Нормативтік бастаулар

1. Қазақстан Республикасының Конституциясы– Алматы: 2004.

2. Біріккен Ұлттар Ұйымының Кәмелетке толмағантарға сот төрелігін орындауға қатысты минималды стандартты ережелер («Пекин ережелері») БҰҰ-ның Бас Ассамблея Бұрыштамасымен 1985 ж. 10 желтоқсан айында қабылданған;

3. Кәмелетке толмағандар арасындағы қылмыскерліктің алдын алу үшін Біріккен Ұлттар Ұйымының жетекші принциптері (Эр-Риядада қабылданған жетекші принциптер) БҰҰ Бас Ассамблеяның 1990 ж. 14 желтоқсандағы 45/112 қарары. - 128 бет;

4. «Бала құқықтары туралы» Конвенцияны ратификациялау туралы» Қазақстан Республикасының Жоғарғы Кеңесінің 1994 жылғы 8 маусымдағы қаулысы;

5. Қазақстан Республикасының 2014 жылғы 4 шілдедегі Қылмыстық-процестік кодексі;

6. «Қазақстан Республикасындағы баланың құқықтары туралы» Қазақстан Республикасының 2002 жылғы 8 тамыздағы N 345 Заңы;

7. Қазақстан Республикасының Қылмыстық кодексi Қазақстан Республикасының 1997 жылғы 16 шiлдедегі N 167;

8. «Қазақстан Республикасының ішкi iстер органдары туралы» Қазақстан Республикасының 1995 жылғы 21 желтоқсандағы N 2707 Заңы;

9. «Жедел-iздестiру қызметi туралы» Қазақстан Республикасының 1994 жылғы 15 қыркүйектегі Заңы.

1.2. Қазақстан Республикасының Жоғарғы сотының қаулылары:

1. Қазақстан Республикасы Қылмыстық кодексінің 67-бабын қолдану жөнiндегi сот практикасы туралы» Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының нормативтік қаулысы 2001 жылғы 21 маусым N 4;

2. «Соттардың моральдық зиянды өтеу туралы заңнаманы қолдануы туралы» Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының нормативтік қаулысы 2001 жылғы 21 маусым N 3. (Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының Бюллетені 2001 ж., N 6);

3. «Қорғану құқығын реттейтін қылмыстық іс жүргізу заңнамасын қолдану тәжірибесі туралы» Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының нормативтік қаулысы. 2002 жылғы 6 желтоқсан N 26;

4. «Кәмелетке толмаған адамдардың қылмыстары және оларды қоғамға қарсы іс-әрекеттер жасауға тарту жөніндегі істер бойынша сот практикасы туралы» Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының нормативтік қаулысы 2002 жылғы 11 сәуір N 6;

5. «Қылмыстық істер бойынша сот сараптамасы туралы» Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының 2004 жылғы 26 қарашадағы N 16 Нормативтік қаулысы.

1.3. Әдебиеттер мен нормативтік-құқықтық актілер:

1. Қазақстан Республикасының Конституциясы – 1995 жыл 30 тамыз

2. Государственная программа правовой реформы в Республике Казахстан (основные направления). - // Постановление Президента Республики Казахстан от 12 февраля 1994 года, № 1569. - САПП Республики Казахстан, 1994, № 9, ст.91.

3. Концепция развития судебной системы Республики Казахстан (проект). - "Юридическая газета" от 8 августа 2001 года, № 36 (404).

4. "О мерах по усилению независимости судебной системы Республики Казахстан" Указ Президента Республики Казахстан от 1 сентября 2000 года, № 440.

5. "Қазақстан Республикасының сот жүйесі және судьяларының мәртебесі туралы" 2000 жылғы 25 желтоқсан

6. ҚР Қылмыстық іс жүргізу кодексі, 1997 жыл 13 желтоқсан

7. Прокуратура туралы Қазақстан Республикасының 1995 жылғы 21 желтоқсандағы N 2709 Заңы

8. "Қазақстан Республикасының ішкі істер органдары туралы" 1995 жылғы 21 желтоқсандағы Қазақстан Республикасының Заңы

9. Әділет органдары туралыҚазақстан Республикасының 2002 жылғы 18 наурыздағы N 304 Заңы

10. Сот приставтары туралы Қазақстан Республикасының 1997 жылғы 7 шiлдедегi N 150 Заңы

11. Қазақстан Республикасының ұлттық қауiпсiздiк органдары туралы Қазақстан Республикасының 1995 жылғы 21 желтоқсандағы N 2710 Заңы

12. Қазақстан Республикасының қаржы полициясы органдары туралыҚазақстан Республикасының 2002 жылғы 4 шілдедегі N 336 Заңы

13. Абишева Г.А. Схемы по УПП РК (общая часть). - Алматы: Баспа, 2001, - 160 с.

14. Оспанов С.Д. Уголовный процесс Республики Казахстан (Общая часть). – Алматы: Юридическая литература, 2003.

15. Толеубекова Б.Х., Капсалямов К.Ж., Шнарбаев Б.К., Бекишев Д.К. Уголовно-процессуальное право Республики Казахстан. Часть Особенная. Досудебные стадии: Учебник. - Алматы, 2000.

16. Уголовный процесс. под ред. проф. К.Ф. Гуценко. – М., 1996.

17. Уголовно-процессуальное право России. под ред. проф. П.А. Лупинской. – М., 2000.

18. Уголовно-процессуальное право Республики Казахстан. Часть Особенная. под ред. д.ю.н., профессора Б.Х. Толеубековой. – Алматы. 2004.

19. Уголовный процесс. Досудебное производство: Учебное пособие. отв. ред. Сарсенбаев Т.Е. – Астана: ИКФ «Фолиант», 2000.

20. Уголовный процесс. Учебник. под ред. В.П. Божьева. 2-е изд., – М.: Спарк, 2000.

21.Уголовно-процессуальное право Республики Казахстан. Часть Общая: Академический курс. Под ред. д.ю.н., профессора Б.Х. Толеубековой. Книга первая и вторая. – Алматы: ТОО Издательская компания «НАS», 2004.

1.4. Қосымша әдебиеттер:

1. Ахпанов А.Н. Проблемы УП принуждения в стадии ПР. Монография. - Алматы: Жеты-Жаргы, 1997.

2. Байжанова Г.К. Возможность применения и про­изводства следственного освидетельствования в стадии возбужде­ния уголовного дела // Актуальные проблемы правовой реформы в РК. – Караганда, 1995.

3. Батурин Л.А. Прием и регистрация сообщений о преступлений. – Новгород. 1990.

4. Бахин В., Когамов М., Карпов Н. Допрос на предварительном следствии (уголовно-процессуальные и криминалистические вопросы). – Алматы: Оркниет, 1999, - 208 с.

5. Беков К. Процессуальное положение подозреваемого и обвиняемого на предварительном следствии. – Алматы: КазГНУ, 2001, - 178 с.

6. Белозеров Ю.Н. Производство следственных действий. – М., 1990.

7. Бычкова С.Ф., Гинзбург А.Я. Следственные действия по УПК РК. – Алматы. 1998.

8. Быховский И.Е. Соединение и выделение уголовных дел. - М., 2004.

9. Гинзбург А.Я. Осмотр места происшествия. Освидетельствование. – Алматы, 1998.

10. Капсалямов К.Ж. Уголовное преследование и способы собирания доказательств. – Астана: Фолиант, 2001, - 112 с.

11. Кальницкий С.К. Следственные действия. Учебное пособие. 2-ое изд. Переаб. И доп. Омск: Омская Академия МВД РК, 2003, - 72 с.

12. Когамов М.Ч. Предварительное расследование уголовных дел в Республике Казахстан: состояние, организация и перспектива. – Алматы: Аян-Эдет, 1998, - 176 с.

13. Проблемы уголовно-процессуального права // Материалы МНПК. Вып. 3: КЮИ МВД РК им. Б.С. Бейсенова. – Караганда, 2004, - 316 с.

14. Порубов Н.Н. Научные основы допроса. – М., 1998.

15. Селиванов Н.А., Снетков В.А. Руководство для следователя. – М., 1998.

16. Степанов В.Г., Шимановский В.В. Прекращение уголовного дела в стадии предварительного расследования. – Спб., 2003.

2. БАҚЫЛАУ СҰРАҚТАРЫ

1. Қылмыстық іс бойынша айып тағу барысындағы, қылмыстық сот ісін жүргізуге тартылған азаматтардың конституциялық құқықтары мен бостандықтарын сақтаудың өзекті мәселелері.

2. Қылмыстық істер бойынша өндірісті жаңғыртудың ұғымы, негіздері және іс жүргізу тәртібі.

3. Қылмыстық істі қозғау стадиясының маңызы, мәні және табиғи заңдылығы.

4. Қылмыстық іс жүргізу қызметіндегі қылмыстық істі қозғау барысындағы субъектілердің өкілеттіктері.

5. Қылмыстық істі қозғау стадиясындағы қылмыстық іс жүргізу қызметі және қылмыстық іс жүргізу қатынастары.

6. Шет елдік азаматтарға қатысты алдын-ала тергеу жүргізудің ерекшелігі.

7. Алдын-ала тергеу стадиясында азаматтардың конституциялық құқықтары мен заңды мүдделерін сақтауда прокурорлық қадағалау.

8. Кәмелетке толмағандарға және қылмыстық ізге түсу барысында артықшылықтар мен иммунитеттерге ие тұлғаларға қатысты қамау қолданудағы заңдылық және негізділіктің процессуалдық кепілдіктері.

9. Қамау мерзімінің бітуі және оларды ұзартудың процессуалдық тәртібі.

10. Қылмыстар туралы арыздар мен шағымдарды қабылдау, есепке қою, тіркеудің және қылмыстық істі қозғаудың заңдылығын прокурорлық қадағалау.

11. Қамау түріндегі бұлтартпау шарасын жою және өзгертудің негіздері мен процессуалдық тәртібі.

12. Қамауды қолданудың заңдылығын сақтаудағы сот бақылауы.

13. Қылмыстық істі қысқартудың процессуалдық тәртібі.

14. Тергеу әрекеттерінің ұғымы, түрлері және саралануы.

15. Іс жүргізудің аяқталуы барысында айыптау қорытындысын түзеудің ерекшелігі.

16. Тексеруді жүргізудің ұғымы, мақсаты, түрі және процессуалдық ерекшелігі.

17. Іс бойынша тоқтату кезеңіндегі жедел іздестіру шаралары және процессуалдық әрекеттер.

18. Куәландыру жүргізудің процессуалдық тәртібі, мақсаты және маңызы.

19. Алдын-ала тергеуді тоқтатудың ұғымы, маңызы және іс жүргізу тәртібі.

20. Айыптаудың негізі және өзгерту мен толықтырудың процессуалдық тәртібі.

21. Айыптау бөліміндегі қылмыстық ізге түсуді қысқарту.

22. Эксгумация жүргізудің ұғымы, негіздері мен процессуалдық ерекшеліктері.

23. Тәнті мен алу жүргізудің ұғымы, мақсаты, негіздері мен процессуалдық тәртібі.

24. Айыпталушының айғақтарының ұғымы, түрі және маңызы.

25. Айыпталушы ретінде жауап алу барысында адамдардың құқықтарын сақтау.

26. Қылмыстық іс бойынша қорғаушының міндетті қатысу шарттары.

27. Сараптамалық зерттеу үшін үлгілер алудың ұғымы, негіздері мен тәртібі.

28. Тергеу экспериментін жүргізудің ұғымы, мақсаты, түрлері және процессуалдық тәртібі.

29. Айғақтарды оқиға болған жерде тексерудің ұғымы, мақсаты және шарттары және оның тергеу экспериментінен айырмашылығы.

30. Айыпталушы ретінде жауапқа тартудың ұғымы, маңызы және негіздері.

31. Айыпталушы ретінде жауапқа тарту туралы қаулының сипаттамасы, іс жүргізу нысаны, мазмұны.

32. Корреспонденцияларды тұтқындау, шағымдарды жолдан ұстау, сөйлесімдерді тыңдау және жазып алудың процессуалдық ерекшеліктері.

33. Қылмыстық істі қозғаудың ұғымы және құқықтық маңызы.

34. Медициналық мәжбүрлеу сипаттындағы мәжбүрлеу шараларын қолданудың алдын ала тергеку жүргізудегі ерекшеліктері.

35. Қылмыстық істі қозғаудың негіздері. Қылмыстық істі қозғаудағы дәлелдемелердің жеткіліктігі.

36. Кәмелетке толмағандардың қылмыстары бойынша іс жүргізудің ерекшеліктері.

37. Кәмелетке толмағандардың істері бойынша дәлелдеуге жататын мән-жайлар.

38. Қылмыстық іс бойынша жағдайлардың саралануы және олардың құқықтық сипаттамасы.

39. Шағымдарды ұстау, сөйлесімдерді тыңдау және оларды жазудың процессуалдық тәртібі.

40. Алдын ала тергеу стадиясындағы қылмыстық істі қозғаудың процессуалдық тәртібі.

41. Алдын ала тергеу стадиясындағы қылмыстық істі қозғаудың түрі және шешімдердің құқықтық маңызы.

42. Алдын ала тергеуді жүргізу барысында іске қатысушылардың қауіпсіздігін қамтамасыз ету

43. Қылмыс жасады деп сезік келтірілген тұлғаны ұстаудың ұғымы, мақсаты, негіздері және себептері.

44. Тергеу әрекеттерін жүргізудегі куәгерлер институтының өзекті мәселелері.

45. Шет мемлекеттердің дипломатилық мекемелеріндегі тексеруді жүргізу шарттары.

46. Қылмыс жасады деп сезік келтірілген тұлғаны ұстаудың процессуадық тәртібі және ұстау мерзімдері.

47. Анықтау органдарының жедел іздестіру шараларын жүргізу кезіндегі прокурорлық қадағалау жүргізудің ерекшеліктері.

48. Қылмыстық іс жүргізуді жүзеге асырушы органдардың іс жүргізу барысындағы заңсыз әрекеттері арқылы келтірілген зиянның орнын толтыру.

49. Қылмыс жасады деп ұсталған тұлғаны босатудың негіздері мен тәртібі.

50. Қамауды бұлтартпау шарасы ретінде қолданудың ерекшеліктері.

51. Прокурорлық қадағалау мен тергеушінің дербестігінің ара қатынасы.

52. Қамауды қолданудың заңдылығы мен негізділігінің процессуалдық қағидасы.

53. Бұлтартпау шарасы ретінде қамауды қолданудың жағдайлары.

54. Тоқтатылған қылмыстық іс бойынша жаңғыртудың және қысқартудың процессуалдық тәртібі.

55. Алдын ала тергеудің аяқталуының процессуалдық нысаны.

56. Тергеу әрекеттерін жүргізудің жалпы шарттары.

57. Сезікті мен айыпталушыдан жауап алудың процессуалдық тәртібі мен ерекшеліктері.

58. Алдын ала тергеудің аяқталуы барысында қорғаушының қатыстырылуының процессуалдық ерекшеліктері.

59. Айыпталушының қылмыстық істің матариалдарымен танысуы барысында құқықтары қамтамасыз етудің процессуалдық маңызы мен кепілдіктері.

60. Жәбірленуші, куә және сарапшыдан жауап алудың процессуалдық тәртібі.

61. Беттестірудің тергеу әрекеті ретіндегі ұғымы және маңызы.

62. Алдыен ала тергеу стадиясында жәбірленушінің және азаматтық талапкердің құқықтарын қамтамасыз ету.

63. Алдын ала тергеудің аяқталуының іс жүргізу табиғаты.

64. Тануға ұсынудың ұғымы, мақсаты, түрі, шарттары.

65. Іс бойынша сараптама тағайындаудың негіздері және іс жүргізу тәртібі.

66. Айыпталушы ретінде жауапқа тартылуға тиіс тұлғаны анықтау мақсатында жүргізілген шаралардың түрлері және іс жүргізу мазмұны.

67. Тергеу процессінде және қылмыстық істі тоқтату барысында айыпталушыны іздестіру.

68. Сараптамлық зерттеу үшін үлгілер алудың негіздері мен іс жүргізу тәртібі.

69. Сараптамылық зерттеу үлгілері мен заттай дәлелдемелердің ара қатынасы.

70. Қылмыстық іс бойынша іс жүргізу.

1. БІЛІМДІ БАҒАЛАУ БОЙЫНША АҚПАРАТ

Студенттердің білімін және сабаққа қатысуын бағалау критерийлері (сабақ түріне қарай):

1. Дәріс:

- дәріс сабағына келіп және жұмыс жасаса – 100% (дәріске келгені үшін бағаның үлесі сомалық есептеген кезде - 20% (100%х0,2) құрайды;

- дәріс сабағына келмесе – 0%.

2. Студенттің өзіндік жұмысы (СӨЖ):

- СӨЖ, СОӨЖ тапсырмасын сапалы және өз уақытында орындаса (модульдің силлабусына сәйкес) – 0-дан 100%-ға дейінгі аралықта бағаланады. Тапсырмалар СОӨЖ уақытысында тапсырылуы керек.

(СӨЖ тапсырмасын сапалы және өз уақытында орындау бағасының үлесі, аралық бақылау сомалық есептегенде - 80% (100%х0,8) құрайды. Тапсырмалар СОӨЖ уақытында тапсырылады.

Дәріске келу, СӨЖ тапсырудың орташа арифметикалық бағасы 100% сомаланып, ескеріледі (бір баға секілді).

3. Семинарлық (практикалық, лабораториялық) сабақтар:

- Семинар (практикалық, лабораториялық) сабақтарына келіп, жұмыс жасаса – 20%-дан 100%-ға дейін (осының ішінде семинарлық (практикалық, лабораториялық) сабақтарында келіп сабақ үстінде жәй отырғаны үшін – 20%);

- Семинар (практикалық, лабораториялық) сабақтарына келмесе – 0%.

Берілген модуль бойынша студенттердің білімін бағалау қорытынды бақылауды есептегенде баға 40%-ды құрайды.

Оқып білім алушылардың білімін бағалау өлшемдері

«А», «А» («өте жақсы») - егер оқып білім алушы бағдарламадағы материалды терең және мықты меңгерсе. Оны толық, сабақтастықпен, сауатты және қисынды айтып берсе, тапсырманың түрін өзгерткен кезде жауап беруге қиналмаса, алдыға қойылған міндеттерді еркін жүзеге асыра алса, қабылданған шешімдерді дұрыс негіздесе, тәжірибелік жұмыстарды орындаудың жан-жақты дағдылары мен тәсілдерін игерген болса, материалдарды қате жіберместен, өздігінен айта алып, қорытынды жасай алса;

«В+», «В», «В-» («жақсы») - егер оқып білім алушы материалды нақты білсе, сауатты түрде оның негізгі мәнін айтып бере алса, сұраққа жауап беру кезінде түбегейлі дәлсіздіктерге жол бермесе, теориялық ережелерді дұрыс қолдана білсе және тәжірибелік тапсырмаларды орындау кезінде қажетті дағдыларға ие болса;

«С+», «С», «С-», «Д+» («қанағаттанарлық») - егер оқып білім алушы материалды ғана меңгерсе, дәлсіздіктерге жол берсе, жеткілікті түрде дұрыстап қисынмен айта алмаса, бағдарламалық материалды баяндау сабақтастығын бұзса және тәжірибелік тапсырмаларды орындау кезінде қиналса;

«Ғ» («қанағаттанарлықсыз») - егер оқып білім алушы бағдарламалық материалдың маңызды бөлігін білмесе, түбегейлі қателіктерге жол берсе, тәжірибелік жұмыстарды үлкен қиындықпен орындаса.

Емтихан бағасын қою процесінде оқытушы осы жоғарыда айтылған өлшемдерді басшылыққа алады.

А-дан А- -қа дейінгі, В- -дан В+ -ке дейінгі, Д-дан С+ -ке дейінгі ауытқу амплитудасындағы бағаларды таңдау оқып білім алушының білімі мен біліктілігінің жоғарыда берілген өлшемдеріне сәйкестік дәрежесімен анықталады.

Модуль бойынша қорытынды баға ағымдық үлгерім және қорытынды бақылау бағасын қосқанда шығады.

Білімді бағалаудың әріптік, сандық, пайыздық, дәстүрлі жүйе бойынша есептеудің кестесі:

Әріптік жүйе бойынша бағасы	Сандық эквивалент баллы	%-тік мазмұны	Дәстүрлі жүйе бойынша бағасы
А А-	4,0 3,67	95-100 90-94	өте жақсы
В+ В В -	3,33 3,0 2,67	85-89 80-84 75-79	жақсы
С+ С С- Д+ Д	2,33 2,0 1,67 1,33 1,0	70-74 65-69 60-64 55-59 50-54	канағаттанарлық
F		0-49	канағаттанарлықсыз

Студенттің қорытынды бағасы (Қ_б) келесідей есептеледі:

Қ _{б. (%)} = (А1+А2)/2*0,6+Е*0,4;

Бұл жерде:

А1- Бірінші аралық бақылау бағасы

А2 –Екінші аралық бақылау бағасы

Е-емтихан бағасы

Қ _б.- қорытынды баға

Студенттерге қойылатын жалпы талаптар:

· Сабақ үстінде сөйлесіп, басқа тақырыптарға ақылдасуға болмайды;

· Ұялы телефондарды қолдануға, бір-біріне кедергі жасауға, ауиториядан шығуға болмайды;

· Сабақтың өтуіне кедергі келтіруге болмайды;

Ø Жоғарыда аталған ережелер бұзылған жағдайда тиісті бағасынан 5% не 10% төмендетіледі, егер қайталанса аудиториядан шығарылуы мүмкін.

· Аудиторияға сыртқы киіммен кіруге болмайды;

· Сабаққа дәлелсіз себептермен кешігіп келсе, кіргізілмейді. Дәлелді себебі болса растайтын құжаттар ұсынылуы тиіс.

· Оқу процесінде белсенді қатысып, сонымен қатар курстың жеке тақырыптары бойынша қосымша әдебиеттер таңдана өзіндік қабілеттерін таныта білу керек;

· Себепсіз сабақтарды босатуға болмайды. Егерде себепті жағдайларға байланысты болса, онда себепті дәлелдейтін құжат ұсынуы керек. Сонымен қоса, оқытушы бекіткен уақытқа сәйкес сабақтар тапсырылады.

· Бекітілген уақытта тапсырмаларды орындамаған жағдайда, қорытынды баға келесі аптаға қалған жағдайда 10%-ға кемиді де, одан кейінгі уақыттарда қабылданбайды.

· Ұқыпты, жауапкершілікті қарым-қатынаста болу қажет; Әр-бір студент топпен жұмыс істей білуі керек.

· Ұжымдық жұмыстар нәтижесін ұсына білуі керек.

Апелляция процедурасы. Студент емтихан бағасымен келіспеген жағдайда, емтихан өткеннен кейін келесі күні 13 сағаттан кешіктірмей апелляция беруге құқылы. Апелляция беру өтініші жеке студенттің өзімен апелляциялық комиссия төрағасына беріледі. Осы мақсатпен емтихан сессиясы кезінде Жоғары мектеп директорының өкімімен емтихан сессиясына шығарылған профилді пәндерге сәйкес квалификациялы оқытушылар қатарынан апелляциялық комиссия құрылады. Өтініш апелляциялық комиссиямен өтініш берген күннен бастап, студенттің және оқытушы-экзаменатор қатысуымен 2 күн ішінде қарастырылады. Студент апелляция нәтижелерімен танысуына (ауызша немесе жазбаша) міндетті. Апелляция нәтижелері апелляциялық ведомостқа енгізіліп, пән бойынша қорытынды бағаға қосылады. Апелляциясыз емтихан бойынша бағалардың өзгеруіне жол берілмейді.