Беларускiя зeмлi у X - XIII ст. Гаспадарчаe i грамадзянскае развiццё

Старажытныя жыхары на тэрыторыi Беларусь Жыццё ва умовах першабытнага ладу.

Першыя людзi на тэрыторыi Беларусi з'явiлiся 100-35 тыс. гадоу назад. Пауночная частка Беларусi тады была накрыта ле-давiком. Поудзень, свабодны ад iльду напамшау халодную тундру. Тут абiталі буйныя жывёлы маманты, шарсщстыя насарогi, алеш. Першы чалавек -- неандэрталец палявау на ix, займауся збiральнщтвам, рыбалоуствам. Сляды першага чалавека знойдзены каля вёсак Абiдавiчы Быхаускага раёна. Свяцiлавiчы Веткаускага раёна. Тут выяулены масiуныя адшчэпы крэменю. Адшчэпы выка-рыстоувалiся першабытным чалавекам для вырабу прылад працы. Спачатку чалавек жыу першабытным статкам, каля 35 тыс. гадоу назад адбыуся пераход да родавай абшчыны. На чале яе стану ста-рэйшына - самы вопытны член роду.
3 цягам часу клімат пацяплеу. Людзi ужо больш часу за-трымлiвалiся на адным месцы. Да перыяда 26-23 тыс. гадоу назад адносяцца першыя стаянкi на тэрыторыi Беларусi, тэта: в. Юравiчы Калшкавiчскага раёна на Прыпяцi i в. Бердыж Чачэрска-га раёна на беразе Сожа. Тут знойдзены вогшшчы, косцi буйных жывёл -- мамантау, першабытнага быка, рэшткi паглыбленых у •зямлю жыллёвых памяшканняу. Жыхары першых стаянак - кра-маньёнцы карысталшя крамянёвымі прыладамі працы, сярод ix скрабкi, наканечнiкi,нажы. Гаспадарка, як i раней была спажы-вецкай (прысвойваючай), калі чалавек брау ад прыроды усе у гато-вым выглядзе. На Беларусi так было амаль да пачатку бронзавага веку.
22-14 тыс. гадоу назад адбылося асабліва моцнае пахаладан-не. Назіраецца перарыу у засяленні Беларусі. Апошнi ледавiк ад-ступiу з тэрыторыi краiны 14-12 тыс. гадоу назад. Сталi расцi лясы, пашырауся жывёльны свет. Прыродныя багаццi прываблiвалi старажытных людзей. У трэцi раз рабiу чалавек спробу рассялiцца па далшах Дняпра, Сожа, Прыпяцi. Нарэшце уся тэрыторыя была заселена плямёнамi паляушчых, рыбаловау i збіральнікау. Удаска-нальваюцца прылады працы. Чалавек навучыуся вырабляць з ка-меню шлiфавальныя тапары, авалодау ганчарнай справай, зручнай прыладай стау лук i стрэлы. Роды аб'ядноуваюцца у плямёны. У канцы палеалiту плямёны пераходзяць да аседлага жыцця, пачы-наюць займацца жывёлагадоуляй i прымітыуным земляробствам.
У бронзавым веку (4-2,7 тыс. гадоу назад) жывёлагадоуля становiцца вядучай галiной гаспадаркi. У жалезным веку (2 тыс. гадоу назад) на тэрыторыi Беларусi узшкае ворыунае земляробства. Такiм чынам, адбыуся пераход ад спажывецкай гаспадаркi да вы-творчай. Цяпер у родавай абшчыне кожная сям'я займаецца сваей гаспадаркап, - радавая абшчына ператвараецца у суседскую, чле-Кы якой Не звязаны сваяцкiмi адносшамi. На змену мацярынскаму роду прыходзщь бацькоускi, - патрыярхат. У жалезным веку -апоштм перыядзе першабытнага ладу •- Беларусь засялялi некалькi вялiкiх труп плямён, самыя вядомыя з ix Мiлаградская i Зарубшецкая.
3 наступлением жалезнага веку удасканальваюцца прылады працы, узнікае маёмасная няроунасць i адбываецца паступовы пераход ад першабытнага да класавага грамадства.

Становiшча у Бeларусi у гады пeршай сусвстнай вайны.

Абвастрэнне супярэчнасцей памiж блокамi капiталiстычных дзяржау - Tраiстым саюзам i Антантай прывяло да пачатку першай сусветнай вайны 1 жнiуня 1914 года.
У першыя днi вайны на Беларусi прайшлi манiфестацыi у падтрымку вайны, збор сродкау на «абарону айчыны». Мiкалаю II пры наведаннi у кастрычшку 1914 г. Мiнская дэлегацыя дваранскай i грамадскай думы перадала 30 тыс. рублёу на «патрэбы вайны». БСГ i «Наша нiва» асудзiлi вайну.
Bаенныя дзеяннi на Беларусi пачалiся у жнiунi 1915 г. Па яе тэрыторыi прайшоу Заходны фронт. Стаука Вярхоунага Галоунакамандуючага унаходзiлася у Барапавшах. Калi нямсцкiя войскi прарвалi фронт у расне Свянцян, яна была пераведзена у Магілёу. Руская армія спьпила наступление немцау у кастрычнiку 1915 г. па лiнii Дзвiнск-Паставы-Баранавiчы-Пiнск. Спроба рускай армii у сакавiку 1916 г. прарваць фронт у р-не воз. Нарач за-кончылася безвынiкова.
Немцы акупiравалi 1/4 частку Беларусi. Тут дзейшчала жорсткая сiстэма падаткау, штрафау, прымусовых работ. Абсталяванне прадпрыемствау, сельскагаспадарчыя прадукты, жывёлу вывозiлi у Германiю. Назiралася скарачэнне сельскагаспадарчай i прамыслоBaй вытворчасцi. Разруха транспарта.
На неакупiраванай тэрыторыi Беларусi знаходзiлiся тысячы бежанцау. Шмат iх гiнула ад голаду, эпiдэмiй. Жыхары прыфрантавых паветау выконвалi цяжкiя павiннасцi: рамантавалi i будавалi дарогi, маеты, капалi акопы.
Усе гэта, а таксама мабiлiзацыя у Рускую армiю працаздольных мужчын, прывяло да глыбокага заняпаду эканомiкi Беларусi. Скарацiлiся пасяуныя плошчы, пагалоуе жывёлы, прмысловая вытворчасць.
Такiм чынам, першая сусветная вайна намнога пагоршыла эканамiчнае становiшча Беларусi i прынесла людскiя страты.

Беларускiя зeмлi у X - XIII ст. Гаспадарчаe i грамадзянскае развiццё

У X - XIII ст. на беларускiх землях усталявауся феадальны лад. Князь i яго дружынiкi актыуна захоплiвалi абшчынныя землi i ператваралi ix у сваю феадальную уласнасць. Свабодных сялян-абшчыншкау прымушалi выконвацъ павiннасцi. Першым кроkам у закабаленнi сялян было «палюддзе», калi князь са сваей дружьшай з'яуляуся у паселiшчах i патрабавау ад жыхароу данiну. данiна - гэта натуральна падатак (футра, мед, збожжа i т.д.).
Да XII ст. на беларускiх землях iснавала 3 гасп. уклады:
1) першабытнаабшчынны, якi сыходзiу з гiстарычнай арэны;
2) рабауладзельнiцкi, якi не атрымау значнага развщця ва усходнiх славян;
8) новы феадальны, якi нараджауся i стау пануючым з XIII ст.
3 нараджзттнем феадальных адносiн узнiклi сядзiбы феадaлау, з'явiлiся княжацкiя i баярскiя сёлы-паселiшчы, у якiх жылi сяляне, якiя займалiся сельскай гаспадаркай, земляробствам i жывёлагадоуляй. Асноунымi прыладамi працы былi саха i рала. Асноунымi сельскагаспадарчымi культурамi жыта, проса,
пшанiца. Пiсьмовыя крынiцы XI - XII ст. вызначаюць некалькi катэгорыi залежных сялян - чэлядзь, смерды, халопы, закупы.
У гэты перыяд узнiкаюць першыя беларускiя гарады, як цэнтры рамяства, гандлю. Вядома ужо болып за 30 гарадоу. Яны узткалi на берагах рэк, скрыжаваннi дарог i былi умацаванымi, часцей за усе драулянымi. Гарады вялi гандаль памiж сабой i з замежнымi краiнамi. Асаблiвасцю беларускiх гарадоу было: адсутнасць цэхау рамеснiкау i гiльды купцоу. Самы старажытны беларускi горад Полацк 862 г)- Датай заснавання Мiнска лiчыцца 1067 г. У гарадах таксама iснавала маёмасная няроунасць.
Такiм чынам, гаспадарчае развiццё у беларускiх землях у X - XIV ст. прывяло да змяненняу грамадскага ладу. Узнiкненне маёмаснай няроунасцiі вяло да фармiравання розных груп на-сельнiцтва. Адбыуся падзел нассльшцтва на пануючыя вярхi -феадалау (князi, баяры) i залежныя сяляне (чэлядзь, халопы).Тэта прывяло да узшкнсння рапнефеадальнай дзяржавы. Першым бела-рускiм княствам-дзяржавай было Полацкае княства.