— Pytałeś się jej (/а ты/ спрашивал ее)?

— Daj waćpan spokój (оставь, ваша милость, /меня/ в покое)! Już mi i tak smutno (уж мне и так грустно), że odjeżdżam (что уезжаю)!

— Ketling! chcesz, żebym ja jeszcze, póki czas, spytał (хочешь, чтобы я еще, пока есть время = пока не поздно, спросил)?

Tu pan Zagłoba począł uważnie wpatrywać się w twarz Ketlinga, chcąc wyraźnie jakowychś od niego objaśnień, ale Ketling milczał, głowę tylko spuścił i oczy wbił w podłogę.

— Cóż ty na to? hę? — rzekł po chwili Zagłoba.

— Nie było do tego nijakiego podobieństwa — odparł z wolna młody rycerz.

Zagłoba począł chodzić po izbie, potem stanął przed Ketlingiem, założył ręce w tył i rzekł:

— A ja ci powiadam, że było! Jeśli nie było, to niech od dziś dnia nigdy tego oto brzucha tym oto pasem nie obwiążę. Krzysia jest ci przyjacielem!

— Da Bóg, że i zostanie, chociaż nas morza przedzielą!

— Więc co?

— Nic więcej! nic więcej!

— Pytałeś się jej?

— Daj waćpan spokój! Już mi i tak smutno, że odjeżdżam!

— Ketling! chcesz, żebym ja jeszcze, póki czas, spytał?

Ketling pomyślał (Кетлинг подумал), że jeśli Krzysia tak bardzo życzyła sobie (что если Кшися так сильно желала себе), aby ich uczucia pozostały w ukryciu (чтобы их чувства остались в тайне), to może będzie rada (то, может, будет рада), gdy się trafi sposobność zaprzeczenia ich otwarcie (если, /он/ воспользуется возможностью от них отречься), więc odrzekł (поэтому сказал):

— Ja waści upewniam (я вашу милость заверяю), że to się na nic nie zdało (что ничего не получится), i sam jestem pewien tak dalece (и сам в этом уверен настолько), żem uczynił wszystko (что сделал все), żeby sobie ten afekt z głowy wybić (чтобы у себя эти чувства из головы выбить), ale jeśli waćpan cudu się spodziewasz (но если, ваша милость, на чудо надеешься), to pytaj (то спрашивай)!

— Ha (ха)! jeśliś ty ją sobie z głowy wybił (если ты ее у себя из головы выбил) — rzekł z pewną goryczą pan Zagłoba (сказал с некоторой горечью Заглоба) — w takim razie istotnie nie ma co robić (в таком случае действительно не имею что делать = ничего не попишешь). Tylko pozwól sobie powiedzieć (только позволь тебе сказать), żem cię za stateczniejszego uważał kawalera (что тебя более степенным считал кавалером).

Ketling pomyślał, że jeśli Krzysia tak bardzo życzyła sobie, aby ich uczucia pozostały w ukryciu, to może będzie rada, gdy się trafi sposobność zaprzeczenia ich otwarcie, więc odrzekł:

— Ja waści upewniam, że to się na nic nie zdało, i sam jestem pewien tak dalece, żem uczynił wszystko, żeby sobie ten afekt z głowy wybić, ale jeśli waćpan cudu się spodziewasz, to pytaj!

— Ha! jeśliś ty ją sobie z głowy wybił— rzekł z pewną goryczą pan Zagłoba — w takim razie istotnie nie ma co robić. Tylko pozwól sobie powiedzieć, żem cię za stateczniejszego uważał kawalera.

Ketling wstał i wyciągnąwszy gorączkowo obie ręce ku górze (Кетлинг встал и, вытянув лихорадочно обе руки вверх), odrzekł z niezwykłą sobie gwałtownością (ответил с необычным для него волнением):

— Co mi pomoże której z tych tam gwiazd pożądać (что мне толку какую-нибудь из тех звезд жаждать)? Ni ja do niej wzlecieć mogę (ни я к ней взлететь не могу), ni ona do mnie nie zejdzie (ни она ко мне не спустится)! Gorze takim, którzy do srebrnej luny wzdychają (горе таким = тем, кто о серебряной луне вздыхает)!

Lecz pan Zagłoba rozgniewał się także i sapać począł (но пан Заглоба разгневался тоже и засопел). Przez chwilę nie mógł nawet mówić (минуту не мог даже говорить) i dopiero opanowawszy złość tak odparł przerywanym głosem (и только переборов злость, так ответил прерывающимся голосом):

Ketling wstał i wyciągnąwszy gorączkowo obie ręce ku górze, odrzekł z niezwykłą sobie gwałtownością:

— Co mi pomoże której z tych tam gwiazd pożądać? Ni ja do niej wzlecieć mogę, ni ona do mnie nie zejdzie! Gorze takim, którzy do srebrnej luny wzdychają!

Lecz pan Zagłoba rozgniewał się także i sapać począł. Przez chwilę nie mógł nawet mówić i dopiero opanowawszy złość tak odparł przerywanym głosem:

— Mój kochany (мой милый), nie czyńże mnie kpem (не делай же мне насмешки) i masz mi racje dawać (и должен мне право давать), to dawaj jak człowiekowi (то давай, как человеку), co się żywi chlebem i mięsem (который хлебом и мясом питается), nie zaś szalejem (а не беленой)... Bo żebym ja teraz sfiksował i powiedział sobie (ибо если бы я сейчас спятил и сказал себе), że moja ta czapka jest luna (что моя шапка — луна), której ręką nie dosięgnę (до которой рукой не дотянуться), to bym z gołym łysem po mieście chodził (то с голой лысиной по городу ходил бы) i mróz by mnie w uszy kąsał jak pies (и мороз меня за уши кусал бы, как пес). Ja takimi racjami nie wojuję (я такими истинами не воюю), jeno to wiem (только знаю), że ta dziewka stąd o trzy izby siedzi (что эта девка сейчас отсюда в третьей комнате сидит), że je, pije, że jak chodzi (что ест, пьет, что когда ходит), to nogami przebierać musi (то ногами перебирать должна); że na mróz nos jej czerwienieje (что на морозе у нее нос краснеет), a w upał jej gorąco (а в жару ей жарко); że jak ją komar utnie (что когда ее комар укусит), to ją swędzi (то она чешется), i że do luny w tym chyba podobna (и что на луну разве что в том похожа), iż brody nie ma (что бороды не имеет). Ale w taki sposób (но на такой лад), w jaki ty mówisz (на какой ты рассуждаешь), można także powiedzieć (можно также сказать), że rzepa to astrolog (что репа /здесь: девка/ — это астролог). Co się zaś Krzysi tyczy (что же Кшиси касается), jeśliś nie próbował (если не пробовал), jeśliś nie pytał (если не спрашивал), to twoja sprawa (то твое дело), ale jeśliś dziewkę rozkochał (но если девку влюбил /в себя/), a teraz odjeżdżasz powiedziawszy sobie ”luna” (а теперь уезжаешь, сказав себе «луна»), to uczciwość swoją (то честь свою), równie jak rozum (так же, как и разум), lada strawą nakarmić możesz (любым блюдом накормить можешь). Ot (вот)! w czym rzecz (в чем дело)!

— Mój kochany, nie czyńże mnie kpem i masz mi racje dawać, to dawaj jak człowiekowi, co się żywi chlebem i mięsem, nie zaś szalejem... Bo żebym ja teraz sfiksował i powiedział sobie, że moja ta czapka jest luna, której ręką nie dosięgnę, to bym z gołym łysem po mieście chodził i mróz by mnie w uszy kąsał jak pies. Ja takimi racjami nie wojuję, jeno to wiem, że ta dziewka stąd o trzy izby siedzi, że je, pije, że jak chodzi, to nogami przebierać musi; że na mróz nos jej czerwienieje, a w upał jej gorąco; że jak ją komar utnie, to ją swędzi, i że do luny w tym chyba podobna, iż brody nie ma. Ale w taki sposób, w jaki ty mówisz, można także powiedzieć, że rzepa to astrolog. Co się zaś Krzysi tyczy, jeśliś nie próbował, jeśliś nie pytał, to twoja sprawa, ale jeśliś dziewkę rozkochał, a teraz odjeżdżasz powiedziawszy sobie ”luna”, to uczciwość swoją, równie jak rozum, lada strawą nakarmić możesz. Ot! w czym rzecz!